ابزار جمع آوری اطلاعات از این پرستاران، پرسشنامه ای حاوی سه بخش شامل اطلاعات جمعیت شناختی، رضایت شغلی و تمایل به مهاجرت بوده است.
شفاآنلاین>سلامت>نتایج یک پژوهش داخلی که در خصوص ارتباط بین رضایت شغلی پرستاران با میزان تمایل آن ها به مهاجرت از کشور انجام شده است، نشان می دهد که برای حفظ این بخش مهم از نیروی حافظ سلامت کشور، باید تدابیر بیشتری اندیشید.
به گزارش شفاآنلاین:پرستاری، یکی از ارزشمندترین شغل ها در هر کشوری است که جایگاه ویژه ای در حفظ سلامت جامعه دارد. این موضوع که بالاخص در دوران پاندمی کرونا، به شکلی ویژه خود را نمایانده است، باعث شده که ارزش این شغل بیش از پیش به چشم آید. اما بررسی های محققان نشان می دهد که روند مهاجرت پرستاران به‌عنوان عمده‌ترین بخش نیروی انسانی نظام سلامت از ایران به کشورهایی که سطح رفاه بیشتری را برای این قشر فراهم می آورند، قابل توجه است.
با توجه به این که یکی از عوامل مهم دخیل در مهاجرت پرستاران، بحث رضایت شغلی است، گروهی از پژوهشگران کشور از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این خصوص تحقیقی را انجام داده اند که در آن، رابطه بین رضایت شغلی و تمایل به مهاجرت پرستاران در شهر تهران مورد بررسی واقع شده است.
این پژوهش توصیفی بر روی گروهی از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های منتخب شهر تهران انجام شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات از این پرستاران، پرسشنامه ای حاوی سه بخش شامل اطلاعات جمعیت شناختی، رضایت شغلی و تمایل به مهاجرت بوده است. این اطلاعات سپس به کمک کامپیوتر و با روش های آماری، تجزیه و تحلیل شده اند.
نتایج این بررسی علمی نشان داد که پرستاران از تمایل بالایی برای مهاجرت برخوردار هستند و از طرف دیگر ارتباط مستقیمی بین تمایل به مهاجرت پرستاران و رضایت شغلی آنان وجود دارد.
نزهت شاکری، استادیار و محقق گروه آمار زیستی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و چهار همکار دیگرش در این پژوهش می گویند: «میزان تمایل به مهاجرت پرستاران شرکت‌کننده در مطالعه ما بالا بود و رضایت شغلی آن ها نیز در حد متوسط ارزیابی شد. طبق یافته ها، بین متغیر رضایت شغلی کل و تمایل به مهاجرت رابطه منفی و معنی‌داری یافت شد. این بدان معنا است که هرچه رضایت شغلی در بین پرستاران کمتر باشد، تمایل بسیار بیشتری به مهاجرت از خود نشان می دهند».
به گفته آن ها، «ابعاد مختلف رضایت شغلی شامل موقعیت شغلی، محیط کاری، حقوق و مزایا، نگرش اجتماعی به حرفه و سرپرستی و نظارت مدیران است که توجه به هر یک از آن ها می تواند در بهبود وضعیت شغلی پرستاران و رضایت آن ها از کارشان موثر باشد».
علاوه بر این ها، در این پژوهش بین متغیرهای سن، وضعیت تأهل، سابقه کار و نوع شیفت کاری با متغیرهای رضایت شغلی و تمایل به مهاجرت ارتباط معناداری دیده شد که نیاز به بررسی های بیشتر دارد.
نتایج این مطالعه که در فصل‌نامه «مدیریت سلامت» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی ایران منتشر شده اند، نمایانگر آن هستند که ارتقای رضایت شغلی پرستاران در ابعاد مختلف می‌تواند از مهاجرت نیروهای آموزش‌دیده و ارزشمند در حوزه ارائه خدمات سلامت پیشگیری کند.
نظرشما
آخرین اخبار