به گزارش شفاآنلاین:قریب به دوسال است که دانش‌آموزان و دانشجویان از آموزش حضوری در مدارس و مراکز آموزشی بی‌بهره بوده و با حال‌هوای حضور در جمع دوستان خود غریبه و نامانوس شده‌اند.
در سرتاسر این کره خاکی که در ظلمت کرونا به سر می‌برد، معنا و مفهوم بسیاری کلمات تغییر پیدا کرده و گویی دچار نگون‌بختی و بی‌بارگی هستند؛ همچون مدرسه و کلاس درس که امروزه بار معنایی خود را از دست داده و به یک گوشی هوشمند مبدل شده‌است.
دو سال زمان زیادی است و تحولات و اتفاقات زیادی می‌تواند آن را شیرین و به‌یادماندنی و یا تلخ و غم‌انگیز با انبوهی از خاطرات کدر به ارمغان آورد، این روزها، ماه‌ها و سال‌ها آنقدر کشنده بود که لحظه به لحظه آن همچون تازیانه‌ای بر تن و روح ما می‌نشست و زشتی و کژوالی این ایام را به رخ می‌کشید.
سختی این دوران نه تنها شامل حال بزرگترها بلکه کودکان و نوجوانان را نیز در بر می‌گرفت؛ نه حق تفریح و گشت‌وگذاری میسر بود و نه مسافرت و معاشرت و شرکت در جمع دوستان خود که تاثیرش بر خلق‌وخوی و رفتار و منش آنها چنان هویدا بود که نشان از بی‌حوصلگی و کم‌تحرکی داشت.
نوجوانان به عنوان گروه حساس جامعه بیشتر در معرض تهدید و خطر قرار گرفتند، چرا که فرصت آموزش صحیح و مناسب مبتنی بر استانداردهای لازم از آنها سلب و تمام دفتر و کتاب و کلاس درسشان یک گوشی هوشمند شد؛ وسیله‌ای که پیش از این عامل جدایی نوجوان از تحصیلات خود تلقی می‌شد اکنون یار و همراه و معلم درسی خطاب می‌شد.
اما آیا تحصیلات مجازی و آموزش‌های آنلاین چاره‌کار مناسبی بوده یا خیر!؟ پاسخی نیاز دارد به وسعت تمام گله‌مندی‌ها و شکایت‌های والدین و معلمان و حتی خود دانش‌آموزان، چرا که محیط اطراف نیز در فرآیند یادگیری آنها موثر و مفید فایده است و اکنون که تعویق دوساله بین این محیط‌ها و دانش‌آموزان واقع شده قطعا تبعات زیادی برجای گذاشته‌است.
اکنون بعد از گذشت مدت طویل و طاقت‌فرسایی از تجربه حضور در مدارس و کلاس درس و ارتباط مستقیم با معلمان، تصمیم برگزاری امتحانات به شیوه حضوری می‌تواند تبعاتی به مراتب مخرب‌تر از آموزش آنلاین و مجازی داشته‌باشد، اثرات جبران‌ناپذیری که می‌تواند حتی یک خانواده را از داشتن فرزند و ماحصل عمر خود برای همیشه محروم کند.
در این خصوص به سراغ یکی از والدین یکی از دانش‌آموزان پایه نهم دبستان، رفتیم ولی به ما گفت: ما هم از اهمیت ارزشیابی در این پایه آگاه هستیم، اما به دلیل اینکه آموزش مجازی هنوز کیفیت آموزش حضوری را ندارد و به نظر می‌رسد یادگیری دانش‌آموزان هم به مراتب نسبت به دوره‌های حضوری کمتر بوده، بنابراین امتحان حضوری نمی‌تواند ارزیابی مناسبی برای آموخته‌های مجازی باشد.
وی افزود: علاوه بر عدم تاثیرات مثبت امتحانات حضوری میزان رعایت پروتکل‌های بهداشتی در بین بچه‌ها باوجود اعلام مکرر حفظ بهداشت فردی خیلی کم بوده و ریسک ابتلای دانش‌آموزان به ویروس کرونا افزایش پیدا می‌کند، لذا سلامتی فرزندان ما بر این ارزیابی مقدم است و بنده موافق امتحانات به صورت مجازی نیستم.
امیرمحمد، یک دانش‌آموز پایه نهم در این‌باره خاطرنشان کرد: من همیشه منتظر فرصتی بودم که بتوانم دوستان و همکلاسی‌های خودم را بعد از دوسال ببینم و حسابی رفع دلتنگی کنم، اما وقتی خطرات کرونا را از تلویزیون می‌شنوم استرس و اضطرابم زیاد می‌شود و به‌جای اینکه بتوانم سر جلسه امتحان به خوبی تمرکز داشته‌باشم، مدام توصیه‌های بهداشتی خانواده و معلمانم در ذهنم مرور می‌شود و پاسخ سوالات را به یاد نمی‌آورم و باتوجه به اینکه سال بعد انتخاب رشته دارم و نمراتم بسیار در این انتخاب موثر است نمره خوبی نمی‌توانم کسب کنم.
در ادامه مادر یک دانش‌آموز پایه دوازدهم در مورد امتحانات پایان ترم دانش‌آموزان متذکر شد: باتوجه به اینکه برگزاری کلاس‌ها و امتحانات آنلاین پدیده نوظهوری است که دانش‌آموزان به آن عادت نداشتند، بازدهی درخور توجهی نداشت و برگزاری کلاس‌ها به‌صورت آنلاین به خصوص در مورد درس‌هایی هم چون ریاضی و هندسه و دیگر درس‌های تخصصی این عدم‌یادگیری کامل بیشتر می‌شد.
وی ادامه داد: در صورت ارتباط رو در رو معلم با دانش‌آموزان باتوجه به تجربیات و شناخت معلمان از آنها قطعا یادگیری بهتری را شاهد بودیم، اما با اذعان به وضعیت پیش‌آمده کنونی در صورتی برگزاری امتحانات نهایی به صورت حضوری را مثمرثمر میدانم که سطح سوالات با توجه به دانش و میزان آموختگی دانش‌آموزان باشد، لذا امتحانات حضوری باعث می‌شود که دانش‌آموزان با جدیت بیشتری کتب خود را مرور و مطالعه کنند که آن هم در سایه آموزش حضوری میسر خواهدبود.
این مادر فرهنگی اعتمادبه‌نفس دانش‌آموزان را نیز در پرتو آموزش حضوری توامان با تلاش و جدیت بیشتر معلمان برشمرد که می‌توانند اطمینان بیشتری نسبت به آموخته‌های خود داشته‌باشند و امتحانات حضوری در پی آموزش حضوری را نیز از اسباب تحقق هرچه بیشتر عدالت خطاب کرد.
ترس ابتلا به این ویروس در جامعه همچنان وجود دارد و با تجمع در یک مکان آن هم به مدت چندروز و چندساعت برای امتحانات‌نهایی می‌تواند ترس ابتلا به ویروس را برای تمامی افراد مربوط و حاضر در جلسه امتحانات افزایش داده و همچنین خانواده آنها را نیز در معرض گرفتاری به این ویروس قرار دهد.
حال اگر یک یا چند فرد کرونایی با دانش‌آموزان یا خانواده آنها در ارتباط باشد، پس از حضور دانش‌آموز در حوزه امتحانی تمامی افراد حاضر در آن مکان و همچنین افراد نزدیک و خانواده آنها هم تهدید می‌شوند، لذا حفظ جان این نوجوانان طبیعتا نسبت به احتمال کمک‌گرفتن از دیگران در امتحان با شیوه مجازی ارجحیت بیشتری دارد و نیاز به اتخاذ تصمیم درست و مناسبی در این زمینه احساس می‌شود.ایسنا
