عوارض پاندمی کرونا تنها محدود به سلامت جسمی انسان‌ها نشده بلکه آینده دانش‌آموزان زیادی را تحت تاثیر قرار داده است. از زمان گسترش کرونا تصمیم بر این شد که مدارس غیرحضوری و به کمک شبکه شاد و برنامه‌های آموزشی صداوسیما پیش برود
شفاآنلاین>سلامت> عوارض پاندمی کرونا تنها محدود به سلامت جسمی انسان‌ها نشده بلکه آینده دانش‌آموزان زیادی را تحت تاثیر قرار داده است. از زمان گسترش کرونا تصمیم بر این شد که مدارس غیرحضوری و به کمک شبکه شاد و برنامه‌های آموزشی صداوسیما پیش برود. به همین دلیل بسیاری با وجود گرانی و فشار‌های اقتصادی توان خریداری تبلت را نداشتند البته در برخی مناطق هم اگر تبلت داشتند، آنتن اینترنت در آنجا وجود نداشت.
به گزارش شفاآنلاین: دانش‌آموزان زیادی از سراسر کشور از تحصیل بازماندند. اما بیشترین استانی که در این بین ضربه مهلکی به سیستم آموزشی آن وارد شد، استان سیستان و بلوچستان بود. اگرچه موضوع بازماندگی از تحصیل در این استان بحث جدیدی نیست. آمار بازماندگان از تحصیل در استان سیستان و بلوچستان متغیر است و در اصل مشکلی که در منطقه وجود دارد، نبود آمار مدون و تدوین‌شده است.
با این اوصاف براساس گزارش‌های میدانی از استان تا پیش از شیوع کرونا آمار بازماندگی از تحصیل در دانش‌آموزان بین ۷۰ تا ۱۲۰ هزار نفر بود اما این آمار امروزه تقریبا به ۷۰۰ هزار نفر افزایش پیدا کرده است. البته در اوایل سال تحصیلی جاری مسوولان آموزش‌وپرورش گزارش دادند که حدود ۴۰۰ هزار دانش‌آموز سیستان و بلوچستانی به تلفن هوشمند و تبلت دسترسی ندارند و اخیرا نیز وزیر ارتباطات عنوان کرد افزون بر ۱۰۰ هزار دانش‌آموز در این استان از دسترسی به اینترنت و آموزش‌های مجازی محروم هستند. به طور کلی طبق آمارهای رسمی بیش از نیمی از دانش‌آموزان استان فاقد هر گونه امکانات آموزشی هستند. این اعداد و ارقام با وجود نداشتن معلم و عدم برگزاری مدارس در روستاها وقوع افزایش آسیب‌های اجتماعی، اعتیاد و بیکاری را به دنبال خواهد داشت. چه بسا دیروز دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر اعلام کرد: «پیمایش دقیقی در جامعه هدف انجام شد و نتیجه آن بود که ۹۰ درصد دانش‌آموزانی که ترک تحصیل می‌کنند به یکی از آسیب‌های اجتماعی همچون اعتیاد روی می‌آورند.»
البته عمده بازماندگان از تحصیل در سیستان و بلوچستان دختران هستند که به دلیل ازدواج زودرس و مسائل فرهنگی اجازه ادامه تحصیل به آنها توسط خانواده‌ها به طور عمده در مناطق روستایی داده نمی‌شود، البته اشتغال پسران و دوری مدرسه‌ها در روستاها برای دانش‌آموزان هم از دیگر دلایل افزایش بازماندگان از تحصیل در سیستان و بلوچستان است.اغلب مدارس موجود در روستاهای استان کپری‌اند و فاقد دستشویی و امکانات بهداشتی هستند.
در برخی از این مدارس حتی میز و نیمکت هم وجود ندارد که این امور در کیفیت پایین آموزشی تاثیر بسزایی دارد. براساس بررسی‌ها فاجعه تعطیلی آموزش در استان سیستان و بلوچستان که یکی از محروم‌ترین استان کشور است، در کمین است. فاجعه آن زمان رخ می‌دهد که دانش‌آموزان به دلیل نبود امکانات هیچ بهره‌ای از آموزش حضوری و مجازی نبردند. تاسف‌بار است که برخی مسوولان آموزش‌وپرورش بر این ضعف‌ها چشم بسته‌اند.
ترک تحصیل ۷۰ درصدی دانش‌آموزان
در همین راستا انور یزدان‌پناه معلم و مدیر متوسطه روستای چوتانی بخش مرکزی شهرستان چابهار درخصوص آسیب‌های وارده به کودکان بازمانده از تحصیل گفت: در حال حاضر در روستای ما نزدیک به ۷۰ درصد دانش‌آموزان به خاطر نداشتن تبلت از تحصیل بازماندند. البته اگر این دانش‌آموزان به تبلت هم دسترسی داشتند اما فرهنگ استفاده از آن را بلد نبودند.
چه بسا نبود اینترنت هم مزید بر علت شده است. در برخی روستاها تلویزیون وجود دارد اما کسی نیست که به دانش‌آموزان برنامه درسی دهدو آنها هم به تنهایی نمی‌توانند از پس آن برآیند. در روستای ما مدرسه برای کلاس‌های متوسطه وجود ندارد. به همین دلیل دانش‌آموزان باید مسافت بسیار طولانی ۱۵ کیلومتری را پیاده بیایند. اگر چه برگزاری کلاس درس ممنوع شده است اما متاسفانه به دلیل مسیر طولانی روستاها تا مدارس کلاس‌های متوسطه خانواده‌ها اجازه نمی‌دهند دختران حضور پیدا کنند و پسران هم به ندرت این همه راه را پیاده می‌آیند. به همین دلیل در این مدت دختران زیادی در سنین کم ازدواج کردند و پسران ۱۴ ساله هم درگیر اعتیاد و بازار کار سیاه شدند، اغلب آنها پان مصرف می‌کنند. اعتیاد در مردان منطقه بسیار زیاد است. البته بازماندگی از تحصیل موجب شده در برخی روستاها دختران هم در سنین ۱۲ الی ۱۴ سال پان مصرف کنند. تاثیر مواد مخدر پان همانند شیشه نیست اما در درازمدت به کلیه، کبد، دهان و دندان فرد آسیب می‌زند. جلوگیری از مصرف مواد مخدر پان دغدغه نهادی نیست و تنها آموزش‌وپرورش در مدارس شهرها آموزش‌هایی ارائه می‌کند.
وی افزود: بازماندگی از تحصیل در مناطق ما دارای عوامل مختلفی است. یکی از آنها همان فاصله مدارس با روستاها است. دیگری چون اغلب خانواده‌ها بی‌سواد هستند هیچ اشتیاقی برای درس خواندن بچه‌ها هم ندارند و ترجیح می‌دهند پسران را وارد بازار کار بنایی یا صیادی کنند. به همین دلیل از زمان شیوع کرونا تعداد کودکان کار در منطقه بسیار افزایش پیدا کرده است. مورد دیگر نبود شغل‌های با حقوق مناسب و مزایا برای مردم است. اگرچه چون بیشتر مردم شناسنامه ندارند در شهرها و مراکز، شغلی برای آنها وجود ندارد در صورتی که به دلیل محرومیت استان باید آزمون‌های استخدامی بومی‌گزینی شود تا از مردم منطقه نیرو استخدام شود. به همین خاطر برای کسب درآمد سوخت‌کشی در بین مردم رواج دارد.
مردم چاره‌ای ندارند زیرا هیچ کارخانه یا شرکتی در اینجا وجود ندارد. مورد دیگر این است که به دلیل کمبود معلم پایه تحصیلی دانش‌آموزان بسیار ضعیف است. بنابراین آن کودک شوقی برای ادامه تحصیل ندارد. هر ماه نزدیک به ۹۰۰ نفر ترک تحصیل می‌کنند و جذب بازار کار بنادی و صیادی می‌شوند یا بیشتر آنها درگیر اعتیاد می‌شوند. دختران هم به طور کلی اجازه کار کردن را ندارند بنابراین با نبود آینده روشن آمار بازماندگان از تحصیل روز‌به‌روز بیشتر می‌شود. کودکان در خانواده‌ها الگوی مناسبی هم برای تحصیل ندارند و این موضوع خود یکی از عوامل ترک تحصیل آنها است. اغلب دانش‌آموزان منطقه دچار سوءتغذیه هستند و اصلا توانایی یادگیری و قدرت حافظطه ندارند که وقتی متوجه این امر می‌شوند بسیار ضربه می‌خورند. گاهی برخی از دانش‌آموزان در کودکی به امراض مختلفی مبتلا شدند که به دلیل نبود امکانات درمانی به مغزشان آسیب رسیده است. خانواده‌ها به دلیل نداشتن توانایی مالی برای خرید لوازم مدرسه ترجیح می‌دهند آنها در خانه بمانند. فقر بازماندگی از تحصیل را افزایش داده است.
این معلم اظهار کرد: وقتی این افراد از ۱۴ سالگی به بازار سیاه و اعتیاد وارد می‌شوند در درازمدت آسیب‌های زیادی به خودشان و خانوادشان و حتی به فرزندانشان وارد می‌کنند. وقتی خانواده آموزش کافی نبیند اشتیاقی هم ندارد فرزندش درس بخواند بنابراین این دور باطل همچنان در استان وجود خواهد داشت. مدارس متوسطه در استان بسیار کم است. دانش‌آموزانی که شناسنامه ندارند گواهی بخشداری می‌گیرند تا بتوانند در کلاس‌های متوسطه شرکت کنند. وقتی پدر کودکان بی‌سواد است هیچ تلاشی برای گرفتن شناسنامه آنها نمی‌کند.
آنها هم بدون شناسنامه و هویت اگر هم درس بخوانند باز هم آینده شغلی برای خود نمی‌بینند. حتی وارد دانشگاه هم نمی‌توانند بشوند. چه بسا دانشگاه ما تمام رشته‌ها را ندارد و تنها برای تربیت معلمی دانشجو می‌گیرد. دولت برای حل مشکلات و قطع مدار بازماندگان از تحصیل تبعیض‌ها را کنار بگذارد و از مردم بومی برای شغل‌های استان استفاده کند. امیدوارم سال جدید در دانشگاه‌ها رشته‌های متناسب با بازار کار ایجاد شود زیرا اکنون رشته‌های کشاورزی و صنعت خودروسازی در دانشگاه‌های استان وجود ندارد. مناطق محروم باید سهمیه خاص داشته باشند و نخبگان را در دانشگاه‌های دولتی تهران بورسیه کند، اگر کمی به مردم رسیدگی شود، اوضاع استان بهبود پیدا می‌کند.وی افزود: متاسفانه چشم و امید مردم به نیروهای مردم‌نهاد خیرین است. اخیرا آنها مدارس‌سازی می‌کنند و برای بچه‌ها امکانات رفاهی مهیا می‌کنند. اما هنوز در روستاها امکانات بهداشتی و درمانی وجود ندارد. چه بسا مسوولان هم خودشان در شرف جذب خیرین برای کمک به استان هستند. زیرا علاوه بر اینکه در استان آب و برق و گاز وجود ندارد، عدم وجود مراکز بهداشتی در روستاها با یک معضل جدی روبه‌رو شده است چرا که فقط در چابهار بیمارستان وجود دارد. به اندازه کافی آمبولانس هم وجود ندارد. دکتر و ماما در روستاها وجود ندارد؛ زنان برای زایمان مجبورند ۱۰۰ کیلومتر مسیر را طی کنند به همین دلیل زنان قابله محلی به کمک آنها می‌آیند. همین امر منجر شده تا سلامت مادر و کودک تحت تاثیر قرار بگیرد. علی الخصوص در این پاندمی کرونا که روزانه صدها نفر جانشان را از دست می‌دهند. جهان صنعت
