نشانگرهای پیری سلولی، در کودکانی که خشونت را تجربه می کنند، افزایش می یابند.
در چنین کودکانی، بلوغ زودرس نیز دیده می شود.
شفاآنلاین>سلامت>پژوهشگران "دانشگاه هاروارد" در بررسی جدیدی دریافتند که تجربه خشونت در دوره کودکی می‌تواند به بروز مشکلات فیزیکی و روحی و پیری زودرس منجر شود.به گزارش شفاآنلاین:بررسی های جدید روانشناسان دانشگاه "هاروارد"(Harvard University) نشان می دهد که داشتن خشونت و تجربه های آسیب زا در دوران کودکی می تواند نشانه های زیستی پیری را تقویت کند.بلوغ زودرس، پیری سریع سلولی و تغییرات ساختاری مغز می توانند با ترومای دوره کودکی در ارتباط باشند.
پژوهشگران دهه ها به بررسی تاثیر دشواری زندگی دوران کودکی بر رشد فیزیکی و شناختی پرداخته اند. مشخص است که تجربیات دوره کودکی، تاثیر زیادی بر سلامت روحی در دوره های بعد دارند اما برخی پژوهش های بحث برانگیز نشان می دهند که تجربیات منفی دوره کودکی می توانند اثرات فیزیکی احتمالی را به همراه داشته باشند.
پژوهشی که در سال 2009 انجام شده است، نشان می دهد که ترومای دوره کودکی می تواند در فعالیت های ژنتیکی تغییر ایجاد کند.
این پژوهش ها نشان می دهند که نشانگرهای وراژن شناسی می توانند بر واکنش های استرسی مغز موثر باشند و در برخی موارد، خطر خودکشی در بزرگسالی را افزایش دهند.
پژوهش دیگری که در سال 2018 انجام شد، نشانگرهای وراژن شناسی مجزایی را در بزرگسالانی شناسایی می کند که در کودکی قربانی سوءاستفاده جنسی شده اند.
این پژوهش نشان می دهد که این زخم های مولکولی نه تنها می توانند زیست نشانگرهایی مبنی بر وجود تروما باشند، بلکه شاید به نسل های بعد نیز منتقل شوند.
پژوهش جدیدی که با محوریت این موضوع انجام شده است، یکی از بزرگترین ارزیابی ها را در این مورد ارائه می دهد و بیش از 80 پژوهش را بررسی می کند.
در این پژوهش، سه نشانگر زیستی مربوط به افزایش سن از جمله پیری سلولی، رشد ساختاری مغز و آغاز بلوغ بررسی می شوند.
"کیتی مکلاگلین"(Katie McLaughlin)، پژوهشگر دانشگاه هاروارد و از نویسندگان این پروژه گفت: سوالی که ما علاقه داریم به پاسخ آن برسیم، این است که آیا همه تجربیات منفی دوره کودکی می توانند بر روند پیری موثر باشند یا خیر.
ما در بررسی های خود به پاسخ خیر رسیدیم.
تجربیات منفی دوره کودکی، به دو گروه تقسیم می شوند.
گروه نخست، تجربیات مربوط به سوءاستفاده و خشونت و گروه دوم، تجربیات مربوط به فقر و محرومیت هستند.
بررسی ها نشان می دهند که پیری غیرعادی معمولا در بیمارانی که خشونت یا سوءاستفاده را تجربه کرده اند، بیشتر است.
مکلاگلین ادامه داد: بزرگ شدن در محیطی که فرد را در معرض تهدیدهای گوناگون قرار می دهد، موجب می شود که شبکه نواحی مربوط به پردازش اجتماعی و عاطفی مغز، کارآیی بیشتری در پردازش اطلاعات مربوط به تهدید داشته باشند و فرآیندهایی را تقویت کنند که کودک در حال رشد هنوز به آنها نیازی ندارد.
نشانگرهای پیری سلولی، در کودکانی که خشونت را تجربه می کنند، افزایش می یابند.
در چنین کودکانی، بلوغ زودرس نیز دیده می شود.
سرعت گرفتن پیری بیولوژیکی می تواند در دوره بزرگسالی، پیامدهای منفی فیزیکی و روحی به همراه داشته باشد.
این موضوع حتی می تواند به بروز بیماری های قلبی- عروقی، دیابت و سرطان در بزرگسالی منجر شود.
نظرشما
آخرین اخبار