این زانوی بیونیکی از حسگرهای تعبیه شده در آن برای ارسال سیگنالهای بیسیم به ریزرایانه درون خود استفاده می کند. در نتیجه امکان استفاده از قدرت مغز برای اعمال کنترل بر آن توسط فرد معلول فراهم می شود و نکته جالب توجه این است که این فرآیند در لحظه بوده و به مراتب سریعتر از فناوری های مشابه قبلی است. درنتیجه فرد استفاده کننده این توانایی را پیدا می کند تا حرکات و واکنشهای طبیعی تری ارایه کند.
تحقیق و مطالعه درباره فناوری اندامهای مصنوعی با قابیلت کنترل از طریق پالسهای ماهیچه ای از دهه ۶۰ میلادی آغاز شده اما همواره با محدودیتهای زیادی همراه بوده است که از آن جمله باید به عدم کارایی نسخه های قبلی این فناوری نوین در اندامهای بیونیکی تحتانی اشاره کرد.
اما در نوآوری محققان این شرکت ایسلندی، از فناوریهایی استفاده شده که منطبق با عملکرد طبیعی اندامهایی نظیر پا و زانو است.
درحقیقت اندامهای بیونیکی این محققان همچون عضو هوشمند رایانه ای عمل می کنند که در یک لحظه به طور آنی «یاد می گیرند» که چگونه خود را با شرایط متغیر حرکتی فرد معلول هماهنگ کنند تا در نهایت حرکات شخص در حین راه رفتن روان و بی نقص باشد.
در این زانوی بیونیکی به خصوص از فناوری حسگرهای MyoElectric استفاده شده که سرعت عملکرد بسیار بالا و ضریب دقت حیرت انگیزی دارند.
