قدر، شب هایی از بیم تا امید

به گزارش شفاآنلاین ،خط آبی دریافت اطلاعات کم کم شروع می کند به پر شدن، یاد امشب و بقیه شب های قدر می افتم که حدود ساعت 10 یا 10 و نیم راهی مسجد محل می شویم، در آن شلوغی مسجد اگر کتاب مفاتیح گیرمان نیاید این دعای جوشن کبیری که در گوشی ام می ریزم، کلی به کارم می آید.

جوشن یعنی زره، پس جوشن کبیر یعنی زره بزرگ، زرهی از نام خدا که خواننده آن را محافظت می کند، من هم احساس می کنم وقتی جوشن کبیر را که پر از فراز و فرود است، وقتی با آهنگ یکسان بندهایش همراه می شوم با هربندی که می خوانم گره ای از زره یاد خدا بر روحم محکم می شود و مرا حفظ می کند.

وقتی دسته جمعی در مسجد محله مان در شب های قدر، جوشن کبیر می خوانیم، همه خدا را به هزار نامش صدا می زنند: ای بخشاینده، ای گره گشا، ای رحمان، ای رحیم، ای بزرگ، ای پناهگاه، ای دانا ، ای ...ای .... ای.

امشب و چند شب دیگر قدر، خدا را بیشتر از همیشه می خوانیم، آنقدر که شاید به اندازه همه شب های سال او را آنقدر صدا نکرده باشیم، آنقدر که مطمئن شویم خدا صدایمان را شنیده، دست های ما را دیده، آن هم میان این همه دست بلند شده به طرف آسمان، میان این همه آدمی که او را صدا می زنند ، بعضی آهسته ، بعضی کمی بلندتر.

در شب های قدر خدا را می خوانیم به نام اجابت کننده دعاها، شنونده صداها و برطرف کننده بلاها، او را به نام بهترین هایش صدا می زنیم: ای بهترین آمرزندگان، حاکمان، یاران، روزی دهندگان، او را با مهربانی هایش یاد می کنیم: ای غمزدای از هر غمزده، ای رحمت بخش به هر رحمت خواه، ای پناه هر آواره.

او را با دانشی که دارد می خوانیم: ای صاحب لوح و قلم، ای به خوبی دانا، ای طبیب دلها ، ای راهنمای سرگردانان ، ای صاحب فرزانگی و بیان، ای دارای حجت، دلیل و برهان نام او را به نام کارهایی که فقط با خدایی او امکان پذیر است بر زبان جاری می کنیم: ای شکافنده دانه ، ای پدید آورنده آسمان ها ، ای کسی که خواب را مایه آرامش قرار داده ای ، ای کسی که زمین را گهواره قرار داده ای، ای که مرا بمیراند و زنده کند.

در شب های قدر، معنی بیم و امید را بیشتر می فهمیم ، امید آمرزش ، بیم بخشیده نشدن ، امید سرافرازی موقع امضای نامه اعمال ، بیم سرافکندگی ، امید عاقبت به خیری و بیم سرنوشتی تلخ.

پس او را با بیم می خوانیم: ای پدید آورنده ابرهای سنگین، ای سخت کیفر، ای سخت گیرنده انتقام ها، ای که هر چیز در برابر شوکتش خوار گشته، ای کسی که کوه ها از هراسش از هم شکافته؛ او را با امید صدا می زنیم: ای آمرزنده خطاها، ای منتهای امیدها، ای برآورنده آرزوها، ای شفاعت پذیر؛ قرآن او را بر سر می گذاریم، نام 14 معصوم را که او بسیار دوستشان دارد را می بریم، او را به آبروی آنها سوگند می دهیم.

ورد زبان ما در این شب ها دو کلمه است ˈالهی العفوˈ ، پذیرش همین دو کلمه چقدر آینده مان را روشن می کند، کاش وقتی زبان می چرخد که خدایا مرا ببخش از خودمان بپرسیم که خدا کدام گناه ما را ببخشد؟ گناه قضا شدن نماز صبحمان را ؟ ناسزایی که پشت چراغ قرمز به راننده جلویی گفتیم ؟ دست ردی که به سینه فقیر پشت در خانه مان زدیم ؟ گناه خنده مسخره آمیزمان به همکار اتاق بغلی؟ غیبتی که از همسایه مان کردیم ؟ خدا از گناه گفتن کدام دروغ ما صرف نظر کند؟ نه ! نمی شود کوه گناه چند ساله را یک باره از دوش بر زمین گذاشت برای همین این شب ها وقتی می رسیم به قطعه 24 جوشن کبیر آنجا که می گوییم ˈیا راحم العبراتˈ با صدای بلند گریه می کنیم تا اشکمان سرازیر شود چون خدا را می خوانیم به نام ˈترحم کننده به اشک های دیده ها ˈ آنقدر صدایش می زنیم، آنقدر او را به نام های پاکش و صفات برترش می خوانیم تا در انتهای هر بار خواندنش بگوییم: ˈ منزهی تو ای خدایی که نیست معبودی جز تو ، فریاد فریاد نجات ده ما را از آتش دوزخ ای پروردگار ˈ

کسی چه می داند در این شب ها که صدای بال زدن فرشتگان، زمین را فرا می گیرد، درهای رحمت آسمان باز می شود، فرشتگان گروه گروه به زمین می آیند، در این شب ها که کتاب آسمانی ما بر قلب نازنین پیامبر(ص) نازل شده چند نفر صدای الغوث الغوث شان آنقدر بالا می رود که ˈخلصنا من النار یارب ˈ برایشان معنی شود؟

کسی چه می داند دعای شفای بیماران و بازشدن گره مشکلات چند نفر در گوشه و کنار این عالم هستی مستجاب می شود؟ کسی چه می داند حکمت دعاهایی که مستجاب نمی شود چیست؟ کدام حسابگری است که می تواند حساب کند در این شب های قدر چند نفر از نو متولد می شوند؛ پاک، مثل روزی که از مادر زاده شده اند.

صدای بوق ارسال کامل فایل جوشن کبیر به گوشی تلفن همراهم مرا به حالا بر می گرداند، گوشی ام پیغام داده که آیا می خواهید فایل جوشن را در پرونده های شخصی ذخیره کنید؟ با زدن یک دکمه جوشن کبیر برایم ذخیره می شود، کاش بتوانم در شب های قدر خودم را در پرونده دوستان خدا ذخیره کنم.
ایرنا