با عشق ورزش کن تا از آن عشق بگیری

با عشق ورزش کن تا از آن عشق بگیری نمی دانم از کجا شروع کنم؟! سخن گفتن در این خصوص ابعاد گسترده ای دارد، که سعی می کنم به جنبه هایی از آن بپردازم. ورزش ازنگاه من، یک نوع شکرگزاری به درگاه خداوند متعال است درقبال رحمت هایی که به انسان عنایت  فرموده و نعمت حیات و سلامتی را عطا کرده است. بنابراین ما در ازای هر بخششی خود را موظف به سپاسگزاری می دانیم. پس حالا تصور کنیدآیا نعمتی به این بزرگی که خداوند در اختیار ما گذاشته را به راستی می توان بدون تشکر وسپاس گذاشت. به طورحتم اگر قدر این نعمت را ندانیم آن را از دست می دهیم، حال آنکه تنها  راه شاد بودن وسلامتی ورزش است. یعنی با ورزش در حفظ هدایای گرانبهای الهی نیزکوشا می شویم و به آن ارج می نهیم. در واقع ورزش کردن یک نوع احترام گذاشتن به جسم و روح آدمی است به این  معنی که: من برای وجود خود ارزش قائلم وبرای شادابی هرچه بیشتر تلاش می کنم. در میان تمام ورزش های جذاب دنیا، من به ورزش ایروبیک بسیار علاقه دارم،  البته این علاقه حاصل سال های متمادی تلاش در این رشته می باشد.و به دلیل معجزاتی که ازاین ورزش دیده ام، به درجه ای رسیده ام که احساس می کنم بدون فعالیت بدنی دچار بیهودگی و بیماری    مفرط می شوم.ورزش ایروبیک بدلیل نشاطی که در حین آن به انسان می دهدبسیار جذاب می باشد و این نشاط و شادابی تا ساعت ها بعد از ورزش به همراه شما می ماند. و شما از داشتن چنین احساسی لذت فراوانی برده و از خود حس رضایت دارید. البته ورزش ایروبیک اگر به شکل اصولی اجرا شود در بسیاری ازمواقع می تواند  حکم درمان را داشته باشد . زیرا  علاوه بر سلامت جسمانی در بهبود روحیه افراد نیز تاثیر بسزایی دارد. در تمام طول سال های تدریس وتعلیم با ورزشکارانی برخورد داشته ام که ابتدامشکلات عدیده ای داشتند.اما وقتی به اتفاق در کنار هم سال ها کار کردیم به لطف خدا و پشتکارشان و با حرکات اصولی ورزشی نتایج مطلوبی گرفته اند از جمله: کمردرد ، زانودرد، آرتروز دست و گردن، افتادگی شانه، خمیدگی پشت، بی خوابی؛  افسردگی های حاد و خیلی دیگر از مشکلات ریزو درشت دیگری که تا حد قابل  قبولی حل شده است. ناگفته نماند که خودم نیز سال ها پیش در یک تصادف به دلیل اینکه فرزندم به شدت آسیب دید دچار شوک عصبی شدم و بعد از مدتی گرفتار افسردگی شدیدشدم .به طوری که روزانه تعداد زیادی قرص مصرف می کردم ، اما بعد از مدتی کوتاه با خود گفتم من که اهل ورزش هستم و تدریس می کنم چرا برای سلامتی ام از دارو کمک بگیرم. پس این ذهنیت سبب شد با مشورت پزشک ، آروم آروم داروها را کنارگذاشتم و خودم را هرچه بیشتر در کارم غرق کردم.  که البته شاهد بهبودی خودم بودم که شاید این بهبودی اگر می خواست فقط با دارو باشد ماهها و یا سال ها زمان می برد.پس بیاید ورزش را در برنامه های زندگیتان جای دهید و اول به خودتان ارزش دهید تا دیگران هم قدر شمارا بدانند.به بدن خود احترام بگذارید و مطمئن باشید هیچ چیز در زندگی نیست که بتواند به اندازه ورزش و تحرک صحیح بدنی شمارا یاری کند تا بتوانید این همه فشارهای گوناگون در هر زمینه را تحمل کنید و  از آزمون زندگی سربلند بیرون بیایید. اگر به طور مرتب ورزش کنید اثرات مثبت آن را هم در روح و هم در جسمتان خواهید دید. ورزش را جدی بگیرید و بدانید که عمر مانند باد می گذرد پس چرا آن رابا درد و بیماری سپری کنیم. به امید روزی که ورزش در هر خانواده ایرانی برای تک تک افراد دراولویت باشد و روزی نباشد که کسی بدلیل بی تحرکی و نداشتن فعالیت بدنی (غیر از فعالیت های روزانه) به دردی مبتلا شود. آمین یا حق                                                                   فرزانه ثابتی