به عقیده مرحوم دکتر سید جلال مصطفوی، پزشکان قدیم از این خواص معجزه آسای سیب کاملاً اطلاع داشتند و ارسطو کار اعجاز را به آنجا رسانده است که دست به اغراق عجیبى مى‌زند و مى‌گوید: « هرکس هر روز سیب بخورد، تعجب مى‌کنم، چگونه مى‌میرد»، حتى بسیارى از انبیا، اولیا و پیشوایان دین نیز که براى امت خود دستورهایى به صورت جمله‌هاى قصار به یادگار گذاشته‌اند، این مطالب را از نظر دور نداشته و خوردن سیب را تأکید کرده‌اند، چنانکه از حضرت على، علیه السلام، روایت شده است که فرمود: «اکل التفاح فى اسحار» یعنى سحرگاهان سیب بخورید.
- سیب مقوى عضلات و اعصاب است (یکى از بهترین میوه‌ها).
- سیب مقوى معده و حافظ مخاط معده است.
- سیب ضد عفونى کننده روده است (ترشح دیاستازى را در معده خود عامل کشتن باکتری‌هاست).
-سیب مقوى کبد است و احتقان آن را (که مولد اکثر بیمارى‌ها است) کم مىکند.
- سیب کلسترول خون را کم مىکند (به عقیده لئون بینه، رئیس سابق دانشکده پزشکى پاریس، این خاصیت به علت وجود پکتین در سیب است).
- سیب اسید اوریک را از ادرار دفع مىکند.
- سیب ضد روماتیسم است.
- سیب ملیّن است.
- سیب خون را تصفیه مىکند.
- سیب بافت ها را جوان نگاه مى دارد.
آیا این همه خواص شگفت انگیز در سیب که هر کدام به تنهایى اثر بسیار نیکویى در درمان بیمارى‌ها و تأمین سلامت بدن دارد کافى نیست که به ما اجازه دهد سیب را به عنوان نوشدارو معرفى کنیم؟
