مراقب آب استخر باشيد

به گزارش شفا آنلاین،در فصل تابستان به دليل رعايت نکردن بهداشت در برخي از استخرها يا به دليل اينکه شناگران از گوش گير به هنگام شنا در استخرها استفاده نمي کنند، ابتلابه عفونت و التهاب گوش شايع مي شود. دکتر محمدحسن عامري، متخصص گوش و حلق و بيني با اشاره به اينکه ورود آب آلوده اين امکان را فراهم مي آورد که باکتري ها وارد گوش خارجي شده و باعث درد و ناراحتي شوند، به «ايران» مي گويد: «از آنجايي که اين حالت در بيشتر مواقع براي شناگران پيش مي آيد، به عنوان عارضه گوش شناگران ناميده مي شود، عارضه گوش شناگر بيشتر در کودکان و نوجوانان ديده مي شود، اما مبتلايان به اگزماي پوست کانال يعني حالتي که باعث پوسته ريزي و خارش پوست گوش مي شود و همچنين در افرادي که تجمع جرم در داخل کانال گوش شان بيش از اندازه طبيعي است نيز ديده مي شود.»
   
    علل عارضه گوش شناگران و راه هاي درمان

    دلايل مختلفي مي تواند اين عارضه را به وجود آورد؛ اين متخصص گوش و حلق و بيني با بيان مطلب فوق خاطرنشان مي کند: «خيس بودن کانال گوش، مهم ترين علت به وجود آمدن عفونت گوش خارجي است، به عنوان مثال هنگام دوش گرفتن و شنا کردن ممکن است آب وارد کانال گوش شود. حضور طولاني مدت در محيط هاي شرجي نيز مي تواند باعث مرطوب بودن مجراي گوش شود؛ وقتي داخل کانال خيس و نمدار باشد، باکتري ها که به طور معمول در کانال گوش ساکن هستند شروع به زياد شدن مي کنند و باعث تحريک و عفونت کانال مي شوند، با زياد شدن ميزان عفونت نواحي مجاور گوش نيز ممکن است درگير شود. عوامل ديگري که ممکن است در ايجاد عارضه گوش شناگر نقش داشته باشند عبارتند از: صدمه به پوست کانال گوش بر اثر شست و شوي گوش براي خارج کردن جرم گوش، تميز کردن پياپي گوش با گوش پاک کن، آلوده بودن آب استخر، تماس با مواد شيميايي خاصي مثل اسپري يا رنگ مو، وجود زخم روي پوست کانال گوش، وجود ضايعات پوستي در ناحيه کانال گوش مانند اگزما.

    بيشترين حالتي که از عارضه گوش شناگران در بين مردم وجود دارد، خارش گوش و درد نه چندان زياد گوش است؛ اين بيماري علائم ديگري نيز ممکن است داشته باشد مانند احساس پري، خروج چرک از گوش، تب، کم شدن شنوايي، درد شديدي که ممکن است گردن، صورت يا اطراف گوش در اثر درد تير بکشد، ممکن است به نظر برسد که لاله گوش به طرف جلو رانده شده است، تورم غدد لنفاوي گردن وقرمزي و تورم پوست اطراف گوش.
    دکترعامري با تاکيد براينکه بايد عارضه گوش شناگر را درمان کرد، زيرا در غير اين صورت احتمال دارد عوارض ديگري ايجاد شوند، مانند عفونت هاي پياپي کانال گوش، کاهش شنوايي که در صورت درمان عفونت گوش معمولاً شنوايي نيز به حالت اوليه بر مي گردد، آسيب و تخريب غضروف يا استخوان گوش که اين حالت در موارد شديد و معمولاً در مبتلايان به ديابت ديده مي شود که عفونت از طريق قاعده جمجمه يا در امتداد اعصاب مغزي گسترش مي يابد، به آن عفونت بدخيم کانال گوش خارجي گفته مي شود که خطرناک است. بنابراين مبتلايان به ديابت اگر به عفونت گوش مبتلاشوند بايد سريعاً به پزشک مراجعه کنند. به گفته او، درمان گوش شناگران در مراحل اول شامل تميز کردن کانال گوش به وسيله دستگاه ساکشن است؛ به کمک اين دستگاه از طريق مکش استانداردي که دارد، ترشحات کانال گوش به بيرون کشيده مي شود. ميزان مکش دستگاه نيز به اندازه اي است که باعث آسيب ديدن پرده گوش بيمار نشود، همچنين استفاده از قطره هاي ضدعفوني کننده گوش به مدت مشخص نيز کمک کننده است. در ترکيب اين قطره ها معمولاً اسيد بوريک و اسيد سيتريک وجود دارد که خاصيت ضدعفوني کننده دارند و باکتري ها را از بين برده و مانع رشد و تکثير آنها مي شوند. براي کاهش درد، بيماري که مبتلابه اين عارضه است، مصرف داروهاي ضد درد و ضدالتهاب مانند بروفن و استفاده از کمپرس گرم توصيه مي شود. اگر عفونت محدود به کانال گوش باشد، مصرف قطره حاوي آنتي بيوتيک کافي است، اما در مواردي که بيمار تب، تورم کانال گوش و بزرگ شدن غدد لنفاوي گردن را نيز دارد، مصرف آنتي بيوتيک خوراکي يا تزريقي نيز توصيه مي شود.