به گزارش شفا آنلاین: ماجرای تجمع و اعتراض کارگران اصناف مختلف در نقاط مختلف کشور جدید نیست، هر از گاهی این قشر زحمتکش و بی پناه برای رسیدن به حق و حقوق خود تصمیم میگیرند اجتماع کنند، با بنرها و کاغذهای دست نویس و تایپ شده که به دست دارند بر مطالبههای خود تاکید میکنند، البته شاید به نظر آنها راهی جز اعتراض برای رساندن صدای خود به گوش مسئولان سراغ ندارند و با این کار پای رسانهها را برای احقاق حقوق خود به میان میآورند.
حکایت امروز ما همان قصه پرغصه اعتراض کارگران شهرداری کارون و خودداری از جمع آوری نکردن زبالهها از سطح این شهرستان است که وقتی به جای جای این شهر نگاه میکردیم، چیزی جز زباله و حیوانات و جوندگان گرداگرد آنها دیده نمیشد، دیدن چنین صحنهای گویای اعتراض و پرداخت نشدن چندین ماه حقوق و تمدید نشدن بیمه است.
امروز هم از آن روزهایی است که کارگران برای به دست آوردن مطالبه هایشان تجمع کردند، اما اتفاق جور دیگری رقم خورد و مسالمت آمیز ختم به خیر نشد و خبر رسید که آنها را بازداشت کرده اند.
آرش دُر شهردار کارون در این رابطه به خبرنگار ما گفت: کارگران هر چند وقت یکبار اعتصاب کرده و با جمع آوری نکردن زبالهها از سطح شهر باعث آزار و اذیت شهروندان میشوند، سپس دست به تجمع میزنند و از طریق رسانهها میخواهند به حق و حقوق خود برسند، اما چنین اقدامی صحیح نیست و آنها باید از طریق اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی خوزستان حقوق و بیمه خود را مطالبه کنند.
او افزود: برخی از آنها ۱۵ روز در مرخصی به سر میبرند و ۱۵ روز کار میکنند، اما انتظار دارند بیمه کامل برای آنها اعمال شود، گاهی حتی در اعتراضها شاهد ضرب و جرح از سوی کارگران و ضربه جسمی به اطرافیان هستیم، اما باید بگویم با این اقدامها نمیتوان به جایی رسید.
دُر اظهار داشت: تنها راه رسیدن به حق و حقوق، اقدام از طریق مراجع قانونی است و با تجمع و اعتراض و لطمه به اموال عمومی و آزار شهروندان با جمع آوری نکردن زبالهها اوضاع بهتر نمیشود هیچ بلکه بدتر هم خواهد شد.
کارگران اعتراض میکنند تا به حقوق خود برسند، مسئولان میگویند از طریق مراجع قضایی اقدام شود، آیا کارگران اینگونه و به طور واضح راهنمایی شده اند؟ آیا اداره کار اقدام به جمع آوری اسامی افراد و پیگیری مطالبههای آنها کرده است؟ با این شرایط اقتصادی و نوسان شدید قیمتها و تورم های ناجوانمردانه، چگونه میتوان چندین ماه بدون حقوق سپری کرد؟ کار به جایی میرسد که حتی فروشندهها و اقوام و آشنایان هم از ارائه اجناس به صورت اقساط و پول قرض به این افراد عاجز میمانند و در نهایت باید گفت کارگران رزق و روزی میخواهند چرا که دنیا ادامه دارد و خرج به راه است.