رفاقت احمدرضا و سهراب/از خانه "درد"تاباغ"آرامش"

حالا اما هردو رفیق ،  از خاک به افلاک سفر کرده اند.دیروز سهراب و امروز احمد رضا . اما من تردید ندارم که هردوشان ، هرجا که هستند،  هنوز ، خروار خروار صدای جیک جیک گنجشکان را لای درخت های نارون امیر آباد می شنوند! . احمدرضا احمدیِ شاعر را که دیروز از خانه ی درد !به آرامشِ باغ  رسید  ، بر ای نحستین‌بار  در آغازین روزهای اسفند پنجاه وهشت در فرهنگسرای نیاوران دیدم  .آمده بود ،  پرویز فنی زاده ی بازیگر را تا درگاهِ آبیِ آسمانیِ بهشت ، بدرقه کند . از آن روز تا روزی که هنوز از پای نیفتاده بود ،  هر گاه که این شاعر اردیبهشتی را دیدم،  می گفت :
...من‌تمام‌پله ها را ، آبی رفتم /آسمانِ خانه ی ما ، آسمانِ خانه ی همسایه نبود / من تمام پله ها را که به عمق گندم می رفت ، گرسنه رفتم / من به دنبال سفیدی اسب ، در تمام گندمزار ، فقط ، یک جاده را‌می دیدم / که پدرم با موهای سفید ، ازآن ، می گذشت .
عباس کیارستمی که زودتر از احمدرضا احمدی به سفر رفت ،  درباره اش گفته بود‌، فروغ ،  کاشفِ احمدرضا بود .
...حرف های تو ، این ارزش را دارد که به یاد بماند ....فروغ فرخ زاد خطاب به احمدرضا احمدی .
 رضا قوی فکر - روزنامه نگار