پیشوایان مذهبی ما در زمانی زندگی می‌کردند که علم پزشکی هیچ گونه توسعه و ترقی نداشت و اطلاعات طبی بسیار محدود و جزئی بوده است. در آن روزگار، صحبت از علمی به نام غذا شناسی در میان نبود. با این همه آنان با بینایی کامل، خواص غذاها و داروها را بیان و مردم را آگاه می‌کردند.
هنگامی که سخنان آنان را با تحقیقات روز مقایسه کنیم، خواهید دید که تطابق کامل بین آنها وجود دارد و تضادی میان آنها نیست. بر این مبنا عقیده داریم پیشوایان مذهبی ما عالم به همه علوم و آگاه از تمام فنون و رموز بودند.
انسان مؤمن و خدا پرست حقیقی، در قبال مواجب بی‌شمار پروردگار، وظیفه دارد خدا و نعمت‌های او را یاد کند و الطاف پروردگار را فراموش نکند. در قرآن کریم خداوند متعال می‌فرماید: «یا ایها الناس اذکروا نعمه ا.. علیکم هل من خالق غیر ا... یرزقکم من السماء و الارض». ای مردم! نعمت‌هایی که خدا به شما رحمت فرموده به یاد آورید، آیا آفریدگاری غیر از خداوند هست که شما را از آسمان و زمین روزی دهد؟
خداوند می‌فرماید: «فلینظر الانسان الی طعامه انا طببنا الماء صبا ثم شفقنا الارض شقاً فانبتنا فیها حباً و عنباً و قضیاً و زیتوناً و نخلاً و حدائق غلباً و فاکهه و اباً متاعاً و لانعامکم» باید انسان به غذای خود بیندیشد، ما باران را فرو ریختیم، پس از آن زمین را شکافتیم و حبوبات، انگور، سبزی، درخت‌های زیتون و خرما، باغ‌های پر از درخت بزرگ و تنومند، سایر میوه‌ها و گیاه زار را رویانیدیم تا شما از آنها استفاده کنید و چهارپایان شما بهره مند شوند.
«یا ایها الذین آمنوا انفقوا مما رزقناکم» ای کسانیکه ایمان آوردید، از آنچه به شما روزی دادیم انفاق کنید. پیامبر (ص) فرمودند: «ما من مسلم اطعم مسلماً علی جوع الا اطعمه ا... من ثما الجنه». هر مسلمانی که مسلمان گرسنه ای را اطعام و سیر کند، خداوند از میوه‌های بهشت به او بخوراند.
امام صادق علیه الاسلام فرمودند: کسی که مؤمنی را اطعام کند تا سیر کند، هیچ یک از مخلوقات خدا، نه فرشته مقرب و نه پیامبر مرسلی اجر اخروی آن را نمی‌داند و فقط خداوند پروردگار جهانیان است که از پاداش آن آگاه است.
