به گزارش شفا آنلاین، افرادي که در معرض آلودگي هوا قرار دارند نسبت به افرادي که
به‌طور منظم هواي پاکيزه تنفس مي‌کنند، مغزهاي پيرتري دارند. در اين بررسي
محققان اسکن‌هاي مغزي را بر روي 1400 زن سالمند براي ارزيابي ميزان ماده
خاکستري (که اطلاعات را پردازش مي‌کند) و ماده سفيد (که به اعصاب در
ارتباطات مغزي کمک مي‌کند) انجام دادند.
آنها همچنين اطلاعات آلودگي هوا را
براي برآورد ميزان آلودگي، به‌صورت ذرات بسيار ريزي که مي‌توانند به داخل
ريه‌ها نفوذ کنند، در زناني که در طي سال‌هاي 1999 تا 2006 در معرض آلودگي
بوده‌اند، بررسي کردند. دانشمندان کشف کردند که به ازاي هر 49/3 ميکروگرم
در هر سانتيمتر مربع آلودگي، در ماده سفيد مغز زنان در معرض آلودگي، 23/6
سانتيمتر مکعب کاهش‌يافته است. براي يک شخص عادي، اين ميزان معادل بيش از
دو سال پيري مغزي است.
اما
چرا اين روند کاهش اين همه نگران‌کننده است؛ گرگوري ويلينيوس نويسنده
همکار مطالعه و استاديار اپيدميولوژي در دانشکده بهداشت دانشگاه براون
مي‌گويد، چون که کاهش ماده سفيد با اختلالات شناختي، زوال عقل و ساير
بيماري‌هاي جدي عصبي همراه است.
جيو
چوان چن، سرپرست مطالعه و استاديار طب پيشگيري در دانشکده پزشکي کِک در
دانشگاه کاليفرنياي جنوبي مي‌گويد، اين موضوع آلودگي هوا بر روي ماده
خاکستري مغز به‌اندازه ماده سفيد تاثير نداشته است، «حيرت‌آور» است، اما او
مي‌گويد، تحقيقات بيشتر بر روي افراد جوان‌تر ممکن است کاهش در ماده
خاکستري را هم نشان دهد.
پژوهش‌هاي
قبلي زندگي در نواحي با ميزان آلودگي بيشتر را با وخيم‌تر شدن عملکرد در
آزمون‌هاي عملکرد شناختي و شتاب بيشتر زوال عقلي مرتبط کرده‌اند، اما دکتر
چن مي‌گويد يافته‌هاي جديد داراي اهميت هستند چون آنها نشان داده‌اند
آلودگي هوا مي‌تواند ساختارهاي مغزي ما را دستخوش تغيير کند.
متاسفانه
دانشمندان دليل اين واقعه را نمي‌دانند. ويلينيوس مي‌گويد ما از مطالعات
قبلي مي‌دانيم که در معرض آلودگي هوا بودن مي‌تواند به التهاب مغز منجر
شده، جريان خون به مغز را تغيير دهد و به نواحي خاصي از مغز آسيب وارد کند.
بااين‌وجود پژوهش‌هاي بيشتري براي درک نحوه آسيب رساندن آلودگي هوا روي
مغز مورد نياز است. آلودگي هوا عامل 5/12 درصد کل مرگ‌ها در دنيا بوده و بر
طبق گزارش سازمان بهداشت جهاني از سال 2012 تابه‌حال حدود 7 ميليون نفر در
سراسر دنيا بر اثر مواجهه با آلودگي جان خود را ازدست‌داده‌اند.
اما آلودگي هوا تنها در آسيب‌هاي مغزي خلاصه نشده و بيماري‌هاي قلبي نيز مرتبط است. پژوهش منتشرشده در ژورنال Circulation
در سال 2010 نشان داده که تماس طولاني‌تر با آلودگي هوا اميد به زندگي
افراد از چندين ماه تا چند سال کاهش داده است. بااين‌وجود تحقيقات همچنين
مشخص کرده‌اند که اثرات مضر مذکور مي‌توانند زماني که فرد در معرض هوايي
باکيفيت‌تر قرار مي‌گيرد، کاهش پيدا کند.
چن مي‌گويد، تحقيقات بيشتري قبل از اينکه دانشمندان بتوانند بگويند اثرات آلودگي بر روي مغز ما به‌طور مشابه با سلامت قلب برگشت‌پذير است يا نه، مورد نياز است. متاسفانه او قانع نشده است و مي‌گويد: «تا جايي که من مي‌دانم، هيچ شاهدي مبني بر بازسازي مغز بعد از آسيب‌هاي ايجادشده درنتيجه مواجهه با آلودگي هوا وجود ندارد.»
سپید
