وی افزود: پس از بررسی و آنالیز شجره نامه و بر اساس نتایج حاصل از آن بیماران به دو گروه تقسیم می شوند که گروه اول و به عبارتی درصد بالایی از مراجعین مشکل ژنتیکی ندارند و می توانند درمان خود را جهت باروری ادامه دهند و گروهی دیگر نیز وجود دارند که با احتمال وجود مشکل ژنتیکی، آزمایشات مورد نیاز برای آنها تجویز و به صورت مرحله ای انجام خواهد شد.
غفاری با تاکید بر اینکه در این رابطه دستور یکسانی برای تمامی انسانها وجود ندارد، عنوان کرد به همین دلیل لازم است هر خانواده به صورت مستقل بررسی و متناسب با یافته های شجره نامه و شرح حال اقدامات بعدی برنامه ریزی شود. بعد از این مرحله زوج ها به دو دسته عمده تقسیم می شوند: یک دسته زوجینی هستند که ناباروری آنها علت ژنتیکی دارد، به بیان دیگر ناهنجار های کروموزومی موجب ناباروری آنها شده است دسته دیگر خانواده هایی هستند که هر چند علت ژنتیکی علت مستقیم ناباروری آن ها نیست اما به دلیل سابقه بیماری ژنتیکی در اعضای خانواده خود در معرض داشتن اولاد مبتلا یا معلول هستند و به همین دلیل برای پیشگیری از بروز بیماری های ژنتیکی و جهت جلوگیری از تکرار آنها باید رویکرد مناسب و تخصصی ژنتیک به آن ها صورت گیرد. به عبارتی باید گفت هر بیمار، نیازمند انجام درمان ویژه متناسب با نوع مشکل ژنتیکی تشخیص داده شده، است.
بعد از این مرحله و ارائه مشاوره های ژنتیکی تست های تشخیصی قبل از لانه گزینی و تولد و... صورت می گیرد که به زوجین کمک می کند از تولد نوزادانی با مشکلات ژنتیکی پیشگیری کنند.
افزایش آگاهی زوجین درباره ناباروری، بررسی مشکلات پیش روی درمان ناباروری در کشور اعم از مراجعه به مراکز غیر تخصصی درمان و باورهای غلط در درمان ناباروری از مهم ترین اهداف این مرکز است.
