وقتی خانواده فرد معتاد نمی خواهند حقیقت را بپذیرند!

 اعضای خانواده معتاد نیز اغلب نمی‌دانند چه بلایی برسراطرافیان می آید و تنها زمانی متوجه این موضوع می‌شوند که تغییرات ناخوشایندی در رفتار و حالات روانی وی ایجاد شده است و تاثیرات اعتیاد آشکار شده است. متاسفانه اعضای خانواده برای دلگرمی خود و روبرو نشدن با واقعیت، تلاش می‌کنند تا موضوع را کوچک جلوه داده و با خود بگویند که این حالات به تدریج از بین می رود و عضو معتاد خانواده مصرف مواد را قطع و ترک می‌کند.

به گزارش شفاآنلاین ،در همین راستا شیوا جلال‌وند، موسس یک مرکز کاهش آسیب، با اشاره به اینکه اعتیاد به عنوان حالتی تعریف می شود که در آن بدن انسان برای انجام فعالیت‌های عادی خود به یک ماده مانند تریاک، الکل، شیشه یا یک رفتار خاص وابسته است، گفت: زمانی که ماده مورد نیاز در اختیار بدن قرار نمی گیرد شخص معتاد با علائم جسمی و روانی رو به رو می شود و نمی‌تواند با اراده خود مبارزه کند، به همین علت با همه مشکلات و زیان‌هایی که این کار برای وی به همراه دارد به مصرف مواد ادامه می‌دهد و به ترک اعتیاد خود فکر نمی کند.

اعتیاد نوعی بیماری است

این موسس مرکز کاهش آسیب با بیان اینکه اعتیاد را می توان اجبار به انجام کاری تعریف کرد که فرد از پی آمدهای آن آگاه است، تصریح کرد: بیشتر اعضای خانواده معتادان نیز از این واقعیت که اعتیاد نوعی بیماری است، آگاه نیستند و اغلب اوقات اطرافیان اعتیاد را یک ضعف اخلاقی به شمار می آورند و تصور می کنند که فرد معتاد با کمی اراده و قدرت، می تواند مصرف خود را متوقف و ترک اعتیاد کند.

اعتیاد قابل درمان دائمی نیست

جلال وند خاطرنشان کرد: درمان اعتیاد نیز همانند بیماریهای مزمن قابل درمان دائمی نیست، بنابراین درمان یا ترک اعتیاد امری غیرممکن است و یک معتاد هیچگاه نمی تواند کامل از بیماری اعتیاد بهبودی پیدا کند. برای مثال فردی که اعتیاد به تریاک داشته باشد، می تواند اقدام به ترک آن و مصرف خود را متوقف کند، اما هیچ تضمینی برای ادامه یافتن این تصمیم و عدم مصرف دوباره تریاک وجود ندارد.

وی در ادامه با اشاره به اینکه ایجاد این حالت در فرد معتاد بسیار شبیه به حالت فرد مبتلا به بیماریهای مزمن مانند دیابت است، اظهار کرد: فرد مبتلا به دیابت می تواند به صورت روزانه در بهبودی به سر ببرد و باید به صورت روزانه انسولین تزریق و از مصرف قند و شکر پرهیز تا بتواند بهبودی نسبی را حفظ کند. به همین ترتیب فردی که به مصرف تریاک اعتیاد دارد نیز می تواند با کارکرد روزانه برنامه ۱۲ قدم و استفاده از حمایت انجمن‌های گمنام و شرکت در جلسات ترک اعتیاد آنان، بهبودی را به صورت روزانه حفظ نماید ودرمان اعتیاد خود را ادامه دهد.

معتادان با مهارت نیازمند حمایت خیرین هستند

این موسس مرکز کاهش آسیب با اشاره به اینکه تعداد زیادی از این افراد علاوه بر مشکلاتی مانند اعتیاد و ایدز دچار مشکلات مالی هستند، گفت: تعدادی ازآن ها دارای مهارتهای خوبی هستند که باید توسط افراد خیر مورد حمایت قرار گیرند تا بخشی از مخارج آنها تامین شود تا با برگزاری کلاس‌های آموزشی بتوانند با حمایت از این افراد موجب تقویت روحیه آن ها شود تا بار دیگر به سمت مشکلات اجتماعی و اعتیاد کشیده نشوند.

جلالوند تاکید کرد: اکثر افرادی که به مرکز مراجعه می کنند به شیشه و هروئین مبتلا هستند. درمان اعتیاد در این مراکز از طریق متادون است بنابراین متادون فقط می تواند جایگزین مواد مخدر شود و نمی‌تواند برای درمان مصرف کننده شیشه استفاده شود.

وی با اشاره به اینکه افرادی که به مواد مخدر اعتیاد دارند مانند تریاک و هروئین می توانند در مرکز کاهش آسیب تحت درمان قرار گیرند، خاطرنشان کرد: بیشترین تاثیری که مواد محرک در بدن انسان دارد بر "مغز" است، بنابراین افرادی که به شیشه یا مواد محرک اعتیاد دارند باید در جلسه‌های مشاوره مرکز شرکت کنند و تحت درمان توسط روانشناس ها و روان پزشک‌های مرکز قرار گیرند.

جلالوند اظهار کرد: در این مرکز علاوه بر اقدام‌های درمانی، جلسه های روانشناسی و مشاوره‌ای برای بیماران نیز برگزار و تعدادی از وسایل مورد نیاز آنها توسط انجمن‌ها تهیه می شود.

مراکز کاهش آسیب از بهزیستی و شهرداری کمک هزینه دریافت می‌کنند

همچنین دکتر سید امیر علی رییس سادات، پزشک عمومی نیز در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه مراکز کاهش آسیب دارای تفاوت عملکرد نسبت به کمپ های ترک اعتیاد است تصریح کرد: مراکز کاهش آسیب دارای کمک هزینه از طرف بهزیستی و شهرداری برای افراد متقاضی دارد که بر اساس مناقصه انجام و به افراد برنده که معتادهای خیابانی با توانایی مالی کم هستند، تسهیلاتی ارایه می شود.

وی در ادامه با بیان اینکه اغلب زنان معتاد در مراکز کاهش آسیب، مصرف کننده هرویین هستند، افزود: هرویین به دلیل قابل دسترس بودن، قیمت ارزان نسبت به دیگر مواد مخدر و نشئگی بیشتر دارای مصرف کنندگان بیشتری است اما در مراکز خصوصی که MNP نامیده می شود؛ مصرف کنندگان به مواد مخدری شامل تریاک و شیشه با سطح اجتماعی بالاتر، اعتیاد دارند.

این پزشک عمومی با تاکید بر اینکه ترک اعتیاد به وسیله متادون به سن بیمار و نوع مواد مخدری که مصرف کرده است، بستگی دارد گفت: مصرف صحیح متادون کمک موثری به ترک اعتیاد می‌کند اما مصرف کنترل نشده متادون آثار روان شناختی منفی بر مغز دارد و موجب فراموشی می‌شود. همچنین مصرف زیاد این دارو سبب افزایش آنزیم‌های کبدی می شود و بر کلیه و سیستم دستگاه گوارشی نیز آثار مخربی دارد و چهره افراد را زرد می‌کند.

این درمانگر اعتیاد با بیان اینکه در مراکز متادون درمانی، به جای مواد مخدر که عارضه‌های گوناگون دارد، متادون جایگزین می‌شود، خاطرنشان کرد: افرادی که خواهان مصرف متادون به صورت مادام هستند، برای آن‌ها دوزی تنظیم می‌شود که به کبد و کلیه‌ها آسیبی نرساند و چنانچه فردی بخواهد این دارو را ترک کند هر هفته از مقدار تجویز شده آن کاسته می‌شود تا مصرف آن به طور کلی قطع شود.

مصرف صحیح متادون اشتها و خواب معتادان را تنظیم می‌کند

وی در ادامه افزود: مواد مخدری که اغلب معتادان استفاده می‌کنند ناخالص است اما مصرف متادون اشتها و خواب این افراد را تنظیم می‌کند و مصرف صحیح این دارو ظاهر فرد را نیز بهبود می‌بخشد. افراد مصرف کننده شیشه نیاز به متادون درمانی ندارند بلکه باید از جلسات رفتار درمانی به همراه روان شناسی برخوردار شوند.

وی گفت: پایان متادون درمانی بستگی به پذیرش درمان از طرف معتادان دارد چرا که مقدار دوز متادون در برخی از افراد به تدریج کم و در آخر حذف می شود اما در برخی دیگر مقدار دوز کم و پس از مدتی مقدار دوز ثابت می‌شود.

«افسردگی» مهمترین عارضه پس از ترک

این پزشک عمومی در پایان تصریح کرد: افسردگی مهم ترین عارضه پس از ترک است چرا که جایگزینی برای لذت و انرژی مواد مخدر وجود ندارد، بنابراین پزشکان برای کاهش عوارض حاصل از ترک، شرکت در جلسات رفتار درمانی، روان شناسی و مشاوره، حفظ ارتباط با مراکز درمان کننده خود، انجام تمرینات ورزشی، یافتن شغل و ایجاد مشغله را توصیه می کنند.