چه زیبا و باشکوه ملت از «دست بسته‌های» خود استقبال کردند و فریاد زدند که فرزندانمان با دستهای بسته نیز ذلت نمی پذیرند و به دیپلماتهایمان-این فرزندان انقلاب- نهیب زدند که "...هیچ تهدید و تحریمی ما را زمینگیر نخواهد کرد و شما نیز در مقابل زیاده‌خواهی‌های خصم دسته بسته نباشید."
این شهدا، این دست بسته‌ها، عجب موقعیت شناس هستند که با آمدنشان یادآوری کردند که اگر دستهایمان بسته است اگر تحریمها "اثر" دارد اگر چرخ سانتریفیوژها باید بچرخد اما "آب" را به تحریم گره نزنیم وعزت خود را به هیچ در غلطانی نفروشیم. تحریم اگر اثر دارد اما ما ملت ایرانیم، شهدای دست بسته داریم و هیچ خفت و خواری را نمی پذیریم.
تحریم و تهدید اگر اثر "داشت" که این ملت فریاد نمی زدند «..خون شهدا اکسید نمی شود...»، «...عزت قابل مذاکره نیست حتی اگر دستهایمان بسته باشد..». ما چنین ملتی هستیم، سازش به کتمان نمی رود و با مقاومت و ایثارمان حتی با دستان بسته نیز پوزه هر گردن کلقتی را با خاک می مالیم و تن به خفت نمی دهیم. یادمان باشد شهدای غواص، دست بسته آمدند اما رهایی و آزادگی را ارمغان آوردند تا به دیپلماتها و سیاستمدارانمان ا تلنگر بزنند که «اگر دستهایمان بسته بود اما در برابر دشمن به زانو در نیامدیم و در منطقه شهادت تحریم حرف مفت است».
رهبرمان این پیر انقلابمان مسیر حرکت ملت و دولت را نشان و هشدار دادند که «قصد واقعی این است که عزت روزافرون ایران جلوگیری کنند». دشمن سالهاست که نیت پلیدش این است که عزت ملت ایران را مانع شود و از هیچ تلاشی برای نیل به این هدف دست نخواهد کشید. تحریم و تهدید می کند تا ملت را به عقب نشینی وادارد. زهی خیال باطل! ملتی که شهدای دست بسته دارد با عقب نشینی و تن دادن به فشارها بیگانه است.
مگر می شود ملتی که خون داده، جوان داده، دانشمند هسته‌ای داده عزتش را به سانتریفیوژ بفروشد؟ اگر تن دهیم که نمی دهیم با این شهدا چه کنیم با این دسته بسته ها چه کنیم و جواب آنها را چه دهیم؟ بگوییم چون آب نداریم کوتاه می آییم. ملت را شرمنده شهدایمان نکنیم. «...175 غواص در کنار دریایی پر آب با دستان بسته پرپر زدند تا امروز در جواب قدری کمی آبی نگوییم "تحریمیم"».
"شهدا را با عملشان می شناسیم نه به حرف". دسته بسته ها به قول خود عمل و عزتمندانه در برابر خصم ایستادگی کردند. شهدای غواص راه پیروزی را حتی با دسته های بسته نشان دادند. دشمن از ملت ایران می هراسد. آی دیپلماتها! به پشتوانه این ملت با سرهایی برافراشته میز مذاکره را بر تارک خصم کوبیده و خشم یک ملت غیور و مقاوم را بر تهدیدکنندگان و تحریم کنندگان خالی کنید و مطمئن باشید این ملت عزتش را به هیچ سانتریفیوژی نمی فروشد. شهدای دست بسته نظاره‌گرند تا ادامه دهنده راهشان باشیم. ملت همراه است شما نیز به پشتوانه این ملت دست در پنجه گردنکشان انداخته و آنها را به خاک خفت و ذلت اندازید.
حامد شهبازی-رزونامه نگار
