شفاآنلاین-آنطور که ورزش قهرمانی طی سال های اخیر نگاه ها و امکانات را به سوی خود جلب کرده است، به ورزش همگانی به عنوان پایه سلامت عمومی توجه چندانی نشده است؛ مساله یی که می تواند پیامدهای منفی گسترده یی داشته باشد.
به گزارش شفا آنلاین،مسوولان ورزشی بارها بر توجه جدی به ورزش همگانی سخن به میان آورده و بر
ضرورت و اهمیت آن تاکید کرده اند اما تاکنون حرکت قابل توجهی برای عملی
ساختن گسترش ورزش همگانی صورت نگرفته و این امر چندان از حد شعار فراتر
نرفته است.
ورزش همگانی یا ورزش برای همه، معادل عبارت انگلیسی «sport for all» است و به آن دسته از فعالیت های ورزشی گفته می شود که جنبه ی تفریحی دارد، بدون توجه به نتیجه ی آن - برد و باخت- انجام می شود و هدف آن سالم نگه داشتن بدن است.
نهادینه کردن ورزش همگانی نیازمند شرایط و زیر ساخت هایی است که بتوان آن را به صورت یک فرهنگ در جامعه گسترش داد. برای گسترش و توسعه ی این ورزش لازم است موارد زیر مورد توجه قرار گیرد:
1- ذهنیتی که به طور معمول در باره ی ورزش وجود دارد این است که واژه ی ورزش با موفقیت و کسب مدال در عرصه های باشگاهی، ملی، قاره یی، جهانی و المپیک مترادف است. این در حالی است که کارکرد ورزش تنها محدود به قهرمانی نیست و گونه ی عمومی و همگانی آن در برخی از زمینه ها بر کارکرد قهرمانی برتری دارد.
ورزش قهرمانی امروزه به یک فعالیت و صنعت درآمدزا تبدیل شده است که دولت ها وظیفه یی در خصوص سرمایه گذاری به صورت مستقیم در آن ندارند بلکه این حرفه و صنعت به بخش خصوصی واگذار شده تا ضمن کسب موفقیت بتواند زمینه های درآمد زایی را نیز فراهم کند. در برابر، ورزش همگانی به عنوان یک برنامه ی ملی در جهت افزایش سطح سلامت جسمی و روحی افراد جامعه مورد توجه مسوولان ورزشی بسیاری از کشورها قرار گرفته است.
2- «هر 9 ثانیه یک رویداد خشونت آمیز در جامعه رخ می دهد.» این خبری بود که چندی پیش از سوی «محمود گلزاری» معاون جوانانِ وزارت ورزش و جوانان اعلام شد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند رواج خشونت در جامعه ارتباط مستقیمی با درون گرایی و فردمحوری افراطی و نبود مکانی برای تخلیه ی هیجان جوانان و نیز دیگر سنین دارد. نهادینه کردن ورزش همگانی افزون بر اینکه کارکردی نشاط زا و مفرح دارد در دل خود می تواند کارکرد های پنهان دیگری چون تخلیه ی هیجان های نهفته داشته باشد.
3- «پیشگیری همیشه بهتر از درمان است.» این جمله به طور معمول از زبان بسیاری از مسوولان و کارشناسان حوزه های همپیوند با سلامت اجتماعی شنیده می شود اما نخستین ذهنیتی که درباره ی پیشگیری وجود دارد انجام آزمایش های پزشکی مستمر و هر چند ماه یک بار است.
گسترش وسایل ارتباطی پیشرفته و رواج خدمات الکترونیک در جامعه موجب شده افراد نسبت به گذشته تحرک کمتری داشته باشند که این خود موجب گسترش بیماری های فراوانی در جامعه شده است. یکی از این بیماری ها ناراحتی های قلبی و عروقی است که بر پایه ی گزارش های مختلف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مبتلایان به این بیماری، بالاترین آمار مرگ و میر بین افراد جامعه را دارند. افزون بر اینکه بیماری یاد شده میزان مرگ و میر را در جامعه افزایش و جمعیت را به شدت کاهش می دهد، زیان های مالی آن نیز برای برای فرد، خانواده و وزارت بهداشت فراوان است. تارنمای خبری «آفتاب نیوز» در گزارشی با عنوان «بیماری های پرهزینه» به نقل از «منوچهر قارونی» متخصص قلب و عضو هیات علمی دانشگاه تهران نوشت اگر مشکل قلبی فرد بحث دریچه ها و تعویض آن باشد بیمار برای جراحی نیاز به مبلغی حدود 3 تا 4 میلیون تومان دارد و اگر بیماری فرد با پیوند رگ قلب حل شود هزینه یی حدود 12 میلیون تومان نیاز است. وی در ادامه با اشاره به هزینه های مراقبت بیماران گفت: اگر بخواهیم به صورت واقع بینانه به هزینه های درمانِ این بیماری اشاره کنیم باید رقمی معادل 20 تا 30 میلیون تومان برای آن تخمین بزنیم.
با این شرایط و شمار بالای بیماران قلبی، اگر ورزش همگانی به عنوان یک فعالیت روزمره در جامعه نهادینه شود می توانیم سالانه شاهد کاهش چشمگیر این هزینه ها باشیم.
4- زنان یکی از مهمترین قشرهای جامعه هستند که نیاز جدی به تحرک و ورزش دارند. جلوگیری از حضور زنان در ورزشگاه ها و محدودیت هایی که برخی از رشته های ورزشی برای زنان دارد، آنان را مجبور کرده که بیشتر در خانه بمانند و نسبت به مردان تحرک کمتری داشته باشند. در این پیوند، برخی کارشناسان باور دارند با کاهش تحرک و ورزش نزد بانوان، شادابی و نشاط از جامعه رخت می بندد و مهارت های اجتماعی جامعه کم می شود و مادران کم تحرک، نسلی کم تحرک را پرورش می دهند. توجه به ورزش همگانی و گسترش زمینه برای فعالیت های ورزشی بانوان افزون بر اینکه موجب شکوفا شدن توانمندی های جسمی آنها می شود از بسیاری از آسیب های روانی در خانواده و جامعه می کاهد.
5- همچنان که گفته شد، توجه به ورزش همگانی در جامعه ی ما بیشتر جنبه ی نمادین دارد و هنوز در کشور زیرساخت ها برای گسترش این ورزش فراهم نشده است. همچنین، فرهنگ ورزش همگانی در جامعه ی ما همچون دیگر کشورها رواج نیافته است. براساس اعلام فدراسیون ورزش های همگانی، کمتر از 7 میلیون نفر از جمعیت کشور در ورزش همگانی شرکت می کنند که این میزان برابر 10 درصد جمعیت کشور است. این در حالی است که این آمار در کشور استرالیا 52، آلمان 50، دانمارک 45، نروژ 41 و در فرانسه 35 درصد است.
در این پیوند، تاکید رهبر انقلاب بر توسعه ی ورزش همگانی نشان دهنده ی آن است که این مقوله باید به یک تکلیف ملی تبدیل شود. ایشان در راستای ابلاغ سیاست های کلی نظام سلامت در فروردین ماه پارسال بر لزوم توجه بیشتر به ورزش همگانی تاکید فراوانی داشتند.
6- یکی از مهمترین مشکلاتی که بر سر راه توسعه ی ورزش همگانی ما وجود دارد درآمدزا نبودن آن است. از آنجا که ورزش همگانی مانند ورزش قهرمانی درآمد زا نیست، برخلاف رویه ی معمول دنیا، دولت و وزارت ورزش بیشترین سرمایه ی خود را در بخش قهرمانی متمرکز کرده اند در حالی که ورزش قهرمانی باید از سوی بخش خصوصی اداره شود.
دولت به عنوان متولی امر سلامت جامعه باید زمینه هایی را فراهم کند که عموم مردم بدون هیچ مشکلی به امکانات ورزش همگانی دسترسی داشته باشند. تاسیس باشگاه ها با کارکرد ورزش همگانی، کم کردن بهای بلیت مکان های ورزشی، اختصاص یارانه و کمک های بلاعوض به ترویج دهندگان ورزش همگانی از اقدام هایی است که وزارت ورزش می تواند در جهت توسعه ی آن انجام دهد. یکی دیگر از این اقدام ها تغییر کاربری زمین های خالی و بی استفاده ی گوشه و کنار شهرها است. وزارت ورزش و شهرداری ها با همکاری یکدیگر می توانند این مکان ها را شناسایی و امکان بهره برداری از آن را فراهم آورند.
از دیگر راهکارهای گسترش ورزش همگانی، زنده کردن و توجه به ورزش های بومی و محلی است. ورزش های بومی ویژگی های مثبت فراوانی در خود دارند زیرا هم بازی و سرگرمی اند، هم پرورش جسم و روح و هم الهام بخش صفت های پسندیده یی همچون جوانمردی و مروت. همچنین، ورزش های محلی با ارزش های دینی، ملی و بومی سازگاری قابل توجهی دارند. سازمان های مربوط و رسانه های گروهی باید در شناسایی، تبلیغ و ترویج این ورزش ها نقش آفرینی کنند.
در پایان باید باز هم تاکید کرد با توسعه ی ورزش همگانی بین قشرهای مختلف جامعه از یک سو هزینه های مربوط به درمان کاهش می یابد و در سوی دیگر ما می توانیم به وسیله این ورزش میزان آسیب های اجتماعی را در سطح چشمگیری کاهش دهیم.
ایرنا
ورزش همگانی یا ورزش برای همه، معادل عبارت انگلیسی «sport for all» است و به آن دسته از فعالیت های ورزشی گفته می شود که جنبه ی تفریحی دارد، بدون توجه به نتیجه ی آن - برد و باخت- انجام می شود و هدف آن سالم نگه داشتن بدن است.
نهادینه کردن ورزش همگانی نیازمند شرایط و زیر ساخت هایی است که بتوان آن را به صورت یک فرهنگ در جامعه گسترش داد. برای گسترش و توسعه ی این ورزش لازم است موارد زیر مورد توجه قرار گیرد:
1- ذهنیتی که به طور معمول در باره ی ورزش وجود دارد این است که واژه ی ورزش با موفقیت و کسب مدال در عرصه های باشگاهی، ملی، قاره یی، جهانی و المپیک مترادف است. این در حالی است که کارکرد ورزش تنها محدود به قهرمانی نیست و گونه ی عمومی و همگانی آن در برخی از زمینه ها بر کارکرد قهرمانی برتری دارد.
ورزش قهرمانی امروزه به یک فعالیت و صنعت درآمدزا تبدیل شده است که دولت ها وظیفه یی در خصوص سرمایه گذاری به صورت مستقیم در آن ندارند بلکه این حرفه و صنعت به بخش خصوصی واگذار شده تا ضمن کسب موفقیت بتواند زمینه های درآمد زایی را نیز فراهم کند. در برابر، ورزش همگانی به عنوان یک برنامه ی ملی در جهت افزایش سطح سلامت جسمی و روحی افراد جامعه مورد توجه مسوولان ورزشی بسیاری از کشورها قرار گرفته است.
2- «هر 9 ثانیه یک رویداد خشونت آمیز در جامعه رخ می دهد.» این خبری بود که چندی پیش از سوی «محمود گلزاری» معاون جوانانِ وزارت ورزش و جوانان اعلام شد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند رواج خشونت در جامعه ارتباط مستقیمی با درون گرایی و فردمحوری افراطی و نبود مکانی برای تخلیه ی هیجان جوانان و نیز دیگر سنین دارد. نهادینه کردن ورزش همگانی افزون بر اینکه کارکردی نشاط زا و مفرح دارد در دل خود می تواند کارکرد های پنهان دیگری چون تخلیه ی هیجان های نهفته داشته باشد.
3- «پیشگیری همیشه بهتر از درمان است.» این جمله به طور معمول از زبان بسیاری از مسوولان و کارشناسان حوزه های همپیوند با سلامت اجتماعی شنیده می شود اما نخستین ذهنیتی که درباره ی پیشگیری وجود دارد انجام آزمایش های پزشکی مستمر و هر چند ماه یک بار است.
گسترش وسایل ارتباطی پیشرفته و رواج خدمات الکترونیک در جامعه موجب شده افراد نسبت به گذشته تحرک کمتری داشته باشند که این خود موجب گسترش بیماری های فراوانی در جامعه شده است. یکی از این بیماری ها ناراحتی های قلبی و عروقی است که بر پایه ی گزارش های مختلف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مبتلایان به این بیماری، بالاترین آمار مرگ و میر بین افراد جامعه را دارند. افزون بر اینکه بیماری یاد شده میزان مرگ و میر را در جامعه افزایش و جمعیت را به شدت کاهش می دهد، زیان های مالی آن نیز برای برای فرد، خانواده و وزارت بهداشت فراوان است. تارنمای خبری «آفتاب نیوز» در گزارشی با عنوان «بیماری های پرهزینه» به نقل از «منوچهر قارونی» متخصص قلب و عضو هیات علمی دانشگاه تهران نوشت اگر مشکل قلبی فرد بحث دریچه ها و تعویض آن باشد بیمار برای جراحی نیاز به مبلغی حدود 3 تا 4 میلیون تومان دارد و اگر بیماری فرد با پیوند رگ قلب حل شود هزینه یی حدود 12 میلیون تومان نیاز است. وی در ادامه با اشاره به هزینه های مراقبت بیماران گفت: اگر بخواهیم به صورت واقع بینانه به هزینه های درمانِ این بیماری اشاره کنیم باید رقمی معادل 20 تا 30 میلیون تومان برای آن تخمین بزنیم.
با این شرایط و شمار بالای بیماران قلبی، اگر ورزش همگانی به عنوان یک فعالیت روزمره در جامعه نهادینه شود می توانیم سالانه شاهد کاهش چشمگیر این هزینه ها باشیم.
4- زنان یکی از مهمترین قشرهای جامعه هستند که نیاز جدی به تحرک و ورزش دارند. جلوگیری از حضور زنان در ورزشگاه ها و محدودیت هایی که برخی از رشته های ورزشی برای زنان دارد، آنان را مجبور کرده که بیشتر در خانه بمانند و نسبت به مردان تحرک کمتری داشته باشند. در این پیوند، برخی کارشناسان باور دارند با کاهش تحرک و ورزش نزد بانوان، شادابی و نشاط از جامعه رخت می بندد و مهارت های اجتماعی جامعه کم می شود و مادران کم تحرک، نسلی کم تحرک را پرورش می دهند. توجه به ورزش همگانی و گسترش زمینه برای فعالیت های ورزشی بانوان افزون بر اینکه موجب شکوفا شدن توانمندی های جسمی آنها می شود از بسیاری از آسیب های روانی در خانواده و جامعه می کاهد.
5- همچنان که گفته شد، توجه به ورزش همگانی در جامعه ی ما بیشتر جنبه ی نمادین دارد و هنوز در کشور زیرساخت ها برای گسترش این ورزش فراهم نشده است. همچنین، فرهنگ ورزش همگانی در جامعه ی ما همچون دیگر کشورها رواج نیافته است. براساس اعلام فدراسیون ورزش های همگانی، کمتر از 7 میلیون نفر از جمعیت کشور در ورزش همگانی شرکت می کنند که این میزان برابر 10 درصد جمعیت کشور است. این در حالی است که این آمار در کشور استرالیا 52، آلمان 50، دانمارک 45، نروژ 41 و در فرانسه 35 درصد است.
در این پیوند، تاکید رهبر انقلاب بر توسعه ی ورزش همگانی نشان دهنده ی آن است که این مقوله باید به یک تکلیف ملی تبدیل شود. ایشان در راستای ابلاغ سیاست های کلی نظام سلامت در فروردین ماه پارسال بر لزوم توجه بیشتر به ورزش همگانی تاکید فراوانی داشتند.
6- یکی از مهمترین مشکلاتی که بر سر راه توسعه ی ورزش همگانی ما وجود دارد درآمدزا نبودن آن است. از آنجا که ورزش همگانی مانند ورزش قهرمانی درآمد زا نیست، برخلاف رویه ی معمول دنیا، دولت و وزارت ورزش بیشترین سرمایه ی خود را در بخش قهرمانی متمرکز کرده اند در حالی که ورزش قهرمانی باید از سوی بخش خصوصی اداره شود.
دولت به عنوان متولی امر سلامت جامعه باید زمینه هایی را فراهم کند که عموم مردم بدون هیچ مشکلی به امکانات ورزش همگانی دسترسی داشته باشند. تاسیس باشگاه ها با کارکرد ورزش همگانی، کم کردن بهای بلیت مکان های ورزشی، اختصاص یارانه و کمک های بلاعوض به ترویج دهندگان ورزش همگانی از اقدام هایی است که وزارت ورزش می تواند در جهت توسعه ی آن انجام دهد. یکی دیگر از این اقدام ها تغییر کاربری زمین های خالی و بی استفاده ی گوشه و کنار شهرها است. وزارت ورزش و شهرداری ها با همکاری یکدیگر می توانند این مکان ها را شناسایی و امکان بهره برداری از آن را فراهم آورند.
از دیگر راهکارهای گسترش ورزش همگانی، زنده کردن و توجه به ورزش های بومی و محلی است. ورزش های بومی ویژگی های مثبت فراوانی در خود دارند زیرا هم بازی و سرگرمی اند، هم پرورش جسم و روح و هم الهام بخش صفت های پسندیده یی همچون جوانمردی و مروت. همچنین، ورزش های محلی با ارزش های دینی، ملی و بومی سازگاری قابل توجهی دارند. سازمان های مربوط و رسانه های گروهی باید در شناسایی، تبلیغ و ترویج این ورزش ها نقش آفرینی کنند.
در پایان باید باز هم تاکید کرد با توسعه ی ورزش همگانی بین قشرهای مختلف جامعه از یک سو هزینه های مربوط به درمان کاهش می یابد و در سوی دیگر ما می توانیم به وسیله این ورزش میزان آسیب های اجتماعی را در سطح چشمگیری کاهش دهیم.
ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار