در
سال 2004 ميلادي، متاآناليز ديگري به بررسي بيماران بستري در بخش
مراقبت‌هاي ويژه پرداخت. در طول مدت زمان بستري و نيز نياز به ونتيلاسيون
در بين بيماران دريافت کننده کورتيکواستروئيدها و ساير بيماران هيچ تفاوتي
گزارش نشد. بنابراين، انجمن متخصصان بيماري‌هاي کودکان آمريکا توصيه‌اي به
تجويز کورتيکواستروئيدها در درمان برونشيوليت ندارد.
ريباويرين نيز تنها
داروي ضدويروس موجود براي درمان برونشيوليت شديد ناشي از عفونت ويروس
سينسيشيال تنفسي است.
در کودکان سالم، ريباويرين نسبتا به بهبود اشباع اکسيژن کمک مي‌کند، اما موجب کاهش طول مدت زمان بستري بيمارستاني يا نياز به ونتيلاسيون با دستگاه نمي‌شود.
بنابراين، ريباويرين به‌عنوان خط آخر درمان براي بيماران با برونشيوليت کشنده که دچار تضعيف سيستم ايمني هستند يا بيماري قلبي-ريوي دارند تجويز مي‌شود. در سال 2007 ميلادي، يک بررسي سيستميک روي 104 بيمار اثربخشي ريباويرين را در کودکان کمتر از 6 سال که به دنبال ابتلا به برونشيوليت به ونتيلاسيون با دستگاه نياز پيدا کرده بودند، با دارونما مقايسه کرد. در مجموع، کاهش 8/1 روزه در مدت زمان نياز به ونتيلاسيون با دستگاه و کاهش9/1 روزه در طول مدت زمان بستري بيماران مشاهده شد. طبق دستورالعمل‌هاي اخير، به دليل قيمت بالا، ريباويرين استنشاقي نبايد به‌طور معمول براي درمان عفونت با ويروس سينسيشيال تنفسي تجويز شود؛ اما مي‌توان از فوايد آن در موارد عفونت کشنده با اين ويروس سود جست.
