اینکه ما در هر موج کرونا تقصیر را به گردن مردم بیندازیم و در زمان آرامش نسبی، با افتخار تمام در تریبون مدیریت در حد جهانی مبارزه با کرونا را مثال بزنیم کاری است بس ناجوانمردانه
شفاآنلاین>سلامت> ویروس منحوس کرونا همچنان با سرعتی غیر قابل مهار پیش می‌رود و توانسته از نقاط ضعف مسئولان به زیباترین شکل بهره گرفته و هر روز بر قربانیان خویش بی‌افزاید. گویا مسئولان، سیاستگذاران و برنامه‌ریزان کلان کشوری در ستاد ملی کرونا دست روی دست نهاده تا شاهد چهار رقمی شدن قربانیان باشند.
اینکه ما در هر موج کرونا تقصیر را به گردن مردم بیندازیم و در زمان آرامش نسبی، با افتخار تمام در تریبون مدیریت در حد جهانی مبارزه با کرونا را مثال بزنیم کاری است بس ناجوانمردانه. همواره شاهد بوده‌ایم که مردم با تمام وجود و مطابق دستورات و پروتکل‌های بهداشتی توانسته‌اند از بسیاری از خواسته‌های خویش بگذرند و مطابق دستورات سعی کرده‌اند تا تمامی پروتکل‌ها را رعایت کنند، ولی ای کاش در بررسی چرایی افزایش آمار تلفات و رسیدن به موج سهمگین چهارم، به بررسی عملکرد نیروهای خودی و مسئولان امر نیز باشیم.
توجیه عملکرد ضعیف عوامل بهداشتی و حتی پزشکی در این باره غیر منطقی و به دور از اخلاق است، ما نمی‌توانیم به راحتی مسائل را فرافکنی کرده و مردم را در مشکلات و گرفتاری‌ها همواره مقصر بپنداریم.
اینکه در عرصه بحران‌های نابه‌هنگامی که توسط عناصر خودی ایجاد می‌شود و باعث گشته تا کشور عزیزمان از کشورهای به مراتب ضعیف تر، موفقیت‌های شایان توجهی را کسب ننماید،به عدم انعکاس و بررسی دقیق ضعف‌ها و مشکلات برای عبور از بحران‌های ایجاد شده در دل ابر‌بحران باز می‌گردد که همواره به دنبال کتمان واقعیت و دلخوش به مسائل کوچک هستیم و باید به شکل واقعی رفتار منصفانه‌ای در این رابطه از خود بروز دهیم. امروز چشم مردم به اخبار رسمی است که چه زمانی واکسن داخلی به تولید انبوه می‌رسد و دائم از خود می‌پرسند که به‌راستی تولید واکسن داخلی چه زمان تحقق می‌یابد، درحالی که همواره مسئولان «امروز» و «فردا» می‌کنند. مردم منتظرند تا سریع‌تر مراحل پیش تولید و آزمایشی واکسن به اتمام برسد و کار تولید انبوه شروع شود.
در حقیقت تولید واکسن به آرزویی دست نیافتنی برای مردم تبدیل شده است. آیا جان مردم و سلامت عمومی برای مسئولان سیاستگذار اهمیتی دارد که آنان اینگونه در اوج جولان کرونای جهش یافته، مشاغل مربوط به گردشگری و وزارت میراث فرهنگی را در اولویت نوروز قراردادند و حالا برای خالی نبودن عریضه 10 روز ایران تعطیل می‌کنند؟ آیا ما باید دل به حل مشکلاتی خوش کنیم که در آن نقشی نداریم و گناه ایرانیان این است که روزانه چند نفر ماسک نمی‌زنند؟ از سوی دیگر چرا نباید با مطالعات آینده پژوهانه نسبت به خسارت واقعی ناشی از کرونا محاسبه شود وقتی جان یک انسان به علت سیاست‌های ناقص و نادرست طعمه کرونا می‌شود، چطور باید آن را محاسبه کرد؟ بله مسئولان به خوبی می‌دانند که تعطیلی برخی مشاغل چقدر زیان آور است، ولی جان انسان‌ها و مشکلات ناشی از فوت سرپرستان خانواده، پیدایش خانواده‌های بی‌سرپرست که اسارت و بدبختی دائمی را در پی دارد،آیا این نیز با عدد و رقم قابل محاسبه است؟
امید است که دولتمردان مساله سلامت شهروندان را جدی گرفته و آن را بر عدم تعطیلی مشاغل ارجحیت دهند تا مردم بتوانند در سایه برنامه‌های صحیح و درست، ایمن زندگی کنند و ایمنی ایجاد شده برنامه‌های منطقی برای دولتمردان پایدار باشد. جعفر بای تحلیلگرمسائل اجتماعی/ روزنامه آرمان ملی
