» عمومی
شفا آنلاین>اجتماعی>بازارهای نوظهور و سرمایه گذاران بین المللی در حال آماده شدن برای ورود به ایران با برداشته شدن تحریم ها هستند.
به گزارش شفا آنلاین، در چند ماه گذشته علی
رغم تداوم خبرهای تمدید پیاپی مذاکرات ایران با امید به کنار رفتن تحریم
های اقتصادی از این کشور غنی از نفت، هتل های تهران پر از مقامات اجرایی و
مدیران تجاری شرکت های بین المللی بود که به پایتخت سفر کردند.
ایران با داشتن چهارمین ذخایر نفت و دومین ذخایر گاز طبیعی جهان اغلب بعنوان اقتصاد "پترودلار" دیگر خاورمیانه شناخته شده است.
با این وجود در حقیقت ایران شاید یکی از متنوع ترین اقتصادها با بازار سرمایه ثابت، زیربنای صنعتی توسعه یافته و جمعیت زیاد است که می تواند تقاضای خوبی برای خدمات مختلف از جمله خدمات ارتباطات و بانکی داشته باشد.
GDP ایران در سال گذشته ۴۳۷ میلیارد دلار برآورد شد و بدین ترتیب در رتبه بندی اقتصادی های بزرگ شماره ۲۷ است و پیش از کشورهایی از جمله اتریش قرار می گیرد.
اقتصاد ایران علیرغم بار سنگین تحریم ها و ممانعت از تجارت با شرکت های بین المللی و انجام نقل و انتقالات خارجی به لطف عمق توسعه صنایع و میزان بالای تحصیلات به حیات خود ادامه داد. این ویژگی ها علاوه بر جمعیت بالای ۸۰ میلیون نفر باعث شد مدیر اجرایی شرکت تبلیغاتی WPP سال گذشته ایران را بعنوان جبهه اصلی بهره برداری نشده تجارت بنامد.
با نزدیک شدن توافق ایران و پنج بعلاوه یک (آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، بریتانیا، آلمان) شرکت های بین المللی فرصت هایی که می تواند در ایران باز شود را جدی گرفتند. اگرچه مذاکرات در موعد تعیین شده توسط کنگره آمریکا به توافق قطعی نرسید اما شرکت های زیادی برای ورود به این بازار آماده می شوند.
ایران برخلاف دیگر کشورهای همسایه خلیج فارس خود که بسیار به صنعت هیدروکربن وابسته هستند، توانسته بنیاد صنعتی گسترده تری داشته باشد. صنعت خودروی ایران سالانه ۱ میلیون دستگاه تولید می کند و این در حالی است که امکان دسترسی آن به فناوری و منابع مالی خارجی قطع شده است. با اینحال بخشی از این موفقیت حاصل تقاضای زیاد جمعیت طبقه متوسط است.
اقتصاددان ارشد شرکت رنسانس، چارلز رابرتسون می گوید: "سرمایه گذاران جهانی کشوری با این ابعاد را می بینند و دوباره به سمت آن کشیده می شوند."
وی اعتقاد دارد اقتصاد ایران را می توان با ترکیه مقایسه کرد بعلاوه اینکه ذخایر نفت زیاد و میزان دستمزهای پایین از دیگر مزایای آن هستند. پیشنهادهای اول او برای سرمایه گذاری، خرده فروشی، ارتباطات و اینترنت هستند.
البته صنعت نفت و گاز بیش از هرچیزی جذابیت دارد. شرکت های بزرگ در این زمینه از جمله رویال داچ شل نمایندگان خود را به تهران فرستاده اند. ایران پیش از انقلاب روزانه بین ۵ تا ۶ میلیون بشکه نفت تولید داشت و قابلیت بازگشت به این میزان از تولید را دارد.
اما همه اینها مستلزم آن است که دولت شرایط قراردادها را اصلاح کرده و امکان مشارکت سرمایه گذاران بین المللی را فراهم کند.
با اینحال مهمترین بخش اقتصاد بجز نفت، بانکداری است. تحریم آمریکا نظام مالی ایران را محدود کرد و بدین ترتیب امکان تجارت با جامعه جهانی بطور قابل توجهی کاهش یافت. فراهم شدن امکان نقل و انتقالات ارز خارجی علاوه بر آزاد شدن دلارهای بلوکه شدن ایران کمک می کند کشور دوباره روی پا بایستد. همچنین بانک های خارجی می توانند شعبی که سال ها بسته بود را در تهران بازگشایی کنند.
علی رقم قابلیت های بالقوه اقتصادی ایران هنوز با مشکلات اقتصادی زیادی دست و پنجه نرم می کند. نرخ بیکاری ۲۵ درصد است و تورم اگرچه مهار شد اما ریال هنوز بسیار کم ارزش است.
از طرفی اگر سرمایه گذاران خارجی به سمت ایران کشیده شوند با توجه به نزاع های دیرینه شیعه و سنی، ممکن است تجارت آنها با بازار عرب در خطر قرار بگیرد.
نظرشما
آخرین اخبار