به گزارش شفاآنلاین ،گروهی از محققان بین‌المللی، حدود هزار نفر را که همگی در یک سال (۷۳-۱۹۷۲) در نیوزیلند متولد شده بودند از بدو تولد زیر نظر گرفتند و بعد میزان پیری را در آنها در سنین ۲۶، ۳۲ و ۳۸ سالگی ارزیابی کردند.
این ارزیابی، شامل بررسی هجده عامل مربوط به بیماری‌های مزمن ناشی از افزایش سن بود، از جمله کارکرد دستگاه تنفس، قلبی و عروقی، کلیوی، کبدی، سیستم ایمنی، سلامت دندان و لثه و میزان تخریب DNA.
به علاوه کاهش فعالیت جسمی و ذهنی و تصور این افراد از جوانی یا پیری خودشان نیز در نظر گرفته شد.
پژوهشگران از اینکه آثار پیری را در سن پایین (۲۶ سالگی) در این افراد شناسایی کردند متعجب شدند.
علاوه بر این تفاوت سرعت پیری نیز محققان را شگفت‌زده کرد، در حالیکه همه افراد مورد مطالعه ۳۸ سال داشتند، سن زیستی (بیولوژیک) آنها بین ۲۸ تا ۶۱ سال متغیر بود.
بنابراین توان جسمی و ذهنی آنها نیز تفاوت واضحی نشان می‌داد و مثلا بهره هوشی (IQ) آنها که سن زیستی بیشتری داشتند، کاهش یافته بود.
در مدتی که محققان ارزیابی‌های مربوط به سن زیستی این افراد را انجام می‌دادند، سن زیستی برخی حتی یک سال هم بیشتر نشد، اما برخی تا سه سال پیرتر شدند.
پروفسور تری مافیت از پژوهشگران این تحقیق به بی‌بی‌سی گفت: "هر جنبه زندگی که از سن تقویمی استفاده کنیم، به خطا می‌رود. اگر درباره سن زیستی بیشتر بدانیم، عدالت و برابری بیشتر رعایت خواهد شد."
او همچنین معتقد است که سن بازنشستگی برای کسانی که "در اوج" توانایی هستند اما مجبورند بازنشسته شوند، ناعادلانه است.
این پژوهشگران در مرحله بعد به دنبال این سوال خواهند رفت که چه عواملی بر سرعت پیر شدن تاثیر می گذارد.
آنها فکر می کنند یافتن روش‌هایی برای کاستن از سرعت پیری می توانند به درمان بیماری‌ها کمک کند.
با شناسایی عوارض پیری در افراد جوان، پیشگیری زودهنگام از بیماری‌های مزمن ناشی از افزایش سن، مثل بیماری‌های قلبی یا دمانس بیش از پیش امکان‌پذیر خواهد شد.
با این حال پیری در انسان به جز عوامل زیستی و ژنتیکی، محصول عوامل محیطی و اجتماعی هم هست.
از این رو به تحقیقات بیشتری نیاز هست تا روشن شود آیا تجربیات دوران کودکی (مثلا سوء رفتار) یا فقر و محرومیت بر روند پیری تاثیر دارد یا نه.
