به گزارش شفا آنلاين، گذشت آن زمانی که خاله و عمه و همسایه، دختر یا پسری را که به نظرشان مناسب می رسید، برای ازدواج به خانواده ی دیگری معرفی می کردند و واسطه ی خیر می شدند. وقتی همه چیز اعم از تفریح و خرید و فروش و تجارت و تحصیل الکترونیکی و مجازی شد، و وقتی واسطه های سنتی ازدواج به خاطر تغییر شرایط و عوض شدن ذائقه ی جوان ها از بین رفتند، خیلی عجیب نیست که بعد از مدتی برای پیدا کردن همسر هم دست به دامن همین دنیای مجازی بشویم.
قدیم ترها، کمتر ازدواجی را می شد پیدا کرد که خانواده دختر و پسر در آن نقش نداشته باشد. با گذشت زمان، رفته رفته خانواده ها هم یا به خواست خود جوانان یا به دلایل دیگر مثل تفاوت سلیقه با فرزندهایشان، از پروسه انتخاب همسر حذف شدند و جوان ماند و این مرحله سخت. در خیلی مواقع خانواده ها در مقاطعی دخالت هایی داشتند و خیلی وقت ها هم همه ی مراحل را به فرزندشان می سپردند. این اتفاق در ابتدا خوب و کارآمد به نظر می رسید تا این که حتی آمار هم اعتراف کردند احتمال شکست در ازدواج های سنتی از ازدواج هایی که به شکل امروزی و مدرن صورت می گیرند به مراتب کمتر است.
علاوه بر این، در سال های اخیر آمار ازدواج پایین آمد و اخباری از افزایش تجرد قطعی به گوش رسید که همه ی این ها نشان می داد، یک جای کار می لنگد. از بین رفتن سنت های قدیمی از یک طرف و نبود فضا برای آشنایی و شناخت جوان ها و خانواده هایشان از طرف دیگر سبب شده بود تا جوان ها موارد دلخواهشان را نیابند و به همین خاطر تمایلی به ازدواج نشان ندهند.
وقتی این خلا شناسایی و حس شد، سایت هایی که عنوان "همسریابی" یا "دوست یابی" داشتند سر از تخم درآوردند. وظیفه ی این سایت های غیرمجاز، آشنا کردن دو نفر با هم بود که با اشکالات زیادی پیش می رفت.
بارها و بارها مسئولین وزارت ورزش و جوانان و البته مقام های انتظامی اعلام کرده بودند که فعالیت این سایت ها غیرمجاز است و در جهت تعطیلی خیلی هایشان هم قدم برداشته بودند اما آنقدر تعداد این پایگاه ها بالا و استقبال از آن ها زیاد بود که عملا نمی شد کاری جز توصیه و هشدار به جوان ها برای گول نخوردن انجام داد.
همه این اتفاق ها، یعنی از بین رفتن سنت های واسطه گری ازدواج، بالا رفتن آمار طلاق به دلیل هم کفو نبودن دو نفر، زیاد شدن تمایل به تجرد و افزایش آسیب های سایت هایی که گفته شد، مسئولین تصمیم گیر کشور را به فکر چاره انداخت.
معاونت جوانان وزارت ورزش و جوانان به عنوان بزرگترین متولی امور جوان در کشور از دو سال پیش دست به راه اندازی پایگاهی مجاز برای از بین بردن مشکل انتخاب فرد مناسب برای ازدواج زد و بالاخره هفته گذشته سایت همسان گزینی که به عنوان اولین سایت مجاز در این زمینه فعالیت می کند، افتتاح شد.
به گفته معاون ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان این سامانه دختران و پسران سالم و هماهنگ را پیدا می کند، خانواده ها را در فضای واقعی با یکدیگر آشنا می کند و زمینه ازدواج آن ها را فراهم می آورد.
این سامانه در حال حاضر بیش از صد نفر واسطه برای بررسی و پیدا کردن هم کفو جوانان دارد و البته در خود سایت، قسمتی برای ثبت نام این واسطین هم وجود دارد تا اگر مناسب و معتمد شناخته شدند، برای کمک به خدمت گرفته شوند.
اما پیدا کردن همسان چطور خواهد افتاد و فرد متقاضی چه مراحلی را برای پیدا کردن همسر مورد علاقه اش باید طی کند؟
در جریان بودن خانواده، شرط اول ثبت نام
فردی که متقاضی ثبت نام در سامانه همسان گزینی است، می بایست قبل از هر کاری مرامنامه و قوانین ثبت نام را بخواند و تایید کند. بند اول این مرامنامه اشاره به این موضوع دارد که حتما حتما می بایست خانواده در جریان ثبت نام قرار گرفته باشند. در بند دیگری از این مرامنامه هم آمده است که ملاقات اولیه یا با حضور خانواده و یا با درجریان کامل قرار گرفتن آن ها امکان پذیر است.
علاوه بر این، در مرامنامه توضیح داده شده که سایت تنها وظیفه ی معرفی را به عهده می گیرد و از خانواده ها می خواهد تا خودشان تحقیقات لازم را انجام دهند.
از بندهای دیگر این مرامنامه می توان به رایگان بودن خدمات ارائه شده و این که سامانه فقط به مجردها خدمت می کند و از پذیرش افرادی که می خواهند تجدید فراش کنند معذور است.
همچنین در قوانین آمده که اگر دختر و پسر با یکدیگر ملاقات داشتند و مورد پسندشان واقع نشد، حتما این مطلب را طی تماسی همراه با آرزوی خوشبختی برای طرف مقابل به او اطلاع دهند و اگر همدیگر را پسندیدند، بعد از چهار پنج جلسه به یکی از مراکز مشاوره ای که خود سامانه به آن ها معرفی می کند برای مشورت بیشتر مراجعه کنند.
فرد با تایید این قوانین به مرحله ثبت نام وارد می شود که برای خودش هفت خوانی طولانی است.
به حداقل رسیدن امکان تقلب
مرحله اول بعد از تایید مرامنامه، ثبت اطلاعات فردی است. در این مرحله فرد علاوه بر وارد کردن مشخصات شخصی مثل نام و نام خانوادگی و شماره شناسنامه و غیره، تصویر شناسنامه و کارت ملی اش را هم آپلود می کند تا امکان تقلب و یا ثبت اطلاعات غیرواقعی به حداقل برسد.
در مرحله بعد، اطلاعات تماس فرد اعم از شماره ثابت و همراه و آدرس و کدپستی گرفته می شود و برای راستی آزمایی این قسمت، آپلود تصویر یکی از قبوض برق یا تلفن منزل فرد الزامیست.
چه قیافه ای هستی؟ بچه ی چندمی؟
تا اینجای کار، ثبت نام شکلی شبیه همه ثبت نام های رایج داشت. اما مراحل بعدی کمی خصوصی تر و ریز تر می شود از فرد می خواهد که مشخصات ظاهری و خانوادگی خود را ثبت کند.
ثبت وضعیت قد و وزن و رنگ پوست و چشم، در کنار گرفتن اطلاعاتی درباره معلولیت یا بیماری خاصی که فرد دارد و این که موقعیتش در خانواده به چه صورت است و آیا پدر و مادر فرد در قید حیات هستند یا خیر، از جمله سوالاتی است که در این مرحله پرسیده می شود.
البته بر خلاف تصور، در انتهای بخش مشخصات ظاهری، از فرد ثبت نام کننده درخواست نمی شود که عکسی از خود آپلود کند و تنها با ثبت اسکن کارت پایان خدمت کار به پایان می رسد.
بحث شیرین وضع مالی، شغل و تحصیلات!
درست مثل یک جلسه خواستگاری، که بعد از این که دو طرف از ظاهر همدیگر بدشان نیامد و خواستند به جزئیات برسند می روند سراغ بحث تحصیلات و وضعیت اقتصادی طرفین، مرحله ی بعد ثبت نام هم ثبت اطلاعات تحصیلی و اقتصادی است. در بخش ثبت اطلاعات تحصیلی، اسکن مدرک باید ارسال شود و در بخش شغل، می بایست تمامی اطلاعات مربوط به نوع شغل و شکل قرارداد تشریح شود.
بخش بعد هم که مختص وضعیت اقتصادی است، به طور جزئی به المان های مربوط پرداخته می شود و از درآمد ماهانه فرد، وضعیت پس انداز، داشتن اتوموبیل و نوع آن و مسکن دار بودن یا نبودن هم سوال می شود.
اطلاعاتی که جانبی نیستند
بخش بعدی ثبت نام به مرحله ی "اطلاعات جانبی" اختصاص دارد. اطلاعاتی که در این بخش اخذ می شود، مربوط به روحیات، تفکر سیاسی و مذهبی، اصلیت و خیلی اطلاعات دیگری است که در شکل گیری زندگی از میزان تحصیلات و شغل و وضعیت اقتصادی به مراتب مهمتر است.
در یکی دیگر از مراحل، توانایی های فرد به غیر از تحصیلاتش پرسیده می شود که این توانایی ها می توانند هنری، فنی، ورزشی و علمی باشند.
در مرحله بعد از این، ثبت نام کننده می بایست خواسته هایش از همسرش را بنویسد تا با توجه به آن خواسته ها، کفو مناسب جستجو شود.
"مشکل روحی دار"ها الک می شوند
خان آخر ثبت نام، به پر کردن دو پرسشنامه اختصاص دارد. این پرسشنامه ها در حقیقت دو آزمون روانشناختی هستند که در اولی سوال ها طوری طراحی شده اند که جواب بلی یا خیر داشته باشند و دومی کمی توصیفی تر است. در این آزمون ها، سوال ها طوری طراحی شده که مشکلات روحی، فردی و خانوادگی تست دهنده مشخص شود و البته سوالاتی برای راستی آزمایی و صحت پاسخ ها هم به چشم می خورد.
یکی از ویژگی هایی که این نوع واسطه گری دارد، که حتی در نوع سنتی آن هم نادیده گرفته می شد، اطمینان از سلامت روحی فرد معرفی شده است. سامانه همسان گزینی در مرحله ی ثبت نام و گزینش، این مسئولیت را بر عهده گرفته تا هر فرد را از نظر روانی بررسی کند تا کسانی که از سلامت روان برخوردار نیستند و مناسب ازدواج تشخیص داده نمی شوند برای ازدواج معرفی نشوند.
گلزاری، معاون ساماندهی امورجوانان وزارت ورزش و جوانان در این باره گفته که در قالب سامانه همسان‌گزینی از دختران و پسران تست شخصیت گرفته می شود و اگر مشخص شود دارای مشکلات روانی هستند، به یکدیگر معرفی نمی شوند.
البته در این طرح، این افراد همینطور رها نمی شوند و پروسه ی درمان آن ها آغاز می شود و به این ترتیب با یک تیر، دو نشان زده می شود.
در این جا، کار ثبت نام به پایان می رسد و فرد متقاضی آن طور که حسینی، مدیر پروژه همسان گزینی در موسسه تبیان گفته بعد از این مرحله، دختر و پسر برای مصاحبه و تکمیل پرونده دعوت می شوند و بعد از آن اطلاعاتشان در اختیار معرفان قرار می گیرد تا مورد مناسب پیدا و معرفی شود.
سایت همسان گزینی که به گفته مسئولین وزارت ورزش و جوانان بعد از بررسی بسیار زیاد و مطالعه بر روی اقدامات پنج کشور غربی و شرقی در زمینه ازدواج ایجاد و راه اندازی شده است، دیکته ی تازه نوشته شده ایست که غلط داشتنش دور از ذهن نیست اما به عنوان یک قدم مثبت از مسئولان کشور در راستای اهمیت به ازدواج، این واجب بسیار توصیه شده در دین، قابل تقدیر است.
باید منتظر ماند و دید نتیجه راه اندازی چنین سامانه ای در آینده چه خواهد شد و چند زوج جوان از دل این اقدام کارشناسانه بیرون خواهند آمد.
خبرآنلاین
