واقعيت اين است که آمادگي بازگشايي مدارس وجود ندارد و آنچه درخصوص حضور يکخط درميان دانشآموزان يا اختياريشان گفته ميشود، عملا بازي کردن با آموزش است و بر کيفيت آموزش تاثير ميگذارد.
شفاآنلاین>اجتماعی>کرونا روي بخشهاي مختلف جامعه از جمله يکي از مهمترين بخشها که نظام آموزش است، تاثير گذاشته است. اين شرايط زمينهاي را فراهم کرد تا مدارس و دانشگاهها تعطيل شوند و بازگشايي مجدد مدارس در آغاز سال تحصيلي هم با يک ترديد مواجه شود و هم نگرانيهاي جدي ايجاد کند. اين درحالي است که تقريبا اخبار و گزارشهاي ارائهشده ازسوي مسئولان حکايت از آن داشت که بازگشايي مدارس منوط به شرايط استانها- قرمز و زرد و سفيد- خواهد بود. فرضکنيد مدرسهاي 40 دانشآموز دارد و 20 دانشآموز مجبورند به مدرسه بروند. تنها هزينه تهيه ماسک روزانه يک دانشآموز را در نظر بگيريد که در طول سال احتمالا براي همه خانوادهها امکانپذير نيست. نکته قابل تامل مراسم بازگشايي مدارس توسط رئيسجمهور است که در فضاي حضوري صورت نگرفت ولي سال تحصيلي جديد به صورت حضوري شروع شد! گزارشي از شرکت واحد مربوط به حوزه حملونقل حکايت از آمادگي و غافلگيري توامان متوليان اين حوزه دارد که ناشي از تصميمگيري لحظهاي است. از طرف ديگر وزير بهداشت نگران شيوع مجدد کروناست. توجه کنيم که حتي اگر محيط مدرسه ايمن باشد، حضور بچهها در محيطهاي عمومي که عموما محيطهاي ايمني نيستند، با ترددشان خطر ابتلا را تشديد ميکند. از سويي واقعا تامين مواد ضدعفوني و شوينده و امکانات براي همه مدارس شدني نيست. آيا بعد از هربار استفاده دانشآموزان از آبخوري، آبسردکن و سرويسهاي بهداشتي، ضدعفوني انجام ميشود؟! در مدارسي که حياط کوچکي دارند، رعايت فاصلهگذاري چگونه خواهد بود؟ ممکن است بگويند کشورهاي آلمان، انگليس و آمريکا اقدام به بازگشايي مدارس کردهاند اما زيرساختهاي قوي اين کشورها بهگونهاي است که مثلا در کشور آلمان نهتنها حضور دانشآموزان به نصف تعداد رسيده بلکه گروهبندي هم شدهاند و با همديگر ارتباطي ندارند؛ چنانچه دانشآموز، مدير يا معلم يک گروه مبتلا شوند، تنها همان گروه قرنطينه ميشوند. ولي با امکانات موجود ما، خطر متوجه مقاطع ابتدايي و حتي تا مقطع نهم بيشتر است. ضمن اينکه رعايت نکات بهداشتي از سوي بچههاي کمسنتر به دليل ويژگيهايي که دارند، ضريب اطمينان کمتري نسبت به دانشگاه و دانشجويان دارد ولي مدارس به صورت حضوري بازگشايي ميشود. تقريبا 21ميليون نفر جمعيت ما در مناطق کمبرخوردار و محلات ناکارآمد شهري زندگي ميکنند و معمولا هم تراکم بچهها و بُعد خانوار در اين مناطق بيشتر است لذا اين نگراني که بازگشايي به اين شکل زمينه بروز بحرانهاي ديگر را فراهم کند هم وجود دارد. واقعيت اين است که آمادگي بازگشايي مدارس وجود ندارد و آنچه درخصوص حضور يکخط درميان دانشآموزان يا اختياريشان گفته ميشود، عملا بازي کردن با آموزش است و بر کيفيت آموزش تاثير ميگذارد. اگر کرونا نبايد مانع از حضور در عرصههاي اجتماعي شود اما درعينحال بهترين راهکار در خانه ماندن است، اين تناقض و تضاد مردم را آزرده ميکند. واقعيت اين است که حتي اگر قرار باشد با کرونا زندگي کنيم زماني که زيرساخت فراهم نيست، نبايد اينگونه تصميم گرفت. البته در اين خصوص آموزشوپرورش مقصر نيست. مسئولان درحالي تاکيد بر تبعيت از نگاه کارشناسان در تصميمگيري دارند که کارشناسان حوزه بهداشت، کادر درمان و نظام پزشکي نگرانيهاي خود از بازگشايي حضوري مدارس را اعلام کردهاند. بعضي کشورهاي آفريقايي يکسال آموزش را تعطيل کردند چون هر تصميمي که با جان مردم همراه باشد، قطعا پيامد دارد. جان دانشآموزان در اولويت است، جامعه ما واقعا پذيرش بروز و ظهور بحران جديد را ندارد.
سیدحسن موسویچلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
آرمان ملی