سازمان
بهداشت جهاني اضافهوزن را شاخص توده بدني (بيامآي) 25 و بالاتر از آن
تعريف کرده است و چاقي را بيامآي بالاتر از 30، همه آنهايي که چاق خوانده
ميشوند، در طبقه اضافهوزنيها هم جا ميگيرند. آمارهاي گردآوريشده توسط
سازمان منطقهاي بهداشت جهاني از 53 کشور اروپايي، حاکي از آن است که در
41 کشور تعداد بزرگسالان داراي اضافهوزن در حال افزايش است، در 47 کشور
تعداد مردان چاق و در 34 کشور تعداد زنان چاق رو به افزايش است.
آمار
ارائهشده در کنگره اروپايي چاقي در پراگ، ميگويد، حتي در برخي کشورهاي
اروپايي که کشورهاي سالمي شناخته ميشوند، تعداد افراد چاق بهسرعت رو به
افزايش است. در کشورهاي اسکانديناوي در سال 2010، 14 درصد مردان و 12 درصد
زنان چاق بودند، اما سازمان جهاني بهداشت پيشبيني ميکند که اين ميزان در
آينده به 26 درصد براي مردان و 22 درصد براي زنان برسد.
چاقي
علاوه بر ضرري که به سلامت فرد وارد ميکند، بار اقتصادي هنگفتي هم دارد.
براي نمونه در انگلستان، اين سازمان پيشبيني کرده است، 74 درصد از مردان و
64 درصد از زنان تا سال 2030، چاق يا دچار اضافهوزن خواهند بود. گزارشي
که در ماه نوامبر سال گذشته توسط گروه کارشناسي مککينزي و شرکا منتشر شده
است، نشان ميدهد، هزينه چاقي براي نظام سلامت ملي انگلستان، NHS، از 6-8
ميليارد پوند در سال 2015 به 10-12 ميليارد پوند در سال 2030 خواهد رسيد.
پروفسور
سيمون کيپول از دانشکده سلامت ملي ليورپول، ميگويد: «بار اقتصادي چاقي بر
نظام سلامت ملي ما که اکنون سالانه بيش از 5 ميليارد پوند است، بسيار زياد
و مرتب در حال افزايش است.»
در
مقايسهاي با هزينههاي ملي بر اقتصاد، مانند حقوق بازنشستگي و مانند آن،
ميبينيم که هزينههاي چاقي 2-3 برابر است. ميدانيد که چاقي زمينهساز
بسياري از بيماريها مانند ديابت نوع 2، انواع سرطانها، سکته و بيماريهاي
قلبي است، ازاينجهت، باري که بر دوش بودجه سلامت ميگذارد، بسيار سنگين
است.»
ازنظر
کارشناسان، نصيحت کردن مردم براي حفظ وزن درست، کارايي ندارد و بايد محيطي
فراهم شود تا مردم خود به زندگي سالمتر رو بياورند. «بايد تبليغات و
بازاريابي که کودکان و خانوادهها را هدف خود قرار ميدهند، قطع شوند و با
بستن عوارض بر نوشابهها و گرانتر کردن آنها کاري کنيم که اين اقلام از
سبد خانوار حذف شوند.»
بسياري
از کارشناسان سلامت در کشورهاي مختلف اروپايي عقيده دارند، انتشار گزارش
سازمان جهاني بهداشت درباره چاقي در اين قاره يادآوري کننده مناسبي براي
مقابله بهتر با اين معضل است و شرکتهاي توليدکننده غذا و نوشابههاي قندي
هم در ضمن بايد بدانند، با ارائه غذاهاي ناسالم درواقع حسن شهرت خود را به
خطر مياندازند.
«ايجاد تغييراتي براي اطلاعرساني درباره غذاهاي سالم و اطمينان از مديريت و خدمات براي حفظ وزن مطلوب، همراه با بررسي دقيق درباره هزينههاي غذاهاي سالم و نيز ناسالم، ازجمله چند راهي است که ميتواند براي پيشگيري از شيوع چاقي در اروپا کمکمان کند.»