بسیاری از طرح‌های پژوهشی حوزه مهندسی ژنتیک، با محوریت قرار دادن مجموعه‌ای از ژن‌های جدید همراه با محرک ژن در پشه‌ها ارائه می‌شوند.
شفاآنلاین>سلامت>پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی تلاش کردند تا سرعت شیوع بیماری‌های ناشی از پشه را با کمک مهندسی ژنتیک پیش‌بینی کنند.
به گزارش شفاآنلاین: بسیاری از پژوهشگران برای کنترل جمعیت پشه‌ها و پیشگیری از انتقال بیماری‌هایی مانند مالاریا، در حال پیگیری راهبردهایی در مهندسی ژنتیک پشه‌ها هستند. یک پروژه پژوهشی در "دانشگاه ای اند ام تگزاس" (Texas A&M) آغاز شده که هدف از انجام دادن آن، آزمایش موقت تغییرات ژنتیکی در پشه‌ها است.
"زاک آدلمن"(Zach Adelman)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: مردم در مورد گسترش تراژن‌هایی که در محیط زیست گسترش می‌یابند، احتیاط می‌کنند. احساس می‌کنم که راهبرد ما احتمالا می‌تواند از وقوع چنین موضوعی پیشگیری کند. سوال مورد نظر ما این است که آیا می‌توانیم یک تراژن را برنامه‌ریزی کنیم تا خود را از بین ببرد. اگر نتیجه مثبت باشد، ژن در محیط زیست باقی نخواهد ماند.
وی افزود: سوالی که در مورد برنامه‌ریزی تراژن وجود دارد، این است که چگونه یک ژن را در محیط واقعی آزمایش کنیم؟ اگر مشکلی پیش بیاید، چه رخ می‌دهد؟ ما باور داریم که راهبرد ما، یکی از راهبردهای ممکن برای ارزیابی خطر و آزمایش میدانی است.
یک هدف بسیار مهم برای کنترل پشه‌ها
بسیاری از طرح‌های پژوهشی حوزه مهندسی ژنتیک، با محوریت قرار دادن مجموعه‌ای از ژن‌های جدید همراه با محرک ژن در پشه‌ها ارائه می‌شوند. محرک ژن، یک مولفه ژنتیکی است که به انتشار ژن‌های جدید در جمعیت منجر می‌شود.
آدلمن گفت: تعدادی از نشریات مشهور، در مورد استفاده از محرک ژن برای کنترل پشه‌ها صحبت کرده‌اند. تغییر دادن ژن‌ها موجب می‌شود که دیگر نتوانند انگل‌های مالاریا را منتقل کنند. از بین بردن همه پشه‌های ماده نیز موجب می‌شود که همه جمعیت پشه‌ها از بین بروند.
نگرانی که اغلب در مورد این موضوع ابراز می‌شود، این است که چنین تغییرات ژنتیکی می‌توانند عواقب ناخواسته یا مضر به همراه داشته باشند.
طرحی برای انقراض نسل پشه‌ها
پژوهشگران در نخستین انتشار پروژه، سه روش را برای تغییر ژنتیکی معرفی شده، توصیف می‌کنند که ژن با کمک آنها می‌تواند پس از یک دوره مشخص، خود را حذف کند. شاید این دوره زمانی، ۲۰ نسل از پشه‌ها را شامل شود و یا حدود یک سال طول بکشد.
پژوهشگران، نحوه گسترش ژن‌ها در میان پشه‌ها را براساس زمان تولید و پارامترهای زندگی یک پشه معمولی مدل‌سازی کردند. پژوهشگران از بین این سه روش، یک روش را برای پیگیری بیشتر انتخاب کردند.
آدلمن گفت: این روش، از فرآیندی که همه حیوانات برای ترمیم DNA آسیب‌دیده از آن استفاده می‌کنند، بهره می‌برد. آنزیم‌های ترمیمی درون هسته سلول، به دنبال توالی‌های ژنتیکی اطراف رشته‌های آسیب‌دیده DNA می‌گردند. سپس آنزیم‌های ترمیمی، آنچه را که میان تکرارها وجود دارد، حذف می‌کنند.
پژوهشگران در نظر دارند تا یک محرک ژن، یک آنزیم برش DNA و یک تکرار کوچک از DNA خود حشره را روی مگس‌های میوه و پشه‌ها آزمایش کنند.
شکست، بخشی از برنامه است
این گروه پژوهشی به تازگی یک کار آزمایشی را آغاز کردند تا محرک‌های متفاوت ژن را مورد بررسی قرار دهند و زمان ماندگاری آنها را در مگس میوه و پشه‌ها تعیین کنند. هدف از این کار، بررسی سرعت گسترش یافتن یک محرک ژن در میان جمعیت حشرات آزمایشگاهی است.
نظرشما
آخرین اخبار