وی افزود: ما در حال نشان دادن ظرفیت استفاده از انعطاف پذیری مغز هستیم
که ممکن است مخصوصا در جوانی بتواند با اثرات درمانی سازگار شود.
این
مطالعه شامل چهار جوان مبتلا به آکروماتوپسی ۱۰ تا ۱۵ ساله بود که در دو
کارآزمایی به رهبری پروفسور جیمز بینبریج در UCL و بیمارستان چشم مورفیلدز
شرکت داشتند که ازسرف شرکت داروسازی MeiraGTx-Janssen حمایت میشد.
این دو کارآزمایی در حال بررسی ژن درمانی هستند که ژنهای خاصی را هدف قرار می دهند که در آکروماتوپسی نقش دارند .
هر
یک از چهار کودک، تحت درمان با ژن درمانی در یک چشم قرار گرفتند که پزشکان
را قادر میسازد تا اثربخشی درمان را با چشم درمان نشده مقایسه کنند.
برای
دو نفر از چهار کودک، شواهد قوی برای سیگنالهای مخروطی در قشر بینایی مغز
وجود داشت که از چشم درمان شده، 6 تا ۱۴ ماه پس از درمان ارسال میشدند.
قبل از درمان، بیماران هیچ شواهدی از عملکرد سلولهای مخروطی در هیچ
آزمایشی نشان ندادند. پس از درمان، عملکرد آنها بسیار شبیه به عملکرد شرکت
کنندگان در مطالعه با بینایی عادی بود.
یکی از شرکت کنندگان در مطالعه
اظهار داشت: دیدن تغییرات در بینایی من بسیار هیجان انگیز بوده است،
بنابراین مشتاقم ببینم آیا تغییرات بیشتری نیز رخ خواهد داد یا خیر و این
درمان به طور کلی ممکن است در آینده به کجا منجر شود.
تصور اینکه یک
پیشرفت بزرگ در بینایی من چه تأثیری یا چقدر میتواند داشته باشد بسیار
دشوار است، زیرا من با دید کم بزرگ شده و به آن عادت کرده ام، و در زندگی
خود را با چالشها وفق داده و بر آن غلبه کرده ام.صدا و سیما