بخش قابل توجهي از دانش‌آموزان در مقطع ابتدايي روستاها تحصيل مي‌کنند، عموما خانواده‌هاي اين افراد آن‌طور که بايد و شايد از سواد مناسب برخوردار نيستند و در معرض افت تحصيلي هستند.
شفاآنلاین>اجتماعی>کشور ما در شرايطي به آموزش مجازي روي آورده است که افت تحصيلي در دوره دبستان بيش از ديگر مقاطع تحصيلي ديده مي‌شود. بسياري از دانش‌آموزان وسيله هوشمند خاصي در دسترس ندارند و همچنين برخي از گوشي‌ها نيز چندان براي پوشش‌دهي امکانات مناسب نيست. در اين شرايط اگر چند دانش‌آموز در خانه باشد به‌دليل نبود وسايل و تجهيزات پيشرفته تنش‌ها و اختلالات روحي و رواني فراوان به خانواده و دانش‌آموز وارد شده و آموزش را زمين‌گير مي‌کند. بخش قابل توجهي از دانش‌آموزان در مقطع ابتدايي روستاها تحصيل مي‌کنند، عموما خانواده‌هاي اين افراد آن‌طور که بايد و شايد از سواد مناسب برخوردار نيستند و در معرض افت تحصيلي هستند. همچنين در شهرها نيز خانواده‌ها به‌ويژه مادراني که از سطح تحصيلات مناسب برخوردار نيستند و نمي‌توانند دانش آموزان را پشتيباني کنند. از سوي ديگر برخي مادران شاغل نيز نمي‌توانند به وضعيت تحصيل دانش‌آموزان رسيدگي کنند. در اصل آموزش‌هاي آنلاين در دبستان متکي به همکاري معلم، خانواده و دانش‌آموز است. در اين شرايط اگر دانش‌آموز کمترين تاثير را داشته باشد به نسبت همکاري بين معلم و خانواده دشوار است. شايد خانواده سطح سواد لازم و اولويت‌هاي آموزش را نداشته باشد. همچنين شايد پدر يا مادر شاغل بوده و نتواند به امور تحصيل دانش‌آموز رسيدگي کند که اين خود سبب افت تحصيلي مي‌شود. براي مثال يکي از همکاران بنده مدير مدرسه است و فرزندش در خانه تلفن همراه هوشمند در اختيار داشته و به پيگيري آموزش مي‌پردازد. اين وضعيت بازيگوشي‌هاي کودک و خستگي‌هاي زودهنگام در کلاس‌هاي آنلاين را به دنبال دارد. خانواده‌هايي با آموزش‌هاي آنلاين موافق هستند که مادران در روند کلاس در کنار فرزند حضور داشته و به روند آموزش نظارت دارند. از سوي ديگر شاهد آموزش‌هاي افراطي نيز هستيم. براي مثال برخي از مادران بيش از پيش در آموزش‌هاي آنلاين حساسيت و وسواس به خرج مي‌دهند. در دوره دبيرستان هم عموما خانواده‌ها تسلط لازم را بر روي دانش‌آموزان به‌ويژه دانش‌آموزان پسر ندارند. اين افراد در حالت عادي به مدرسه رفته تا به نوعي وادار به درس خواندن شوند. هرچند کلاس‌هاي آنلاين براي خانواده‌ها مشکلات را دوچندان کرده است، چون خانواده آنقدر که بايد و شايد بر روي دانش آموز در مقطع دبيرستان تسلط ندارد و نمي‌تواند روند آموزش را پيش ببرد. از سوي ديگر از لحاظ سطح سواد هم خانواده‌ها نمي‌تواند کمک حال دانش‌آموز و کادر آموزش باشد. افت تحصيلي در مدارس دولتي از مدارس غيردولتي بيشتر است، مدارس دولتي به آموزش‌ها در شبکه شاد متکي هستند. از سوي ديگر شبکه شاد هم توانايي لازم را در حمايت و پشتيباني از آموزش‌هاي مجازي، برخط و از راه دور را ندارد. در واقع آموزش در شاد آفلاين است يعني ارتباط مستقيم بين دانش‌آموز و معلم وجود ندارد. البته برخي مدارس اندکي از ديگر ابزارها و اپليکيشن‌هاي آنلاين استفاده مي‌کنند تا آموزش‌ها به شکل مستقيم و زنده بين مدرسه و دانش آموز برقرار شود. شبکه شاد در اين باره چندان موفق نبوده و از سوي ديگر سرعتش نيز در بارگذاري اطلاعات اندک است. همين مقوله کيفيت آموزش را تحت تاثير قرار مي‌دهد. نمي‌توان کيفيت آموزش‌هاي حضوري را با آموزش‌هاي آنلاين مقايسه کرد. هرچند کيفيت آموزش‌هاي آنلاين به شدت کاهش يافته است.
محمدرضا نیک‌نژاد کارشناس حوزه آموزش و پرورش
آرمان ملی
نظرشما
آخرین اخبار