ما حدود 3.2میلیون پایانه فروش در کشور داریم که قیمت هر دستگاه حدود 700 تا 800هزار تومان است که نشان از سرمایهگذاری بیش از 2300میلیارد تومانی است و عمر این پایانههای فروش 5 سال بیشتر نخواهد بود. برآوردها نشان میدهد که سالانه برای جایگزینی این دستگاهها حدود 400 تا 500میلیارد تومان باید هزینه شود؛ از سوی دیگر هزینه نگهداری شبکه پایانه فروش بالغ بر 1000میلیارد تومان خواهد شد. تا پیش از این یارانهای که از سوی شبکه بانکی برای این نظام پرداخت الکترونیک به شرکتهای ارائهدهنده خدمات پرداخت میشد، جوابگوی هزینهها بود و از ابتدای امسال، شرکتهای ارائهدهنده خدمات به مشکلات زیادی برخورد کردند.
نباید تصور کرد که دستگاههای پایانه فروش مال بانکهاست و کارمزد دریافتی به جیب بانکها نمیرود و این شرکتها اعلام کردند که در حال ورشکسته شدن هستند و یارانه پرداختی بانکها جوابگوی هزینهها نیست و شبکه بهشدت مستهلک شده و نیازمند سرمایهگذاری جدید است. به همین دلیل ما چارهای نداریم که مبلغی بهعنوان کارمزد وضع کنیم تا با اضافه شدن آن به یارانه پرداختی بانکها بتوانیم شبکه را سرپا نگهداریم، در غیراین صورت بهتدریج شاهد اختلالات زیاد و از کار افتادن پایانههای فروش خواهیم بود.
برخلاف برخی گمانهزنیها، اصلا کارمزد بهصورت درصدی از مبلغ تراکنش نخواهد بود و به ازای هر تراکنش بین 100تا 120تومان بسته به تصویب شورای پول و اعتبار از دارندگان پایانههای فروش دریافت خواهد شد و رقم پیشنهادی بانک مرکزی تقریبا همان رقم تعیین شده برای ماندهگیری از حسابهاست. قیمت تمامشده تراکنش بین 200تا250تومان است که نصف آن را فروشگاهها پرداخت خواهند کرد و نصف آن را بانکها میدهند.
کسانی که این حرفها را میزنند، خیلی از کشورهای دنیا را نرفتهاند، در بسیاری از کشورهای دنیا بین 1.5 تا 2درصد مبلغ تراکنش از پذیرندگان پایانههای فروش کارمزد میگیرند و حتی در برخی کشورهای دنیا علاوه بر کارمزد، هزینه دستگاه پایانه فروش و کاغذ و خدمات نگهداری از پذیرندگان گرفته میشود، درحالیکه در ایران، دستگاه بهصورت مجانی در اختیار پذیرندگان قرار میگیرد وتأمین مواد مصرفی، نگهداری و بهروزرسانی هم رایگان است.