مهد کودکها به کجا می روند؟

به گزارش شفاآنلاین، مهمترین آموزه های تربیتی از جمله جامعه پذیری از سوی خانواده ها به فرزندان انتقال می یابد. در زمان کودکی ما مراکزی به نام کودکستان وجود داشت که بعضی از خانواده ها فرزندان خود را به آنجا می سپردند که مراکزی فانتری بودند و فقط برای سرگرمی کودکان دایر می شدند. الان با وجود تغییرات فرهنگی و اجتماعی صورت گرفته خانواده همچنان اولین نهاد و مرجع پاسخگویی به نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی کودک است.اما ویژگیهای جامعه امروز، رشد سریع فناوری وتغییر نگرش به دوران کودکی اهمیت توجه به نیازهای پرورشی و تربیتی کودکان را آشکار می سازد. اشتغال مادران، در دسترس نبودن منابع سنتی حمایت از خانواده ها ،لزوم حضور بیشتر زنان در عرصه های اجتماعی تحصیلی و اشتغال به عنوان بخش مهمی از جمعیت فعال کشور حکایت از آن دارد که خانواده معاصر بدون حمایت و پشتیبانی نمی تواند وظایف خود را به درستی ایفا کند و چه بسا دچار اختلال و کارکرد منفی خواهد شد ، به شکلی که به جای تربیت مطلوب کودک ، مرتکب بدرفتاری و یا به بهای تربیت فرزندان موجب انزوای آنها از محیط های اجتماعی شود؛ در این میان موضوع مراقبت تربیت وپرورش کودکان براساس برنامه های رشد محور مورد توجه نظام جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته و مهدهای کودک به عنوان مراکز آموزش پیش دبستانی جایگاه و اهمیت خاصی یافته است. همه ما می دانیم که در موضوع جنگ نرم دشمن برنامه درازمدت تخریب هویت اسلامی و ایرانی فرزندان ما را دارد و نقطه آغاز این تهاجم هم مهدهای کودک است.
با توجه به حساسیت جایگاه این مراکز و لزوم یافتن مدلهای تربیتی منطبق بر ارزشهای اسلامی و فرهنگ ایرانی حضور مهدهای کودک بسیار بسیار محسوس است اما آموزش برخی حرکات نادرست فکری و فیزیکی در برخی مهدکودکها ، عدم توجه به معیارها و ضوابط اخلاقی در این حساس ترین مقطع زندگی باعث نگرانی کارشناسان شده است. در این میان بلاتکلیفی مهدهای کودک و سرگردانی آنها از نگاه ساختار اجرایی بین آموزش و پرورش و سازمان بهزیستی بنیان درج مدیریت در این اماکن شده است. آموزش و پرورش باید مدیریت دبستانها و مراکز آموزشی را به عهده بگیرد و اجازه دهد سازمان بهزیستی به عنوان یک نهاد تخصصی و دارای امکانات و تجارب آموزشی مدیریت مهدهای کودک را به عهده بگیرد.
در دورانی که پیغمر اکرم فرزند را سرور خانواده قلمداد کرده و فرمودند 7 سال اول فرزند دوره سروری و پادشاهی اوست، یعنی آموزش شخصیت همراه با ابزارهای مناسب یک ضرورت حیاتی است.متاسفانه با وجود قوانین متعدد مبنی بر واگذاری حمایت و مراقبت از کودکان به سازمان بهزیستی و داشتن صلاحیت صدور مجوز و نظارت بر اداره مهدهای کودک توسط این سازمان هنوز بسیاری از مهدهای کودک به خاطر بلاتکلیفی سازمانی از نیروهای متخصص که کاری جز قصه گفتن و شعر خواندن بلد نیستند استفاده می کند.درحالیکه دوران 7 سال یاد شده بهترین روزگار برای ارزیابی استعدادهاس مختلف و ظرفیتهای فکری کودک است که باید توسط نیروهای متخصص و کارآمد صورت گیرد.حتی در روستاها مهدکودکهای شبانه تمام وقت و نیمه وقت هرکدام مربیان متخصص مربوط به خود را لازم دارد.
به عنوان کسی که 30 سال در آسیبهای اجتماعی پژوهشهای نظری و میدانی کرده ام اعلام می کنم این بلاتکلیفی به زیان نسل آینده کشورماست و یک بار برای همیشه باید مدیریت تخصصی و اجرایی این مراکز حساس به سازمان بهزیستی واگذار شود و دولت با دراختیار گذاشتن امکانات فرصتهای مناسبی برای رشد فکری و فرهنگی سرمایه های اصلی این کشور فراهم کند.