چند درصد دستیاران پزشکی به خودکشی فکر می‌کنند ؟

شفا آنلاین>سلامت>فهیمه سعید : پزشکی شغلی است که پاداش بالایی دارد اما همزمان برای اینکه این ‌جایگاه را داشته باشی باید استرس‌های زیادی را تحمل کنی. وضعیت سلامت‌روان پزشکان به‌صورت‌کلی در معرض خطر است و در مقایسه با جمعیت عمومی، دیده شده که پزشکان یک و نیم تا سه برابر بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند.

به گزارش شفا آنلاین:استادیار گروه روانپزشکی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی : درباره مسئله خودکشی به‌صورت عام صحبت می‌کنیم اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که باید در گروه‌های خاص هم این مسئله بررسی شود. در گروه‌های خاص من سراغ افرادی آمدم که با سلامت جامعه سروکار دارند. من امروز می‌خواهم درباره دستیاران تخصصی صحبت کنم که ما شاهد افزایش خودکشی آنها در سه‌سال گذشته بودیم. می‌دانیم اگر پزشکی دچار افسردگی باشد، ضریب خطایش تقریبا 6برابر افزایش پیدا می‌کند.

پزشکی شغلی است که پاداش بالایی دارد اما همزمان برای اینکه این ‌جایگاه را داشته باشی باید استرس‌های زیادی را تحمل کنی. وضعیت سلامت‌روان پزشکان به‌صورت‌کلی در معرض خطر است و در مقایسه با جمعیت عمومی، دیده شده که پزشکان یک و نیم تا 3 برابر بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند. در مطالعه‌ای که 55 شغل را بررسی کرده بود، دیده شده بود که خطر خودکشی در پزشکان 73/2 است و در کمترین گروه معماران 44 صدم درصد است. همینطور بررسی دیگری نشان داد، پزشکانی که دچار اختلال روانند، تقریبا 3برابر احتمال خودکشی در آنها افزایش پیدا می‌کند.

این اعداد یعنی باید به‌فکر سلامت‌روان پزشکان بود. خودکشی دومین علت مرگ دستیاران پزشکی در آمریکاست. بعد از پاندمی باید حساسیت کشورها درباره سلامت کادر درمان به‌خصوص رزیدنت‌ها افزایش پیدا کند اما متاسفانه مطالعات در این رابطه کم است. ما می‌دانیم که خودکشی یک علامت ثانویه است و عامل آن اختلال روانپزشکی است و شایع‌ترین عامل آن هم افسردگی است. دیده شده که افسردگی شایع‌ترین اختلال روانپزشکی بین پزشکان هم هست. دستیاران، گروهی هستند که تجربه کمی دارند، جوانانند و به‌نظر می‌رسد که در مقابل استرس‌ها، شکننده‌تر هستند. ما دست‌کم دوموج خودکشی را طی سه‌سال اخیر شاهد بودیم. موج اول در دوران کرونا بود و موج دیگر هم با شدت کمتر در امسال اتفاق افتاد. ما تقریباً هر یک یا دوماه، یک‌مورد خودکشی می‌بینیم اما دراینباره آمار رسمی‌ای وجود ندارد.

مطالعات بسیار محدودی درباره سلامت‌روان دستیاران و پزشکان در ایران وجود دارد و عمده کارهایی که انجام شده، روی دانشجویان پزشکی است. وقتی خودکشی در میان دستیاران اتفاق افتاد، ما تلاش کردیم با آن‌ها تماس بگیریم و با خانواده‌ها صحبت و تحقیق کنیم، اما موانع زیادی وجود دارد که یکی این بود که بازکردن موضوع برای آنها سخت بود. این شد که در اواخر سال 1400 مطالعه‌ای با کمک همکاران شروع کردیم. مطالعه درباره وضعیت سلامت‌روان و افکار خودکشی دستیاران پزشکی بود.

ما شهر تهران را انتخاب کردیم. حجمی که حساب کردیم 253 نفر بودند. پرسشنامه‌ای تهیه و افرادی که در دسترس بودند را وارد کار کردیم. پرسشنامه شامل اطلاعات وضعیت درآمد، سابقه روانپزشکی، تعداد کشیک و میزان مواجهه کاری‌شان با کرونا بود. عمده افراد، زنان بودند و عمده سن آنها از 25 تا 34سال بود. افراد به‌طورمساوی، مجرد و متاهل بودند. عمده افراد در رشته‌های کلینیکال بودند. وضعیت اقامتی آنها هم عمدتاً مستاجر بود. مشاهدات ما نشان می‌داد که درمجموع 34درصد افراد، افکار خودکشی داشتند که 10درصد، افکار پرخطر داشتند. آنالیز دیتاها نشان داد که جنسیت، وضعیت تاهل و وضعیت سکونت، ارتباط معناداری با افکار خودکشی نداشت. سابقه اختلالات روانپزشکی، سابقه خانوادگی، سابقه شخصی اقدام به خودکشی، تعداد شیفت، مصرف مواد و الکل با افکار خودکشی مرتبط بود و سطح مواجهه شغلی با کووید هم با افکار خودکشی ارتباط داشت. افسردگی، اضطراب و استرس همگی با افکار خودکشی مرتبط بودند و سطوح بالای اینها با افکار خودکشی پرخطر مرتبط بود. عوامل پیش‌بینی‌کننده‌ای که به‌دست آوردیم، سابقه مصرف الکل و مواد، سابقه خانوادگی اقدام‌به‌خودکشی، سابقه شخصی اقدام‌به‌خودکشی، تعداد شیفت در یک‌ماه، درآمد و افسردگی بود. همه این‌متغیرها به‌جز درآمد، ارتباط مستقیمی با افکار خودکشی داشتند. / پزشکی و قانون