بر اساس آخرین آمار سرشماری ایران، تعداد زنان ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود ۱۴ میلیون نفر بوده که این آمار شامل زنان مجرد و متاهل می‌شود.
شفاآنلاین>سلامت> بر اساس آخرین آمار سرشماری ایران، تعداد زنان ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود ۱۴ میلیون نفر بوده که این آمار شامل زنان مجرد و متاهل می‌شود. اگر بازه سنی ۱۵ تا ۳۵ سال را به عنوان گروه سنی «دوره دختری» در نظر بگیریم، پنج میلیون نفر از آنها، دختر هستند و ازدواج نکرده‌اند. در واقع بر اساس آخرین سرشماری کشور، حدود ۳۶ درصد از جمعیت زنان جوان ۱۵ تا ۳۴ ساله کشور را دخترانی تشکیل می‌دهند که هنوز ازدواج نکرده‌اند.
به گزارش شفاآنلاین: بر اساس نتایج آخرین سرشماری کشور درباره استان‌هایی که دارای بیشترین دختران مجرد هستند، استان ایلام با ۵/۴۶ درصد، کهگیلویه‌و‌بویر‌احمد با ۲/۴۴ درصد، کرمانشاه با ۶/۴۲ درصد، سمنان با ۴/۴۱ درصد، لرستان با ۷/۴۰ درصد، تهران با ۹/۳۹ درصد و گیلان با ۷/۳۹ درصد دارای بیشترین تعداد دختران مجرد ۱۵ تا ۳۵ ساله هستند. از طرفی استان خراسان‌شمالی و آذربایجان شرقی با حدود ۳۱ درصد، قم و قزوین با حدود ۳۰ درصد، خراسان‌رضوی با حدود ۲۸ درصد و یزد با حدود ۲۷ درصد دارای کمترین درصد دختران مجرد ۱۵ تا ۳۵ ساله هستند.
استان بوشهر با ۴/۵ درصد، خوزستان با ۸/۳ درصد، فارس با ۶/۳ درصد، کرمانشاه با ۴/۳ درصد، تهران با ۳/۳ درصد و گیلان با ۸/۲ درصد دارای بالاترین درصد تجرد قطعی زنان ۴۵ساله و بالاتر هستند.
استان زنجان با ۶/۱ درصد، قم و خراسان‌رضوی با ۵/۱ درصد، خراسان‌جنوبی با ۴/۱ درصد، خراسان‌شمالی با یک درصد و یزد با ۸/۰ درصد دارای کمترین درصد تجرد قطعی زنان ۴۵ساله و بالاتر هستند.
این در حالی است که مطابق با آخرین سرشماری کشور، تعداد پسران ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود هشت میلیون نفر و تعداد دختران ۱۵ تا ۳۴ ساله حدود پنج میلیون نفر است. بنابراین نسبت جنسی در گروه سنی ۱۵ تا ۳۴ سال حدود ۱۶۰ است و این به آن معناست که در این بازه سنی در مقابل هر ۱۰۰ دختر ازدواج‌نکرده، ۱۶۰ پسر ازدواج نکرده وجود دارد.
در واقع نسبت جنسی در اینجا حدود ۱۹۱ است، یعنی در مقابل هر ۱۰۰ دختر در سن ازدواج ۱۹۱ پسر در سن ازدواج داریم و می‌توان گفت تعداد پسران ازدواج‌نکرده در این سنین دو برابر دختران است. این امر نشان‌دهنده عدم توازن جنسیتی در سن ازدواج است، چراکه تعداد پسران مجرد بیش از تعداد دختران مجرد است که این امر از نظر اجتماعی می‌تواند مشکلاتی در بازار ازدواج ایجاد کند.
بر اساس داده‌های سرشماری، ۵/۹۶ درصد از دختران ۱۵ تا ۳۵ ساله باسواد و ۵/۳ درصد از این دختران بی‌سواد هستند. در همین بازه سنی ۱۱ درصد دختران دارای مدرک ابتدایی، ۱۲ درصد راهنمایی، ۶/۱۱ درصد دیپلم، ۵/۲۸ درصد پیش‌دانشگاهی، ۳/۶ درصد کاردانی، ۲۰ درصد کارشناسی، ۴/۴ درصد مدرک کارشناسی ارشد و ۳/۰ درصد دارای مدرک دکتری هستند.
فقدان تمکن مالی
در همین حال امان‌الله قرایی‌مقدم جامعه‌شناس گفت: تجرد واقعی در بین جوانان برای خانواده و جامعه نگران‌کننده است زیرا ازدواج و تشکیل خانواده ستون هر جامعه‌ای است و تمام نهادها و ارگان‌ها به آن وابسته هستند. حتی اقتصاد جامعه هم به اقتصاد خانواده وابسته است. بنابراین ادامه روند کاهش ازدواج جوانان به فرهنگ کشور ضربه می‌زند و از همه مهم‌تر در آینده با کمبود نیروی انسانی متخصص و ماهر مواجه می‌شویم. از طرفی کاهش ازدواج در بین جوانان نارضایتی جامعه را در مقابل دولتمردان افزایش می‌دهد زیرا یکی از دلایل کاهش ازدواج در بین جوانان مشکلات اقتصادی و بیکاری است. همچنین به موازات کاهش ازدواج جامعه دچار افسردگی، افزایش خشونت و ناامیدی می‌شود. با این ویژگی‌ها جوانان انگیزه‌ای برای تشکیل خانواده ندارند.
امروزه جوانان به آینده امیدی ندارند و معیشت خانواده‌ها دچار مشکل است. وقتی جوان در خانواده خود با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند دیگر حاضر نیست با چنین اقتصاد ویرانی تن به ازدواج دهد.
آنها امیدی به آینده روشن ندارند و پیش خودشان می‌گویند ازدواج کنیم و فرزند بیاوریم که آخرش چه بشوند؟! فرزندانمان هم همانند خودمان بیکار و بی‌پول می‌شوند. بنابراین آمار ازدواج در کشور کاهش یافته که قابل پیش‌بینی بود. چه‌بسا خط فقر چند ماه یک بار در کشور افزایش پیدا می‌کند و در پی افزایش خط فقر شکاف طبقاتی هم زیاد شده است.
وی افزود: در نتیجه سن متوسط ازدواج برای دختران ۲۵ و برای پسران ۲۹ سالگی است. به نظرم این موضوع درد بزرگی است که جامعه را دچار مصیبت کرده است. یکی از تبعات کاهش ازدواج رواج روابط نامشروع در جامعه است. جوانان به خاطر عدم توانایی مالی و نداشتن مسکن تن به ازدواج نمی‌دهند و این معضل ریشه در سیاستگذاری نادرست دولت‌ها دارد. بنابراین امروزه جوانان آینده خود را تیره و تار می‌بینند. قاعدتا هر جوانی دوست دارد ازدواج کند ولی امکانات برایش مهیا نیست. امروزه جوانان هیچ چشم‌اندازی برای آینده خود نمی‌بینند. با وجود اینکه در بیشتر خانواده‌ها هم هر دو زن و مرد کار می‌کنند ولی به دلیل گرانی بیش از اندازه توانایی اداره زندگی را ندارند و برخی از زوج‌ها به همین دلیل طلاق می‌گیرند.
این جامعه‌شناس اظهار کرد: دو سال پیش در این باره نوشتم که باید یک وزیر خاص تعیین کنیم تا به مشکلات تنهایی سالمندان ۳۰ سال دیگر رسیدگی کند، چرا که در ۳۰ سال آینده با حجم عظیمی از دختران و پسران تنهای سالمند روبه‌رو می‌شویم.
سالمندانی که نه فرزندی دارند تا از آنها نگهداری کنند و نه حقوق بازنشستگی دارند تا اموراتشان را بگذرانند. در نتیجه تعداد سالمندان در آینده افزایش پیدا می‌کند و به موازات آن تعداد جوانان کاهش پیدا می‌کند. بنابراین ۳۰ سال آینده دیگر جوانی در کشور باقی نمی‌ماند زیرا با این روال نیمی از آنها از کشور خارج می‌شوند و نیمی دیگر دوباره مجرد باقی می‌مانند.
نظرشما
آخرین اخبار