علاج واقعه قبل از وقوع

در همین راستا می‌توان تصریح کرد که مطالب و محتوای کتب درسی به سرعت در کانال‌های شبکه‌های مجازی بازنشر می‌شود و واکنش‌های مربوط به آن نه فقط در دایره مخاطبان مستقیم این کتاب‌ها محدود نمی‌شود بلکه رسانه‌ها و نشریات وارد منازعه‌های کلامی این چالش می‌شوند و در نهایت وزارت آموزش و پرورش مجبور به موضع‌گیری و دادن وعده‌های دور و دراز برای رفع مشکل بر تصحیح اطلاعات و تصاویر کتب درسی می‌شود.

البته فهم اشکالاتی که برای افکار عمومی و رسانه‌ها حساسیت‌زاست، چندان دشوار نیست و گمان می‌رود اگر در سازمان مطالعات و تدوین کتب درسی و یا وزارت آموزش و پرورش کمی حساسیت دقیق وجود داشته باشد خطاهایی که باعث بروز حساسیت در نزد افکار عمومی می‌شود، برطرف و از بروز مشاجرات اجتماعی جلوگیری می‌شود.

مثلا در کتب درسی سال گذشته که تصویر جلد یکی از کتاب‌ها، به حذف زنان از فعالیت‌های جامعه تفسیر شده بود، مساله آن‌قدر واضح بود که می‌شد با کمی دقت از بروز مشاجرات و منازعات جلوگیری کرد. اکنون نیز گفته می‌شود که در یکی از کتاب‌های درسی به نحو اغراق‌آمیزی درباره توانایی‌های سیستم بهداشتی ایران صحبت شده و در مقابل، ساختار بهداشتی و بیمارستانی اروپا و آمریکا مورد تحقیر قرار گرفته است.

نویسنده دقیقا نمی‌داند که آیا این دیدگاه در کتاب‌های متعدد درسی بیان شده و یا در چند کتاب درج شده است. همچنین نمی‌داند که ایرادها و اشکالاتی که دانش‌آموزان از کتاب‌های گذشته گرفته بودند آیا در کتاب‌های حاضر برطرف شده یا نه. اما نویسندگاه آگاه است که تقویت اراده ملی و غرور ملت‌ها، با دروغ‌های اغراق‌شده نه ممکن است و نه ثمربخش. بسیاری از دانش‌آموزان، خانواده‌های ایشان و افکار عمومی در مقابل اغراق و غلو درباره توانایی‌های کشور، این امر را به دروغ‌گویی برای تقویت قدرت قدرتمندان نسبت می‌دهند و نه فقط از آن احساس غرور نمی‌کنند بلکه از خود می‌پرسند دلیل این دروغ‌ها چیست و تبلیغات اغراق‌آمیز چگونه می‌تواند برای جمهوری اسلامی ایران اعتبار و شخصیت به همراه آورد. به ویژه آنکه شهروندان ایرانی تفاوت میان تبلیغات منعکس‌شده در کتب درسی و رسانه‌های حکومتی را مشاهده و آن را با واقعیت‌هایی که در جامعه می‌بینند، مقایسه می‌کنند و نتایج ناخوشایندی از آن می‌گیرند.

اغراق و به عبارت دقیق، دروغ در کتاب‌های درسی دانش‌آموزان اتفاقا برای ثبت وقایع در تاریخ کاربرد ندارد چراکه در نمونه‌های مشابه، جامعه و افکار عمومی مطالب نادرست و ناروا را در مورد کشور نخواهد پذیرفت هرچند که آن مطالب نادرست و ناروا در کتب درسی درج و به دانش‌آموزان درس داده شده باشد. این ادعا البته با رجوع به رفتار برخی حکومت‌های پیشین قابل اثبات است.