نکته جالب توجه در این فسیل ، وجود چهار دست و پا در بدن وی است . با توجه به اهمیت بسیار زیاد این کشفیات ، تیمی از دانشمندان و پزوهشگران دارای تخصص های مختلف در ارتباط با این موشوع ، به مطالعه و بررسی این فسیل ها پرداختند .
مطالعات پژوهشگران روی فسیل های فوق نشان می دهد که اجداد اولیه مارها دارای بازوها و پاهای کوچکی با ابعاد 4 میلیمتر و 7 میلیمتر بوده و انگشتان و شصت دست آن ها بسیار بلند و از جنس پوست و نازک بود که احتمالا این جانور از آن برای راه رفتن استفاده نکرده و با کمک آن ها شکار های خود را در دست می گرفته و نگه می داشته است .
گفتنی است بخشی از بدن فسیل کشف شده فوق به صورت دایره ای و چنبره زده روی یک تخته سنگ قرار گرفته بود . که این موضوع سبب شده است تا پژوهشگران احتمال دهند این مارها قادر به پیچیدن به دور بدن شکار خود و از بین بردن وی بوده است . این نوع از مارها از سوی دکتر لانگریچ Longrich که یکی از اعضای شرکت کننده در این تیم تحقیقاتی بوده و از پژوهشگران دانشگاه بث University of Bath محسوب می شود با عنوان مارهای در آغوش گیرنده یا huggy snake معرفی شده اند . وی در این رابطه می گوید : " این نوع از مارها جانوران شکار شده را با کمک بخش های بالائی و پائینی بدن خود به دام می انداختند و به دور آن چنبره زده و به سختی وی را می فشردند . به همین دلیل به این ماره لقب مار در آغوش گیرنده داده شده است . "
شایان ذکر است که پیش از این پژوهشگران احتمال می دادند که مارهای امروزی در سراسر جهان ، ماحصل تکامل برخی از موجودات شکارچی آبزی بودند که از دریاها خارج شده و به خشکی آمدند . با وجود این یافته های جدید ، فرضیه فوق باطل اعلام شده و قابل پذیرش نیست . علاوه بر این موضوع ، باید توجه داشت که فسیل کشف شده 113 میلیون ساله برزیلی را می توان قدیمی ترین فسیل مار در جهان معرفی کرد که پژوهش های دکتر لانگریچ نشان می دهد به هیچ عنوان آبزی نبوده اند .
وی در این رابطه می گوید : " نوع دم این مار به هیچ عنوان برای شنا کردن مناسب نبوده و در بررسی هایی که روی این فسیل انجام شده است ، اثری از آب شش دیده نمی شود . این موارد در کنار وجود بدنه طولانی و پوزه کوتاه این مار نشان می دهد که جانور فوق در دسته گونه های حفار قرار می گرفته است . "
سینا
