نگاه مداح معروف به مرگ مرتضي پاشايي

به گزارش شفاآنلاين، «فرهنگ‌نیوز» مشروح اظهارات حدادیان را منتشر کرده که گزیده آن در پی می‌آید:

* اینکه می‌گویند ترانه فلان ترانه‌خوان را خوانده، مال من نیست. مال یک جوان اصفهانی است. حالا هر چند وقت یک بار این را می‌گذارند و همه هم دارند باور می‌کنند. چه کار کنیم؟ دیشب در پمپ بنزین یک نفر مرا دیده. گفت: حاج آقا ببخش غیبتت را می‌کنیم. گفتم: بابا من نیستم! گفت: پس وایستا من فیلمت را بگیرم بگو. گفتم: چشم بگیر.

* یک آقایی در قم ... دیشب وقتی پسرم متن صحبت ایشان را برای من خواند گفتم صبر کن ببین این چه جوری از دنیا می‌رود. کسی که به تحقیر راجع به حضرت آیت‌الله مهدوی کنی صحبت کند وایسا ببین چه جوری از دنیا می‌رود. بعد هم بیاید مقایسه کند با تشییع جنازه این بنده خدایی (مرتضی پاشایی) که از دنیا رفت.

* این بنده خدا (پاشایی)، پسر بدی نبود. همین جلسه ما هم می‌آمد. اهل روضه بود، اهل مذهب بود. اتفاقا چیزی هم که برای برنامه ماه عسل خوانده است یک چیز مذهبی خوانده که مردم آمدند. حالا یک عده هم دنبال این بودند که یک شلوغی‌هایی بکنند. آنها هم آمدند باخت خودشان را نشان دادند و الا عمده جمعیت، جمعیتی بود که به هوای آن برنامه‌های ماه رمضان آمدند و بعد هم مردم ما مردم بامحبتی هستند، بالاخره این آدم یک مریضی سختی کشیده، تصاویر بیمارستان ایشان را که نباید پخش می‌شد، پخش کردند، روحیه مردم تحت تاثیر قرار گرفت و آمدند تشییع جنازه.

* از سال 70 تا حالا که به خاطر برنامه روضه ما خدمت ایشان (مقام معظم رهبری) می‌رسیم، چهار پنج بار من از ایشان خواستم که برای شهید شدن من دعا کنند ولی هر بار به طریقی ... مثلا گفتند ان‌شاء‌الله زنده باشید. امسال، بعد از برنامه من ایشان را قسم دادم که دعا کنید من شهید بشوم. حالا بلندای جواب ایشان را ببینید که من دیگر واقعا لال شدم. ایشان فرمودند باشد، به شرطی که شما هم همین دعا را برای من بکنید.

* قلاده (در مراسم عزاداری) برای 15 سال پیش بوده. در یک هیاتی یک گوشه کاشان سه نفر قلاده انداختند. دیگر نباید این را احیا کنیم. بعضی‌ها هم یک کاری می کنند که آقای رحیم‌پور ازغدی‌ها اسم اینها را ببرند. تا مطرح شوند. مَن خالَف تُعرَف. یک شعری می‌داند غلط است، می‌خواند تا بپیچد سر زبان‌ها و اسمش معروف شود. ما چرا گول بخوریم؟ بعضی از این مطالب خیلی کهنه شده.

* اما دهه محسنیه! دو ماه محرم و صفر برنامه داشتیم، فاطمیه هم دو ماه برنامه است. دیگر هر چی برنامه هست من توصیه می‌کنم بگذارید در این دو ماه بگیرید. در دو ماه فاطمیه بگیرید. چند تا اشکال بر این وارد است. یکی اینکه کسی که دو ماه عزاداری کرده باید به خانواده‌اش برسد، خانواده‌داری کند. بعدش هم شغل، اینهایی که هیات زیاد می‌روند شغلشان ثبات ندارد. شب تا دیروقت هیات است و صبح تا 10 می‌خوابد بعد هم توقع دارد وقتی سر کار می‌رود همه بگویند «طیب‌الله! ما بی‌توفیق بودیم.» این را اسلام قبول ندارد. یکی دیگر هم اینکه دهه محسنیه نزدیک هفته وحدت است و یا اینکه دو ماه فاطمیه هست و یک نفس به مردم بدهیم.

* کثرت روضه امکان و فرصت است و تهدید نیست. اگر این فرصت بهتر مدیریت شود بهره بیشتری می‌بریم.

* رسانه چون برای همه مردم است نمی‌شود بگوییم کل دو ماه عزاداری بگذار. رسانه مدیریتش یک سیستمی است که باید همه ایران و همه دنیا را در نظر بگیرد. به آن کاری ندارم. هیات ما را چه کار داری؟ رسانه می‌خواهد مردم را شاد کند، می‌خواهد خندوانه بگذارد، خوب بگذارد. مگر ما گفتیم نگذارد؟ اما یک دفعه می‌بینی در عرصه شهرداری، 90 شب تابستان جشن می‌گیرند. آنجا هیچ نهی از منکری نمی‌خواهد، همه چی روبه‌راه است؟! اما اگر یک شب روضه اضافه شود وامصیبتا!

* من پاکت نمی‌گیرم و تاالان در محرم نزدیک سی چهل تومان پول به هیات دادم.

* روضه ما را شاداب می‌کند. آنهایی که روضه می‌آیند زندگی‌شان سالم‌تر و خنده‌شان بیشتر است. کی گفته همه‌اش می‌زنند تو سر و کله‌شان؟! صبح که می‌آید هیات راه رفتنش را ببین، انگار چهل سالش است، وقتی دارد می‌رود انگار بیست و پنج سالش است. روضه گوش کردن و گریه برای امام حسین (ع) ما را شاداب می‌کند. حالا نمی‌توانیم برای دیگران توضیح دهیم، خوب پخش نکن. همان مدتی که شما می‌گویید اوقات عزاست، همان را پخش کن. چه کار به باقیش دارید؟ اما نگو هر روز برای امام حسین (ع) گریه نکن. بگذار ما بمیریم، بعد یک تصمیم بگیرید. ما دیگر این اشک با وجودمان عجین شده. ببخشید ما برای امام حسین (ع) گریه می‌کنیم.