به گزارش شفاآنلاین دراین یادداشت آمده است :آقای وزیر، من پزشکم، هفده سال پیش تصمیم گرفتم بااختیار خودم ، جوانی ام را در قارچ و انگل و ویروس بگذرانم. دوست داشتم بگردم، بخندم، دوست داشتم همه چیز را تجربه کنم. معاینه شکم را یاد گرفتم و بجای موسیقی و ساز و آواز، صداهای قلب را تمرین کردم.کاست هایش را جمع کردم و گوش دادم. همان روزها که آناتومی جمجمه را یاد می گرفتم، موهای خودم کم پشت شد، آخه داشتم پزشک میشدم!
آرام آرام بدون آنکه بفهمم روز و شبم یکسان شد، تاریکی و روشنی ام ، جمعه و شنبه ام ، زمستان و تابستانم را نقهمیدم و شدم یک روپوش سفید، داشتم پزشک میشدم.
دوران نامزدیم را در پاویون بیمارستان بودم، درست همانوقت که کسی داشت برایم نامه عاشقانه می نوشت، به کسی تنفس دهان بدهان میدادم. داشتم پزشک میشدم.
من در اورژانس ازدواج کردم ،زندگی کردم، با آدمهای دور و برم ، با آدمهائی که دوستشان داشتم و ناخوشیشان سهم من بود. من پزشک شده بودم. بچه دار شدم و درست همان روز که دوست داشتم فرزندم در آغوشم باشد،
، برای بچه همسایه نیمه شب بیدار شدم، من پزشک شده بودم و آرام آرام همه آدمهای شهر شدند پدر و مادرم، فرزند و همسرم و همه چیزم شدند ، من پزشک شده بودم
آقای وزیــــــــــر !!
برای من خط و نشان نکشید، من سالهاست میان آدمها گم شده ام ، من با مریض هایم گریسته ام و با آنها خندیده ام .
نیمه های شب درست همان موقعیکه مادرم از دوریم گریست، خندان احوال مادر کسی را پرسیده ام. درست همان وقت که پدرم دلتنگم شده بود، تلاش میکردم آدمی دلتنگ پدرش نشود.
آقای وزیـــــــــــر!!
برای من تعرفه ننویسید، دستمزد مرا بیماری که خندیده است حساب کرده، بیماری که روی دو پایش ایستاده است براه افتاده همه دنیا را بحساب من واریز کرده است و با هر ضربان قلب بیماری سکه ای به قلک من انداخته اند.
آقای وزیــــــــــــر !!
برای من مامور بگذارید زیرا نفسهای بیمارم را میشمرم، نبض بیمار زیر دست من است که در زندگی من جاریست ، من همه زندگیم روی میز است ، حالا هفده سال است دلخوشیم ، دلخوشی یک مادر است.
آقای وزیــــــــــر!
در کتاب تعرفه شما تعرفه گریستن با مریض چقدر است؟
تعرفه ویزیت نیمه شب ، وقتی فرزندت بپایت آویزان است که نروی،
آقای وزیـــــر
من کل زندگیم را با این آدمها سپری کرده ام ، این آدمهای مهربان را بمن بدبین نکنید ( که نمی توانید چنین کنید- فصیحی) ، بگذارید دستان من شفا بخش باشند و شفا بخش بمانند ( که می مانند – فصیحی).
آقای وزیـــــر
مرا جریمه کنید ، من یک نفر را نجات دادم و نان محلی گرفتم، من تا صبح بالای سر کسی ماندم و تخم مرغ محلی خانگی گرفتم، من پدر و مادرم را تنها گذاشتم ، کشک و خرما دشت کردم.
آقای وزیــــر
من این آدمها را دوست دارم، من خواب مریض ها را میبینم، اینها بمن اعتماد دارند ، آقای وزیر همه چیز را خراب نکنید ( هر چند که نمی توانید – فصیحی) من تمام زندگیم در راهروهای کفپوش و زیر لامپ های نئون گذشته است .
من با مرگ خوابیدم، مرگ موسیقی زندگی من شده است. مرا از چه میترسانید، من سالهاست از صدای زنگ تلفن میهراسم که آیا کسی سینه اش نسوخته باشد ، نفسش تنگ نشده باشد.
من از جریمه و مامور و توهین شما نمی ترسم، من از بی اعتمادی می ترسم
آقای وزیر آدمها را نسبت بمن بی اعتماد نکنید ، آقای وزیر !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
آقای دکتر حسینی بی اعتمادی از قانون به وجود نمی آید ، بی اعتمادی وقتی شروع می شه که کسی از خانواده ات مریض می شه و پشت سرش فقر شروع می شه ،وقتی که می بینی تمام روزها در مطب دکترهای مختلف در حال پرداخت ویزیت های آنچنانی هستی،
جناب آقای دکتر سید مصطفی حسینی متخصص قلب و عروق
سلام علکیم
کاش به جای هراس شما از صدای زنگ تلفن تماسی با همکاران محترمتان می گرفتید و می فرمودید که اگر جوان کارگر اخراج شده ای به دلیل ورشکستگی صاحبان کارخانه اش برای تولد اولین فرزندش نزدتان آمد نگذارند به پایشان بیفتد و همکار عزیزتان دستور نفرماید تامبلغ مورد نظر در مطب به صورت نقدی واریز نشده به بالین همسرتان نمی آیم . دکترجان کاش به جای در خواب دیدن مریض هایتان در عالم هوشیاری اندکی به دست های پینه بسته و خالی پیرمرد گوجه کار روستای آبدان می نگرسیتی که امسال آفت تمام محصولش را به یغما برده و امروز دخترش برای خرید یک استنت قلب باید طلاهای دستش را به حراج بگذارد. نمی دانم آیا جامعه شما تفاوت ریالی بین یک هزارتومان و یک میلیون تومان را می تواند درک کند یا خیر؟! اما جناب آقای دکتر به حرمت همان نان محلی ، کشک و خرما اینجا آدم هایی هستند که از درد به خود می پیچند ولی توان مالی پرداخت هزینه های درمانشان را ندارند راستی امسال باران خوب آمد سقف خانه شما که سالم است؟ خدا را هزار مرتبه شکر، ولی سقف خانه همسایه مان ریخت از بس که چکه می کرد... باز هم فدای سرتان ...
کوچکت: پیمان ....، بندر بوشهر
بجاي تشكر از پزشكان كه تا ٣٠ سالگي مشغول سرويس دهي رايگان در بيمارستان هاي آموزشي بوده اند، انها را مقصر وضعيت بد اقتصادي ساير اقشار ميدانند
افسوس
اصلا تا حالا پزسیدینه چرا اون یه عده معدود اینکارو میکنن؟شما باید مشکل بیمه هارو حل کنی همه جای دنیا پزشکا مرفه ترین اقشار جامعه هستند چون همه درک میکنن چقدر سختی کشیدن تا به اینجا رسیدن از سال دوم دبیرستان تا سی سالگی خوشی ندیدن همین کشور همسایه ترکیه پزشک عمومی درامدی حدود ۱۵میلیون در ماه داره که زندگی اشرافی در اونجا حدود ماهی پنج میلیون خرج داره اما اینجا چی پزشک عمومی ایا هفت تومن در میاره؟رسیدن به قشر متوسط جامعه از نظر درامد و هزینه من تازه پزشک شدم یه خونه نمیتونم بخرم یه پراید راحت نمیتونم بخرم اصلا میدونین چقدر باید کشیک وایسم تا بتونم تشکیل خانواده بدم؟اصلا کجا باید کار کنم؟انتظار دارید بعد دوسال طرح بازم توی مناطق محروم بمونم؟چرا باید اینکارو کنم مگه من انسان نیستم رفاه لازم ندارم شما هزینه شهرهای بزرگ و نداری برگرد مناطق ارزون واقعا جدیدا در حق پزشکا ظلم داره میشه از همه جا سیستم های کل دنیا اینطوریه که بیمه ها پوشش سراسری و همه جانبه دارن و ارزون و دولت در قسمت اموزش و غربالگری و پیشگیری هزینه میکنه تا کسی بیمار نشه و دستمزد پزشکان هم خیلی بالاست چون بیمار پولی نمیده و بیمه ها پرداخت میکنن بیمه ها سود میکنن چون تعداد بیماران کمه حتی با پرداختهای کمه بیمه شده ها چون تعداد بیمه شده بسیار زیاد و بیمار بسیار کمه پزشکا شتدن سرشون خل ت تر دستمزد بالاتر شهروندانم راضین چون هزینه درمان و بیمه بسیار پایینی دارن
بی نظیره.مرسی.
متاسفانه اکثر پزشکان در درجه اول به پول اهمیت می دن بعدش به بیماری مریضشون. آنقدر به حال بیمارشون اهمیت نمی دن که باید چند تا متخصص را ببینی تا بیماریت به درستی تشخیص داده بشه. خیلی از این متخصص ها واقعا سواد درست و حسابی ندارند و بیشتر تشخیص هاشون اشتباهه که خیلی مواقع این تشخیص اشتباه غیرقابل جبرانه. معلوم میشه که تو این سی سال خیلی هم درس نخوندن و با تقلب و ... نمره گرفتن. حالا انتظار دارن پول شهریه تحصیلی شون را بیمارا پرداخت کنند
اول برو یکم اطلاعات بدست بیار بعد بیا حرف بزن.
فوق گوارش جراحی انجام نمیده!
تو هر فرد بالای 40-50 سال با هر شکایته گوارشی باید اندوسکوپی و کولونوسکوپی انجام بشه.
مگه شماسوار تاکسی میشی پول کرایه نمیدی؟مگه کارگر برات کار میکنه بهش حقوق نمیدی.مگه ارایشگاه میری پول پیرایشو نمیدی.چرا انتظار دارید پزشکا ازحقوقشون ب خاطر مشکلات بقیه بگذرن.البته که درک حال دیگران مهمه ولی بدبختی و حقوق کم بقیه اقشار چه ربطی به پزشکا داره.ب مسیولین رفاه مردم و.. مربوطه.چرا انتظار دارید کسی که هوش واستعداد فراوانی داره حقوقش با اقشاری که هوش بسیار پایین تری نیاز ذارند باید یکی باشه.چرا کار بااین همه مسیولیت که به قول دکتر مرگ اهنگ زندگیشه با بقیه کارها بایدمقایسه بشه