شفاآنلاین>سلامت> افزایش قیمت دارو، به حدی رسیده که یک بسته قرص مُسکن که سال گذشته بابت آن 3 هزارتومان مردم پول می‌دادند، حالا باید به قیمت 15 هزار تومان خریداری نمایند. یا برای یک سرم معمولی و یک آمپـــول تقویتی، میلغ آن به حدود 100 هزار تومان می‌رسد.
به گزارش شفاآنلاین: البته این مــوارد عادی از تهیه دارو است و فکر کنید که مردمی که بیماران خاص دارند، چطور زندگـــی‌شان برای تهیــه اقلام دارویی با چالش روبه‌رو شده است. مثلا طبق گزارش‌ها، داروی بیماران‌ام اس یا هموفیلی به ندرت یافت می‌شود و اگر هم باشد قیمت آن نسبت به سال گذشته سه تا چهار برابر شده است. در این شرایط مدیران دولتی، موضوع کمبود دارو را به گردن تحریم‌ها و سندیکاها، مشکل را به گردن قاچاق معکوس دارو با ارز دو نرخی می‌اندازند. موضوعی که این روزها برخی از کارشناسان بر این باورندکه همین ارز 4200 تومانی سبب شده است که با کمبود دارو روبه‌رو باشیم و باید سوبسید دارو از طریق بیمه‌ها به بیماران پرداخت شود. اما در کنار آن دیدگاه دیگری نیز مطرح است و طرفداران این دیدگاه همچنان اصرار به تخصیص ارز به دارو دارند زیرا بر این باورند که برداشت ارز از روی دارو مساوی با گران شدن آن است و نمی‌توان روی بیمه‌ها نیز زیاد حساب کرد؛ زیرا همین بیمه‌ها سال‌هاست که در تامین بودجه‌های خود دچار مشکل هستند و واگذار کردن سوبسید دارو به بیمه‌ها نمی‌تواند مشکل را از دوش مردم بردارد.
با این حال مدیرکل امور دارویی سازمان غذا و دارو سه‌شنبه هفته گذشته نیز گفته بود: « با اینکه برای تهیه دارو در کشور به حداقل سه میلیارد دلار ارز در سال نیاز بود، برای شش ماه اول سال، ارز ترجیحیِ اندکی به این سازمان اختصاص داده شد.» این گفته‌ها در شرایطی مطرح می‌شود که علی فاطمی نایب‌رئیس انجمن داروسازان نیز بود که «در ۲۰ سال اخیر سابقه نداشت که تا این حد کمبود داروهای داخلی داشته باشیم. گاهی برخی داروها به میزان محدود وارد می‌شوند و در برخی از داروخانه‌های شهرهای بزرگ که عموما داروخانه‌های دولتی است هم توزیع می‌شود اما این دارو در بسیاری از شهرها پیدا نمی‌شود و این به زعم ما کمبود دارو به شمار می‌رود، زیرا در صورتی کمبود دارو وجود ندارد که بتوان به همه داروخانه‌ها دارو رساند اما سازمان غذا و دارو این اقلام دارویی را جزو داروهای نایاب لحاظ نمی‌کند.» این اختلاف نظر از منظر تعریف سبب می‌شود که انجمن داروسازان ایران و سازمان غذا و دارو آمارهای متفاوتی برای کمبود اقلام دارویی مطرح کنند. این اتفاق سبب می‌شود که قیمت داروهای خارجی 4 برابر بیشترشود و داروهای داخلی با افزایش قیمت 30 تا 40 درصدی روبه‌رو شود، البته اگر سامانه‌های بیمه خوب عمل کنند، می‌تواند تا حدود زیادی این مشکل برطرف شود زیرا در حدود 40 تا 60 هزار میلیارد تومان دولت از این محل صرفه‌جویی می‌کند که اگر این میزان به بیمه‌ها تزریق شود، می‌تواند بخشی از مشکل را برطرف کند. اما با این وجود، این کارشناس حوزه دارو معتقد است که بیش از 10 میلیون نفر در ایران هستند که تحت پوشش هیچ بیمه‌ای قرار ندارند و در اولین قدم باید این افراد تحت پوشش‌های درمانی قرار بگیرند و از طرف دیگر بیمه هم عدد بزرگ‌تری را باید تقبل کند تا پرداخت از جیب مردم تغییر زیادی نکند.
