«در کشور پرتغال کارمندان خانم نباید لباس بالای زانو بپوشند. برای همین برای راحتی خود شلوار میپوشند، اما غیر از مواقع کاری طبق عرف کشور خود عمل میکنند.»
شفا آنلاین>عمومی>تصور اغلب ما این است که جز کشورهای اسلامی، دیگر کشورها خیلی به موضوع
پوشش اهمیت نمیدهند، اما بد نیست بدانید در هر کشوری قوانین و عرف خاصی
تعریف شده که برگرفته از فرهنگ ملی آن اقلیم است. محمدمهدی مختاری،
دیپلمات بازنشسته و پژوهشگر سیاسی با توجه به سفرهای زیادی که به کشورهای
مختلف داشته اطلاعات جالبی درباره لباس و پوشش مردم دارد.
به گزارش شفا آنلاین:کوبا، ونزوئلا، نیکاراگوئه، پرتغال، فنلاند، اسپانیا، آلمان، فرانسه، هند،
مالزی، ترکیه و پاکستان ازجمله کشورهایی است که مختاری در طول مدت فعالیت
دیپلماتیک خود به آنجا سفر کرده و حتی چند سالی هم زندگی کرده است. او
درباره
پوشش مردم دیگر کشورهای جهان به نکته ارزندهای اشاره میکند: «در
جایجای دنیا به جز قشر محدودی از مردم، باقیافراد همه تمایل به پوشیدگی
دارند. لباسهایی که در محل کار استفاده میکنند به جز چند کشور عربی،
انتخاب پوشش در دیگر کشورها آزاد است و هر کس میتواند بنا به سلیقه خود
لباس بپوشد. اما باتوجه به عرف و فرهنگ جامعهشان. کسی از پوشش بد استقبال
نمیکند و سعی میکنند به اصول اخلاقی احترام بگذارند. لباسی که برای شرکت
در مهمانی میپوشند با لباس در جلسات کاری فرق میکند. حتی نوع آرایش زنها
در محل کار ملایم است.»
مالزی
او در سفری که به مالزی داشته خاطرات زیادی به یاد دارد و از فرهنگ اصیل
این مردم میگوید: «مالزی کشور اسلامی است. شهروندان مالایایی خودشان رعایت
میکنند و روسری بلند میپوشند. بهندرت پیش میآید خانمی مسلمان باشد و
روسری به سر نکند، ولی اگر شهروندی غیر از مالایایی باشد منعی برای پوشیدن
لباس غیررسمی آن کشور ندارد. مثل چینیها که جمعیت قابلتوجهی از آنها در
مالزی زندگی میکنند.» پوشش در کشور مالزی طبق فرهنگ بومیشان انجام
میشود. برای هر کدام از مراسمهایشان لباس مخصوصی وجود دارد. آنها از تنوع
رنگی زیادی استفاده میکنند که شاد است و زیبایی بصری زیادی ایجاد
میکند. البته نباید این موضوع را نادیده گرفت که در مالزی هر کس با توجه
به موقعیت اجتماعی خود لباس میپوشد. نکته جالب دیگر اینکه در مالزی چه
زنان و چه مردان از رنگهای شاد برای لباسهایشان استفاده میکنند. اگرچه
لباسهای سنتی مالاییها خاص است اما آنچه روزمره میپوشند، یک پیراهن
آستین کوتاه، شلوارهای سبکوزن و صندلهای راحتی است. در این کشور قانون
ویژهای حاکم است و در ایام ماه رمضان زنان مجاز به پوشیدن لباس تنگ و
کوتاه نیستند و درصورت تخطی به یک سال زندان و جریمه نقدی 2هزار رینگیت
(حدود 600دلار) محکوم میشوند.
هند
هند، کشوری که مختاری از سفر به آنجا دستاوردهای زیادی دارد؛ سرزمینی با
تمدن اصیل و کهن که برای هر رسم خود یک لباس خاص دارند. تنوع لباس در هند
خبر از اهمیت بسیار زیاد هندیها به زیبایی پوشاکشان میدهد. او مدتی را
در هند سکونت داشته و از نزدیک با مردم آن نشست و برخاست داشته است. اغلب
مردم هند را با ساریهای رنگارنگ و زیبایشان میشناسند؛ لباس سنتی این کشور
که بهگفته مختاری با گذشت زمان خیلی طرفدار ندارد. او میگوید: «در
یکیدو دهه اخیر مردم هند هر طور که دوست دارند لباس میپوشند. با این حال
میتوان گفت هندوها پیرو ساری و لباس جمع و جور و پوشیده هستند. مسلمانان
هم همینطور؛ زنان از روسری یا مقنعه استفاده میکردند.»
کرهشمالی و جین آمریکایی
کرهشمالی با توجه به نوع حکومتی که دارد، میتوان گفت کیمجونگ اون در
جزئیترین و خصوصیترین شرایط زندگی مردم دخالت دارد. ازاینرو
یکنواختبودن نحوه لباس پوشیدن و آراستگی مو خیلی عجیب بهنظر نمیرسد.
مختاری معتقد است: «کرهشمالی با نوع حکومتی که در پیش گرفته بیشتر به
زندان میماند و اثری از یک جامعه مترقی در آن دیده نمیشود.» در کشور کره
بهدلیل نفرت و انزجار از آمریکا پوشیدن شلوار جین آبی ممنوع است؛ چراکه
کیم جونگ اون رنگ آبی را منتسب به آمریکا میداند.
چین
زنان چینی دائما سبک و مدل پوشش خود را عوض میکنند. آنها بههیچعنوان روی
یک سبک خاص تأکید ندارند و بهمحض ظهور یک سبک و پوشش جدید، آنها نیز دست
به تغییر در نوع پوشش خود میزنند. در چین گردشگران میتوانند هر لباسی
بپوشند، اما برای احترام به فرهنگ مردم چین، بهتر است که از پوشیدن
لباسهای باز خودداری کنید. مختاری میگوید: «چین در دهه 60 تا 80 هم
همینطور بود. اما الان عرف جامعه تغییر کرده است.»
پرتغال
پوشش پرتغالیها معمولا محافظهکارانه است. زنان دارای پوشش بوده و مردان
همیشه کت و شلوار میپوشند و کراوات میزنند. زنان کت و شلوار و یا کت و
دامن میپوشند. دنبالهروهای مد بر این باورند که لباس نشاندهنده موفقیت
افراد و جایگاه اجتماعی آنان است و به همین دلیل آنها افتخار میکنند که
لباسهایی با پارچههای با کیفیت میتوانند بر تن کنند. مختاری میگوید:
«در کشور پرتغال کارمندان خانم نباید لباس بالای زانو بپوشند. برای همین
برای راحتی خود شلوار میپوشند، اما غیر از مواقع کاری طبق عرف کشور خود
عمل میکنند.»