آرامگاه ابدی پدر علم حقوق ایران و حاشیه های مراسم تدفین /تصاویر اختصاصی

مراسم تشییع جنازه استاد، دکتر امیر ناصر کاتوزیان؛ پدر دانش حقوق ایران، ساعت 9 صبح روز، پنج شنبه مورخ 13/6/1393 با حضور اساتید، دانشگاهیان، حقوقدانان، وکلای دادگستری و حضور بسیار کمرنگ مسئولان علمی و فرهنگی کشور در مقابل دانشکده حقوق دانشگاه تهران برگزار گردید!. با وجود جمعیت فراوان حاضر در مراسم و گرمای زیاد، هدایت آن با تاخیر و به شیوه متعارف و با تعارفات مرسوم سیاسی و مدیریتی همراه بود و به جای حضور قابل انتظار دکتر روحانی بعنوان یک حقوقدان و وکیل دادگستری در تشییع جنازه " پدر علم حقوق ایران" و داشتن حق استادی دکتر کاتوزیان نسبت به همه حقوقدانان ، از جمله ایشان یا حضور سرپرست موقت وزارت علوم در مراسم، پیام تسلیت آنها قرائت گردید و حتی، ریاست دانشگاه تهران نیز، به ترتیب مزبور به مانند روسای قوای قضائیه و مقننه در احترام و نکوداشت 5 دهه فعالیت موثر علمی، حقوقی و قضائی استاد به جامعه حقوقی، قضائی و وکالتی کشور، در آن شرکت نداشته و صرفاً، دو معاونت ریاست جمهوری، یک وزیر و برخی دیگر از مسئولان دولت سابق و فعلی در آن حضور بهم رسانده اند!.

روند مزبور در تشییع جنازه دکتر کاتوزیان قابل پیش بینی بوده و پدیده ای جدید نبوده و مشابه آن نسبت به سایر اساتید به مانند مرحوم پرفسور محمد حسن گنجی و بسیاری دیگر از اساتیدی که در دانشگاه و حوزه علوم و فرهنگ نسبت به آنها جفا شده و از حضور آنان در دانشگاه خودداری شده و با بی مهری و مصلحت اندیشی های معمول،پاکسازی شده بودند، تکرار شده و قابل انتظار بود!. غافل از آنکه، اساتید اخراجی و پاک سازی شده، در گذر زمان، با اقبال عمومی و جهانی مواجه شده و از شهرت ملی و جهانی، بر خلاف تصورات و بی مهری های تاسف بار به عمل آمده نسبت به آنها برخوردار گردیده اند و دوباره، همان دانش نمایانِ مصلحت اندیش، با تغییر چهره و نقاب خویش، در جهت نزدیک ساختن خود به اساتید مزبور و تلاش برای کسب اعتبار و شهرت از جایگاه علمی و جهانی آنها برآمده و صد البته، ماصحل صحبت، تکرار مکررات.!

همسر آن مرحوم نیز ضمن تسلیت و ابراز تاسف از درگذشت استاد، از وی بعنوان " یک دوست، یک همسر، یک فرزند، یک همراه" یاد کرد که در نهایت قناعت و عزّت نفس، ایام تحصیل و کار و دانشگاه را با موفقیت گذراند و کانون گرم و صمیمی خانواده را هدایت کرد. همسر استاد با انتقاد نسبت به کم لطفی های و جفای زمانه نسبت به ایشان در خانه نشین کردن استاد و حذف ایشان از دانشگاه تهران، با صراحت و افتخار در میان همه حاضرین، مسئولان و خبرنگاران اعلام داشت : "... ناصر(دکتر کاتوزیان) تا آخر عمر به کسی تعظیم نکرد، حرف زور از کسی نمی پذیرفت، دستبوس کسی، جز استاد خویش( مرحوم سنگلجی) نبود و برای اساتید خود قائل به احترام بود، دانشگاه را خانه دانشجویان می دانست و آنرا متعلق به مسئولان و پدر کسی نمی دانست. می گفت :" دانشگاه خانه من است و دانشجویان را فرزندان خود و سرمایه های خویش دانسته و حتی، آنها را بهتر از خود می دانست و دوست و عزیز می داشت....".!

صراحت بیان و گفتار همسر استاد در این مراسم، در عمل مانع از ادامۀ صحبت وی گردید و حتی، دیگر سخرانان نیز از فهرست حذف شدند و با قرائت نماز بر استاد از سوی دکتر محقق داماد و قطع برنامه های بعدی!!، پیکر استاد با تشییع به سوی درب اصلی دانشگاه تهران، به بهشت زهراء منتقل گردید تا در قطعه نام آوران، جای گیرد. احساسات دلسوزانه و صحبت های صمیمانه دکتر درودیان و جسارت تحسین برانگیز همسر استاد، تشویق و تحسین حاضرین و شرکت کنندگان در مراسم را برخلاف سخرانی ها و پیام های قرائت شده در بخش نخست مراسم برانگیخت و بر انتقادات و نقدهای مطروحه از سوی آنها، انگشت تائید و تاکید زده شد و این چنین شد که آمد....