"برخی با گرفتن این جشن و یادکردن از خوبیهای یکدیگر با وجود جدایی، به کاهش انگزدن اطرافیان کمک و از دوستان و خانواده درخواست میکنند که در حین جدایی، از آنها حمایت کنند. "
شفا آنلاین:جامعه>طلاق،
امر ناخوشایندی است و میتواند به روحیات افراد، آسیبهای جدی وارد کند،
اما جالب است بدانید امروزه در جامعه ما با پیروی از یک سبک بیگانه
وارداتی، برخی افراد با بهنمایشگذاشتن و برگزاری جشن اقدام به
کوچکشمردن موضوع طلاق و پاککردن صورتمسأله کرده و متاسفانه برخی والدین
نیز در برپایی این جشن با فرزند خود همراهی میکنند.
به گزارش شفا آنلاین جشن طلاق
در اصطلاح مراسمی است برای اعلام پایان یک ازدواج و مجرد شدن دوباره
برگزارکننده آن. این مراسم به طرق گوناگون برگزار میشود و در آن کیک طلاق،
تابوت حلقه ازدواج و حلقههای طلاق بریده یا شکستهشده وجود دارد که
متاسفانه در جامعه ما تعداد برگزاری مراسمهای اینچنینی رو به ازدیاد
است.
حدیث غفاریخلیق، دکترای روانشناسی و مشاور و مدرس دانشگاه میگوید: «طلاق به معنی پایان شرعی و قانونی ازدواج و جداشدن
همسران از یکدیگر است. طلاق، مرگ یک رابطه و از جنس سوگ است که در دنیای
مدرن برخی همسران برای اعلام پایان این عهد، مراسمی برگزار میکنند و آن را
به اطلاع دوستان و آشنایان میرسانند. شاید استفاده از واژه جشن برای
مراسم طلاق، نوعی تناقض باشد، چراکه برای هیچ مرگی، جشنی برگزار نمیشود.
اگر ازدواج درست بوده و به طلاق ختم شده باشد، در آن صورت جشنی نباید گرفت،
بلکه باید اعلام عزا کرد اما اگر ازدواج نادرست و اشتباه باشد، ممکن است
با پایان آن اندکی از نارضایتی و ناخوشی طرفین پایان یابد و شاید در اینجا
بتوان شادی زن و مرد یا حداقل یک طرف را پذیرفت.»
هدف از برگزاری جشن طلاقاهداف
برگزاری این جشن بسیار متفاوت است. دکترغفاریخلیق میگوید: «برخی با
گرفتن این جشن و یادکردن از خوبیهای یکدیگر با وجود جدایی، به کاهش
انگزدن اطرافیان کمک و از دوستان و خانواده درخواست میکنند که در حین
جدایی، از آنها حمایت کنند. از اهداف دیگر برگزاری این مراسم اعلام رسمی
جدایی و اطلاع آن به شبکه اجتماعی فرد است که میتواند در ایجاد ارتباطات
جدید مفید باشد. از سویی با افزایش طلاق در جوامع مختلف عادیسازی این
اتفاق و معرفی آن بهعنوان یک رویداد گذار در زندگی فرد و سرعتبخشیدن به
سازگاری افراد بعد از آن، میتواند در انسجام فرد با جامعه و بازگشت
سریعتر به چرخه اقتصادی کمک کند که این امر از اهداف مهم جوامع صنعتی
امروز است.» این روانشناس میافزاید: «گاهی ابراز شادی بیش از حد یا بیان
اینکه آسیبی وارد نشده نشاندهنده خشمی زیاد و عمیق از طرف مقابل است یا
اینکه فرد این نیاز را احساس میکند که باید خود را قوی نشان دهد و نگران
است که سایرین ضعفها و زخمهای روانی و عاطفی او را ببینند و گاهی نیاز به
جلب توجه و بهنوعی درخواست کمک وجود دارد که چرایی این موضوعات نیاز به
کنکاش دارد و درست یا نادرست بودن این واکنشها باید در موقعیت فرد بررسی
شود.»
رونقگرفتن کسبوکارهای مجازیبخشی
از ترویج و تبلیغ مراسم جشن طلاق از سمت موسسات و مراکز برگزارکننده این
جشنها اتفاق میافتد تا با رونق آن، کسبوکارهای مرتبط نیز
رونقگیرند.دکتر علیاصغر شاملو، روانشناس در گفتوگو با جامجم میگوید:
«به کمک اینترنت و شبکههای اجتماعی، مراسمهایی شبیه این مراسم رواج بسیار
یافتهاند و سود زیادی را برای تجار به همراه آوردهاند و همین مراکز
مجازی هستند که بدشان نمیآید همواره در بادکنک جشن طلاق دمیده شود.
درحالحاضر این مراسم در هر طبقه اجتماعی و در هر گروهی میتواند برگزار
شود.» این روانشناس یادآوری میکند اولین گزارش رسمی از جشن طلاق در ایران
در سال ۱۳۸۸ در یکی از روزنامهها به چاپ رسید و مورد توجه قرار گرفت و در
شرق و غرب دنیا این مراسم برگزار میشود. شاید شروع داستان این مراسم با
دورهمیهایی بوده که دوستان و آشنایان برای اعلام همدردی و تسلی فرد جداشده
تشکیل میدادند اما به مرور به یک مراسم و گاه جشن ویژه تبدیل شده است.
ورود این مراسم به کشور ما نوعی الگوپذیری از فرهنگهای بیگانه است و نیاز
به توجه و بررسی دارد.
راهکار مقابله با جشن طلاق متاسفانه
آموزشهای کاربردی و اصولی برای تشکیل درست خانواده و ازدواج در کشور ما
کم است. دکتر علیاصغر شاملو، ضمن اشاره به این موضوع مهم میگوید: «با
توجه به دسترسی افراد به اطلاعات در دنیای امروز، نمیتوان مانع از ورود
این مراسم به فرهنگ خود شویم و معمولا روشهای قهری یا ایجاد موانع قانونی
تاثیرگذار چندانی برای عدم برگزاری این نوع مراسمها وجود ندارد.» این
روانشناس معتقد است ایجاد یک روند صحیح و ایجاد آگاهی برای انتخاب همسر و
تشکیل خانواده، رفع موانع موجود در سر راه ازدواجهای خوب برای جوانان و
ایجاد یک فرهنگ غنیتر در برابر فرهنگهای وارداتی میتواند کمککننده
باشد. اگر نتیجه جشنهای طلاق، عادیسازی جدایی باشد میتواند سبب کاهش
تلاش افراد برای ساختن و اصلاح مشکلات در یک زندگی مشترک شود. برای جلوگیری
از ورود یا شیوع یک فرهنگ بیگانه نامتجانس باید ریشهها را درمانکرد.