عاقبت طرح دارویار چه شد؟

مسئولان سازمان غذا و دارو اعلام کردند که یکی از علل کمبود دارو قاچاق معکوس دارو از کشور است زیرا دارو از ارز ۴۲۰۰ تومانی استفاده می‌کند و به همین علت به گفته مسئولان وزارت بهداشت ارزان است و این ارزانی عامل قاچاق دارو به کشورهای همسایه و کمبود آن در کشور است. این بود که طرح دارویاری به عنوان جراحی نظام دارویی کشور اجرا شد.

قرار شد ارز دارو برداشته شود و دارو به قیمت واقعی توزیع شود و برای اینکه مردم دارو را گران نخرند، یارانه دارو را از طریق بیمه‌ها به داروخانه بدهند. قیمت داروها اصلاح شد اما تامین منابع مالی برای جبران هزینه‌های بیماران و داروخانه ها با مشکل مواجه شد و دومینوی مشکلات حوزه دارویی ادامه یافت.

بعدها معلوم شد که علت کمبود دارو، ناراضی بودن تولیدکنندگان دارو از قیمت‌گذاری داروها در سازمان غذا و دارو بوده است و همین باعث کاهش تولید برخی اقلام دارویی و کمبود آنها در بازار شده است. با این حال موضوع به این سادگی‌ها نیست و مساله کمبود دارو، گرانی و مشکلات داروخانه‌ها و بیمه‌ها گره های کوری را رقم زده است که همه به هم ربط دارند. همزمان با کمبود تولید و عرضه دارو، برخی مسئولان از جمله وزیر بهداشت بر تجویز بیش از اندازه پزشکان تاکید می‌کنند بهرام عین‌اللهی، گفته است: پزشکان ایرانی دو برابر استاندارد جهانی دارو تجویز می‌کنند. مساله‌ای اگر در این کمبود موثر باشد ضعف نظارت بیمه‌ها بر تجویز پزشکان را نشان می‌دهد که باز هم یک مساله مدیریتی است.

اجرای طرح دارویار از همان ابتدا با مخالفت نمایندگان مجلس مواجه شد.

محمد علی محسنی بندپی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در این خصوص گفت: کمیسیون بهداشت با حذف ارز ترجیحی و طرح دارویاری مخالف بود و برای آن شروطی گذاشت که وزارت بهداشت در یک فرآیند معیوب آن شروط را رعایت نکرد. اکنون بیماران از وضعیت تامین دارو رنج می‌برند.

حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز ۶ ماه پس از اجرای طرح دارویاری گفت: کمیسیون بهداشت مجلس از ابتدا نارسایی‌های طرح دارویار را به مسئولان مربوطه گوشزد کرد. تاکید کردیم که منابع طرح باید تامین شود تا با شکست مواجه نشود. در واقع مهمترین اولویت این کمیسیون تأمین منابع و توجه به تأمین و تدارک داروی مردم و موفقیت طرح بوده است.

کسری بودجه دارویار

اما طرحی که برای اجرای آن در سال ۱۴۰۱ به حدود ۷۳ هزار میلیارد تومان منابع مالی نیاز داشت تا در اختیار بیمه‌ها قرار گیرد، در همان سال اول با کسری بودجه مواجه شد.

محمد مهدی ناصحی مدیر عامل سازمان بیمه سلامت در این خصوص گفت: در اولین سال اجرای این طرح حدود ۵۰ درصد اعتبار پیش بینی شده مورد نیاز تامین نشد. این موضوع برای سال ۱۴۰۲ از همان ابتدا مساله دار بود زیرا بودجه مورد نیاز برای اجرای این طرح در سال ۱۴۰۲ که از سوی سازمان غذا و دارو پیش بینی شده بود، حدود ۱۰۷ هزار میلیارد تومان بود که در لایحه دولت و مصوبه مجلس فقط حدود ۶۷ هزار میلیارد تومان آن تصویب شد و پیدا بود که سالی پر چالش در حوزه دارویی در پیش است.

موضوعی که حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس هم نسبت به آن هشدار داد و گفت: خطر کمبود دارو را در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ جدی بگیرید.

 فاطمه محمدبیگی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز اوایل تابستان امسال گفت: با توجه به اینکه سازمان برنامه و بودجه، رقم بودجه اجرای طرح دارویار را از ۱۰۷ همت به ۶۷ همت کاهش داد، حدود ۴۰ هزار میلیارد تومان مابه‌التفاوت قیمت دارو را مردم باید از جیب خود بدهند.

گلایه‌هایی که نه فقط از زبان نمایندگان مجلس بلکه از سوی مسئولان سازمان غذا و دارو هم تکرار می‌شد.

محمد پیکانپور مدیرکل نظارت بر دارو سازمان غذا و دارو در این خصوص گفت: بودجه ۶۷ هزار میلیارد تومانی برای طرح دارویاری در لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ به هیچوجه کافی نیست و کشور از نظر ذخیره استراتژیک دارو دچار مشکل می‌شود. بیمه‌ها در سال ۱۴۰۱ نیز بخشی از بودجه ۷۳ هزار میلیارد تومانی طرح دارویاری را تخصیص ندادند و بخشی از نیاز دارویی بیماران خارج از طرح دارویاری به دست بیماران رسیده است.

مشکل تامین نشدن اعتبار بیمه‌ها برای پرداخت هزینه‌های طرح دارویار در سال ۱۴۰۲ نیز ادامه یافت و کار به جایی رسید که سازمان‌های بیمه‌گر برای فرار از تبعات کمبود ۴۰ هزار میلیارد تومانی دارو و درگیری با داروخانه‌ها، از تصویب طرحی در دولت استقبال کردند که مطابق آن پرداخت ما به التفاوت قیمت دارو از سازمان های بیمه‌گر به سازمان برنامه و بودجه منتقل شود که البته قرار شد اجرای آن از طریق سازمان هدفمندی یارانه‌ها انجام شود،‌ موضوعی که انجمن داروسازان ایران خواستار شفاف سازی در این زمینه شد طرحی که نحوه اجرای آن نامشخص بود زیرا سازمان هدفمندی یارانه‌ها نیز نه قراردادی با داروخانه‌ها دارد و نه مکانیزم بررسی نسخه‌ها و فاکتورهای داروخانه‌ها در این سازمان مشخص است.

چک داروخانه‌ها برگشت می‌خورد

اکنون مشکل کمبود منابع داروخانه‌ها برای خرید دارو و تاخیر در پرداخت مطالبات آنها از سوی دولت، کار را به مرحله بحرانی رسانده است.

شهرام کلانتری خاندانی رئیس انجمن داروسازان ایران ۱۳ آبان در نامه‌ای خطاب به رئیس جمهوری نوشت: تا کنون هیچ‌گونه اقدام مثبتی از ناحیه سازمان برنامه‌ و بودجه و سازمان هدفمندی یارانه‌ها برای پرداخت سهم ارز از مطالبات داروخانه‌ها صورت نگرفته و سرجمع مطالبات داروخانه‌ها از سازمان‌های بیمه‌گر به نقطه‌ای رسیده که چک‌های ارائه شده به شرکت‌های پخش و تولید دارو برگشت خورده و ضمن لطمه به وجهه اجتماعی مؤسسین، گردش نقدینگی بین داروخانه‌ها تا شرکت‌های تولیدکننده دارو متوقف شده است، اگر طی چند روز آینده این مشکل به طور اساسی حل نشود، داروخانه‌ها سرمایه‌ای برای خرید دارو نخواهند داشت و برای جلوگیری از بحرانی‌تر شدن وضعیت ناچار خواهند بود که همکاری با طرح دارویاری را موقتاً متوقف نمایند و ناگزیر چنین وضعیتی موجب افزایش پرداخت از جیب بیمار خواهد شد.

توپ در زمین سازمان برنامه و بودجه

ماجرا به انتقاد رئیس انجمن داروسازان ایران ختم نشد و سید حیدر محمدی رئیس سازمان غذا و دارو نیز در نامه‌ای خطاب به رضا عوض پور رئیس دفتر امور سلامت و رفاه اجتماعی سازمان برنامه و بودجه کشور نسبت به مشکلات ناشی از تامین نشدن نقدیندگی داروخانه‌ها و پرداخت نامنظم مطالبات طرح دارویار گلایه کرد.

رئیس سازمان غذا و دارو ۶ آبان ۱۴۰۲ در این نامه نوشت: با عنایت به نامه مورخ ۱۸ مهر رئیس محترم انجمن داروسازان ایران در خصوص تاخیر در وصول صورتحسابهای دارویی ارسالی داروخانه‌ها و مشکلات نقدینگی ناشی از اجرای طرح دارویار به استحضار می‌رساند عدم تأمین به موقع مابه التفاوت نرخ ارز، تولید فرآورده‌های دارویی را با مشکلات عدیده همراه ساخته است.

ادامه این روند موجب کاهش تولیدات دارویی و به تبع آن عدم تأمین نیاز کشور خواهد شد. خواهشمند است دستور فرمایید؛ صورتحسابهای دارویی ارسالی داروخانه‌ها حداکثر طی یک ماه از تاریخ تحویل به طور منظم تسویه و منابع مربوطه از طریق سازمان برنامه و بودجه تامین شود. همچنین با توجه به عدم تکمیل زیرساخت پرداخت الکترونیک، تا زمان آماده شدن کامل مسیر پرداخت به ذینفع نهایی به منظور جلوگیری از تاخیر در پرداخت اعتبارات کما فی السابق از طریق سازمانهای بیمه گر پرداخت شود.

سرگردانی مردم در تامین دارو

محمود فاضل داروساز و رئیس شورای عالی نظام پزشکی نیز در این خصوص گفت: طرح دارویار در ابتدای امر یک طرح انسانی برای انضباط امور دارویی کشور بود. هدف طرح دارویار این بود که دارو به صورت مناسبی به دست مردم برسد و داروخانه‌ها و تولیدکنندگان نیز به حقوق خود برسند.
حتی تبلیغ می‌شد که هزینه داروها یک روزه یا دو روزه به دست داروخانه می‌رسد. با اجرای این طرح و حذف ارز ترجیحی، قیمت داروها یکباره بین ۲ تا ۴ برابر گران شد و به طور متوسط افزایش ۳ برابری داشت. به این ترتیب حجم فاکتورها و مطالبه داروخانه‌ها از بیمه‌ها نیز ۳ برابر شد باید این میزان مطالبه خیلی سریع به داروخانه‌ها بر می‌گشت تا چرخ داروخانه هم بچرخد.

وی افزود: با اجرای این طرح، تامین مطالبات داروخانه‌ها از طریق بیمه‌ها به موقع انجام نشد. به این ترتیب پرداخت چک‌های داروخانه‌ها که باید به شرکتهای پخش پرداخت می‌شد به مشکل خورد. بعد از مدتی این چک‌ها برگشت می‌خورد و به این ترتیب مشکل کمبود نقدینگی داروخانه‌ها به شرکتهای پخش و از آنها به شرکتها و کارخانه‌های تولید دارو منتقل می‌شود. به این ترتیب کارخانه‌های دارو نیز تولید خود را کاهش می‌دهند و دارو دچار کمبود می‌شود. کمبود دارو نیز در بین مردم نارضایتی ایجاد می‌کند و در این چرخه معیوب داروخانه، شرکت پخش، تولیدکننده و مردم همه ناراضی می‌شوند.

رئیس شورای عالی نظام پزشکی گفت: طرح دارویار که در ابتدا با نیت خوب شروع شد. روی کاغذ یک طرح مترقی بود اما به علت ضعف ساختار مدیریتی و تامین نشدن منابع مالی آن با مشکلات جدی مواجه شده است و طرح دارویار امروز به ضد خودش تبدیل شده است.
دولت برای رفع مشکل تامین نقدینگی داروخانه‌ها از حدود سه ماه پیش تصمیم گرفت پرداخت مطالبات داروخانه‌ها را به جای اینکه از طریق بیمه‌ها انجام شود از طریق سازمان برنامه و بودجه و سازمان هدفمندی یارانه‌ها انجام دهد، در حالی که زیرساخت‌های این کار آماده نیست و داروخانه‌ها هیچ قراردادی با سازمان هدفمندی یارانه‌ها ندارند و این تصمیم یک به هم ریختگی جدیدی را به وجود آورده است.

فاضل گفت: اکنون سازمان‌های بیمه‌گر از حدود تیرماه مطالبات داروخانه‌ها را پرداخت نکرده‌اند. سازمان هدفمندی یارانه‌ها نیز با داروخانه‌ها تعاملی برقرار نکرده‌ و شماره حسابی نگرفته‌ است که مطالبات آنها را پرداخت کند و مشکل به نوعی مسکوت مانده است. این وضعیت مبهم بسیاری از داروخانه‌ها به خصوص آنها که بنیه مالی ضعیف‌تری دارند را به مرز ورشکستگی کشانده است. مشکل اینجاست که وزارت بهداشت و سازمان برنامه و بودجه برای حل مشکل وارد مذاکره و گفت‌وگو با شرکای خود مثل سازمان نظام پزشکی و انجمن داروسازان نمی‌شوند. این موضوع در ماده ۳ قانون نظام پزشکی هم درج شده که این سازمان باید در تدوین آیین‌نامه‌های مرتبط با حوزه سلامت مشارکت داده شود که متاسفانه این کار انجام نشده است.

وی در پایان اضافه کرد: اجرای طرح دارویار نه تنها باعث افزایش بدهی و مشکلات مالی داروخانه‌ها شده است، بلکه در عمل در رفع مشکل کمبود دارو نیز چندان موثر نبوده است و تعداد اقلام دارویی دچار کمبود، کم نشده است، حتی داروهای مهمی مثل متی مازول که برای بیماران تیروئید ضروری است هم دچار کمبود شده است البته موضوع کمبود دارو به مسائل دیگری از جمله تامین نقدینگی و ارز مورد نیاز صنعت دارو و قیمت گذاری دارو هم مربوط می‌شود و همه این مسائل به هم مرتبط است. نتیجه این مشکلات سرگردانی و ایجاد خشم در بیماران و ناهنجاری‌های اجتماعی است. / ایرنا