چند می گیری سمینار شرکت کنی؟

مسئولین واحدهای سازمانی، ناگزیرند به موقعیت و موفقیت سازمان خود باندیشند و یکی از گزینه ها برای بالاتر بردن رشد علمی سازمان  حضور کارکنان در دوره های آموزشی ضمن خدمت است. سرپرستان معتقدند که دوره های آموزشی ضمن خدمت می تواند قابلیت های دانشی و مهارتی و نگرش مناسبی را در کارکنان پرورش دهند. با این همه، گاه عوامل زمینه ساز تغییر رفتار در کارکنان را مورد غفلت قرار می دهند؛ که چنین غفلتی تمام تلاشهای آنان را در راستای بهبود سازمان با ناکامی روبرو می سازد.

در آموزش و پرورش، آموزش‌ های ضمن خدمت کارکنان در وزارت آموزش و پرورش به دو شکل صورت می ‌گيرد:

۱. آموزش‌ های کوتاه‌ مدت که همه‌ ساله گروه بسیاری از کارکنان را در برمیگیرد و شامل دوره‌ های مختلف کار آموزی، بازآموزی، دانش‌ افزایی و گردهمائی های آموزشی است. به معلمان و کارکنانی که در هر دوره شرکت می‌کنند، در صورت موفقیت گواهینامه ی کار آموزی آموزش ضمن خدمت داده می‌شود. معمولاً گذراندن این دوره ها علاوه بر دانش ‌افزایی، مزایای استخدامی و مالی نیز دارد.

۲. آموزش های بلند مدت يا ادامه تحصیل. از سال ۱۳۵۶ با تهیه طرح ادامه تحصیل معلمان مدارس راهنمائی تحصیلی از طریق گذراندن کلاس های حضوری و خود آموزی تا سطح فوق‌ دیپلم، اندیشه ی آموزش‌ های بلند مدت معلمان مورد توجه قرار گرفته و این امر هم‌ اکنون توسعه ی فراوانی یافته است.

اما این آموزش ها و فعالیت ها تا چه حد توسط خود معلمین و کارکنان آموزش و پرورش و فرهنگیان صورت می گیرد؟

همه ی معلم ها برای دستیابی به مزایای استخدامی و مالی، سعی می کنند از این آموزش های حین خدمت دور نمانند. اما معلمی که بین 6-8 ساعت از روز را در مدرسه سپری می کند و موظف است ساعاتی از روز را هم به طرح سوال و تصحیح برگه های دانش آموزانش در منزل بپردازد و با مشکلات، زندگی شخصی خودش و خانواده و فرزندانش هم دست و پنجه نرم می کند، آیا واقعاً می تواند فعالیتی بیش از آنچه موظف به انجام آن است بر عهده بگیرد؟ قطعاً پاسخ منفی است. پس چگونه آنها می توانند از امتیازات این آموزش های حین خدمت استفاده کنند؟

بهترین راه برای برخی از آنان این است که فعالیت های فوق برنامه ی خود را به نزدیکان و آشنایان یا به مراکزی که این کارها را انجام می دهند بسپارند. یعنی در ازای دادن مبلغی پول به کسی، امتیاز مخصوص این فعالیت های فوق برنامه را از آن خود می کنند.

این امر فقط منحصر به معلمان نمی شود. در میان اقشار دیگر هم این حرکت به چشم می خورد. برای مثال در حرفه دامپزشکی، دام پزشکان موظفند در کارگاه ها و سمینارهای مرتبط با رشته خود شرکت کنند، و گرنه پروانه طبابت آنها باطل می شود. اما اهمیت این کارگاه ها چیست و چه فایده ای برای دام پزشکان دارد؟

دام پزشکان متخصص که همه روزه با انواع بیماری های حیوانات سر و کار دارند وظیفه دارند علم خود را به روز نگه دارند تا بتوانند بیماری انواع حیوانات را تشخیص داده و برای درمان آنها بکوشند. اما دام پزشکان عمومی چطور؟ یا دام پزشکانی که داروخانه های دامی دارند و احتیاجی به به روز شدن اطلاعات خود نمی بینند، آنها برای چه باید به این کارگاه ها علاقه داشته باشند و در آنها شرکت کنند؟ پس برخی از  آنها هم مانند معلم ها، سعی می کنند با دور زدن قانون، به مقاصد خود برسند. آنها نیز فقط با ثبت نام در این سمینارها و همایش ها، و دریافت مدرک آنها بدون حضور فیزیکی، به مقصود خود می رسند.

این شکل دور زدن قانون برای به دست آوردن مراتب بالاتر و از دست ندادن موقعیت فعلی در میان بسیاری از مشاغل و حرفه ها وجود دارد. حتی در بین اساتید دانشگاه نیز چنین چیزی رایج است که برای عضو هیئت علمی شدن یا گرفتن مدارج بالاتر، مدارکی جعلی یا مقالات جعلی را به نام خودشان ارائه می دهند.

در واقع در ایران کسب مدارج بالاتر تبدیل به منبع درآمدی برای سودجویان شده است. افرادی که از پاورپوینت های ساده تا پیشرفته ترین مقالات تخصصی را در اختیار متقاضیان قرار می دهند و اخیراً دارند به صورت شرکت های رسمی این کار را انجام داده و بدون ترس و واهمه به کار خود ادامه می دهند و ظاهراً کسی هم جلوی ایشان را نمی گیرد. همین موضوع باعث می شود کار فرمایان و برنامه ریزان متوجه میزان سواد اطلاعاتی کارکنان خود نشوند و این اتفاق باعث کاهش رشد سواد در جامعه ما می شود.

شهر