به گزارش شفاآنلاین، معمولا گفته می‌شود زوج‌های کم‌سنی که صاحب فرزند می‌شوند کودکانشان دچار برخی اختلال‌های خاص شده یا از وضعیت سلامت خوبی بهره‌مند نیستند. بررسی جدید پزشکان فنلاندی نیز نشان داده زوج‌های نوجوانی که در سنین کمتر از 20 سالگی صاحب فرزند می‌شوند در مقایسه با افرادی که در فاصله سنی 25 تا 29 سال صاحب فرزند می‌شوند، بیشتر کودکان خود را در معرض ابتلا به اختلال کم توجهی- بیش فعالی قرار می‌دهند.
داشتن برنامه منظم و زمان‌بندی شده در زندگی حائز اهمیت است و این موضوع در مورد زمان فرزندآوری هم صدق می‌کند. از نکات مهم در این زمینه این است که زنان نه تنها پس از وارد شدن به اواسط دهه 30 سالگی از عمرشان برای بارداری با مشکلات بیشتری روبرو می‌شوند بلکه احتمال سقط جنین و تولد نوزادانی با ناهنجاری‌های کروموزومی همچون سندرم داون در این گروه سنی افزایش می‌یابد.
همچنین نوزادانی که از پدرانی با بیش از 40 سال سن متولد می‌شوند نسبت به نوزادانِ دارای پدرانی جوان‌تر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری اوتیسم هستند. علاوه بر این، احتمال بروز بیماری شیزوفرنی در کودکانی که پدرشان بیش از 50 سال سن دارند، بیشتر است.
پزشکان فنلاندی در بررسی جدید خود قصد داشتند به این موضوع بپردازند که سن والدین چه ارتباطی با بروز اختلال کم توجهی-بیش فعالی در کودک دارد. در این مطالعه وضعیت سلامت 10 هزار و 409 کودک مبتلا به اختلال کم توجهی-بیش فعالی متولد شده در فاصله سال‌های 1991 تا 2005 مورد بررسی قرار گرفت. سپس وضعیت آنان با 39 هزار و 125 کودک دیگر که در همین دوره زمانی و با شرایط مشابه به دنیا آمده و در سلامت کامل بودند، مقایسه شد.
به نقل از مدیکال دیلی، پزشکان فنلاندی مشاهده کردند پدرانی که در سنین کمتر
از 20 سال صاحب فرزند شدند 1.5 برابر بیش از مردانی که در فاصله زمانی 25
تا 29 سالگی صاحب فرزند شده‌اند، احتمال دارد کودکشان به اختلال کم
توجهی-بیش فعالی مبتلا شود. همچنین مادر شدن در سنین کمتر از 20 سال نیز
1.4 برابر بیشتر کودک را در معرض ابتلا به این اختلال قرار می‌دهد.
ایسنا
