شفاآنلاین :کادر درمانی کشور که این روزها به عنوان مدافعان سلامت در مبارزه با ویروس منحوس کرونا مشغول خدمت به مردم و بیماران هستند، در هشت سال دفاع مقدس نیز در مبارزه با دشمن وطن کم نیاوردند.
به گزارش شفاآنلاین ،کادر درمان اعم از پزشک و پرستار و…، که این روزها مشغول مقابله با ویروس کرونا و خدمت به بیماران هستند، روزهای هشت سال دفاع مقدس نیز چنین تجربه‌ای را کسب کرده اند. با این تفاوت که آن روزها، دشمن ما قصد تجاوز به سرزمین مان را داشت و امروز این ویروس قصد نابودی سلامت مردم را دارد. با این حال، جامعه پزشکی و پرستاری کشور، در هر دو جبهه جنگ با دشمن، همیشه آماده رزم بوده اند.
تجربه پزشکی در جنگ
سید محمدرضا کلانتر معتمدی رئیس بخش جراحی عمومی و جراحی عروق بیمارستان شهدای تجریش، می‌گوید: زمانی که جنگ شروع شد یکی از مشکلات ما در مملکت این بود که پزشکانی که تعدادشان هم محدود بود، هیچ آشنایی با ترومای جنگی نداشتند، چرا که نه جنگی را تجربه کرده بودند و نه تصادفاتی که موجب ترومای جسمی شود، رایج بود چون تعداد خودروها کم بود. این بود که بر خودم واجب دیدم در این زمینه دانش خود را در اختیار عزیزان قرار دهم، چراکه در فیلادلفیا، در دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا آموزش‌هایی در این زمینه دیده بودم. سپس سیستم برخورد با مجروحین را در ایران طراحی کردم که مورد استقبال جهان قرار گرفت.
وی می‌افزاید: بر اساس این سیستم برای رسیدگی به مجروح جنگی باید امدادگرانی را تربیت می‌کردیم که اتفاقاً در همین بیمارستان شهدای تجریش هم تربیت می‌کردیم. هیچ وقت نشد که در تمام این مدت احساس سختی کنم، انگار نیروی الهی بود که کمکم می‌کرد. تا ۱۲ شب در وزارتخانه بودم و بعد به بیمارستان مصطفی خمینی می‌رفتم تا مجروحین را درمان کنم.
کلانتر معتمدی می‌گوید: یادش بخیر کربلای ۴ بود که ۱۰ شبانه روز من ۱۰ ساعت هم نخوابیده بودم. به نظر من آن موقع خیلی راحت تر بود. در دفاع مقدس می‌دانستیم چطور دفاع کنیم و چطور درمان کنیم. الان در مقابل کووید ۱۹ نه درمان صحیحی بلد هستیم و نه یک راه قطعی برای پیشگیری از ابتلاء در اختیار داریم.
وی می‌افزاید: عین همان زمانی که در دفاع مقدس برای درمان به جبهه می‌رفتیم و احتمال داشت به شهادت برسیم، الان هم کسانی که افراد برای درمان کرونایی ها می‌روند در معرض همان خطر، شاید به مراتب بیشتر از آن هستند. آن زمان هرچه بیمارستان را مستحکم‌تر بنا می‌کردیم، احتمال شهادت به مراتب کمتر می‌شد، اما الان حتی لباس‌هایی که مدافعان سلامت به عنوان محافظ می‌پوشند به طور قطعی مانع از گرفتاری شأن نمی‌شود.
کلانتر معتمدی به روایت خاطره‌ای از دوران دفاع مقدس می‌پردازد و می‌گوید: یکی از کارهایی که در زمان جبهه برای اولین بار در دنیا انجام شد، Managed Care یا مراقبت مدیریت شده بود، یعنی اگر احساس می‌کردیم بیمار توان تحمل انجام تمام مراحل جراحی را ندارد، عمل را در حد امکان متوقف و بقیه کار را به بعد موکول می‌کردیم.
وی می‌افزاید: بیماری بود که ترکش به ناحیه پایین کمرش خورده، بعد به لگن رفته و شریان‌های لگن را دچار آسیب کرده بود. بیمار با تأخیر به بیمارستان ما منتقل شد. در مرحله اول مشکلات عروقی لگن را برطرف کردم اما بیمار تحمل ادامه کار را نداشت، مجبور شدیم او را به اهواز بفرستیم تا دیالیز شود. بعد از دیالیز به بیمارستان صحرایی برگشت و عمل دوم را انجام دادیم.
نمایش همدلی ملیسیما سادات لاری سخنگوی وزارت بهداشت، گفت: در این ایام سخت و گسترده شیوع ویروس کرونا همدلی و وفاق ملت ایران با تلاش مدافعان حریم سلامت کشور به نمایش درآمد و پرسنل کادر بهداشت و درمان همچون رزمنده‌های جبهه‌های نبرد در خط مقدم مبارزه با کرونا مجاهدانه پا به میدان نهاده و با جانفشانی‌های بی وصف خویش جلوه‌های ایثارگری را به بهترین شکل به پای حفظ سلامت هموطنان نمایان کردند.
وی تاکید کرد: بسیاری از این عزیزان درد و رنج ناشی از ابتلاء به بیماری را به جان خریدند و عده‌ای دیگر جان خود را در التیام بخشی بیماران از دست دادند که نام این عزیزان به عنوان شهدای سلامت در گنجینه افتخارات این سرزمین ثبت می‌شود. با درود به روح شهدای گرانقدر سرزمین از دفاع مقدس تا دفاع از حریم سلامت از خداوند متعال دوام عزت و سربلندی ایران اسلامی و رهایی خاک این مرز و بوم از آفت هرگونه بیماری را طلب می‌کنیم.
علیرضا زالی رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،نیز اظهارداشت: هفته دفاع مقدس فرصت مغتنمی است تا ملت سرافراز ایران اسلامی بار دیگر با مرور خاطرات و حماسه‌های سرداران دلیر خود در جبهه‌های حق علیه باطل، با آرمان‌های شهدا و رزمندگان، تجدید میثاق کنند و به یادآورند روزهای سخت مبارزه با کرونا را که سنگ محکی بود برای آنکه بار دیگر ثابت کند قهرمانان وطن همیشه در میدان اند، فرقی نمی‌کند لباس رزم بر تن داشته باشند یا روپوش سپید، ماسک ضد حملات شیمیایی بر صورت داشته باشند یا N۹۵، آنچه قهرمانان را از سایرین متمایز می‌کند حس نوع دوستی است و پایبندی به ارزش‌های والای انسانی و چه فراوان اند در میهن ما انسان‌های قهرمان سرشتی که تاریخ تا ابد در رهن شرافت، فداکاری و آزادگی آنها است.
وی افزود: از یاد نمی بریم روزهایی را که زنان این سرزمین در پشت میادین جنگ برای فرزندان این آب و خاک با دستان پرمهرشان لباس گرم می‌بافتند و بوسه می زنیم بر دستان آنان که سال‌ها پس از جنگ تحمیلی، در روزهای نبرد با کرونا هر آنچه در بضاعتشان بود برای تهیه ماسک و سایر تجهیزات حفاظتی در طبق اخلاص گذاشتند تا به یادمان آورند که در هر نبردی پشتمان به وجود پر صلابتشان گرم باشد.
زالی گفت: نیک می‌دانیم که دلگرمی امروزمان به دستان شفابخش سفیدپوشان نظام سلامت، از دستاوردهای هشت سال دفاع مقدس است که برای کشور علاوه بر استقلال و امنیت، اعتماد به جوانان را به ارمغان آورد و نتیجه این اعتماد در پیشرفت‌های علمی امروز کشور متبلور است.
آنچه مسلم است، حضور پرستاران در کنار پزشکان همواره تکمیل کننده نقش مدافعان سلامت در برهه‌های مختلف بوده است. هشت سال دفاع مقدس نیز، به خوبی روایت گر حضور پرستاران در جبهه‌های جنگ بوده است. جایی که یکی از پرستاران آن روزها، از عملیات فتح المبین، چنین می‌گوید: در آن عملیات من پرستار بیمارستان دزفول بودم. آنقدر تعداد زخمی‌ها زیاد بود که حتی فواصل بین تخت‌ها هم مجروح قرار داده بودیم. یعنی اگر می‌خواستی از اول اتاق تا انتها بروی حدود نیم ساعت طول می‌کشید. دستان قطع شده، پاهای مانده در مین، سرهای زخمی و صدای ناله‌های سوزناک رزمندگانی که نمی‌خواستند کسی از مجروحیت آنها آزار ببیند. همه می‌خواستند با اولین بخیه و پانسمان دوباره به عملیات بازگردند.
یکی دیگر از پرستاران روزهای دفاع مقدس بوده است که آن روزها را اینگونه روایت می‌کند: اولین مجروحیت من بر می‌گردد به شبیخون رژیم بعث به ایستگاه عملیات آبادان که بسیاری از بچه‌های رزمنده شهید شدند. آن شب پس از حمله عراقی‌ها به گروه امدادی بی‌سیم زدند که آمبولانس اعزام کنند، ولی آمبولانس به مأموریت رفته بود، وقتی هم که آمبولانس آمد، راننده آنقدر خسته و زخمی بود که نمی‌توانست دوباره اعزام شود. برای همین خودم با سرعت سوار آمبولانس شدم و به طرف منطقه به راه افتادم.
حالا وارد چهل سالگی دفاع مقدس شده ایم، اما ایثارگری‌های کادر درمانی با تکرار در مقابله با ویروس کرونا، دوباره زنده شد و به یاد آوردیم که حضور مؤثر این افراد در جبهه‌های جنگ علیه دشمن، قابل کتمان نیست. همان گونه که این روزها را نمی‌توان از یاد برد.
