شفاآنلاین>سلامت>رضا جعفری سدهی گفت: در چنین شرایطی، انجام گفت وگوی حمایتی و پذیرنده می تواند به افزایش قدرت درک و تحلیل موضوع، تقویت توان سازگاری و پذیرش واقعیت موجود به کودکان کمک کند.
به گزارش شفاآنلاین:جعفری سدهی، پرسیدن سوال باز از کودک و گوش دادن فعال به آنها، صادق بودن با کودک، نشان دادن اینکه چگونه می توان از خود و دوستانشان حمایت و مراقبت کرد، اطمینان دهی مجدد به کودک، جستجو و دنبال کردن حامیان و فعالین سلامتی، پرداختن و توجه به سلامتی خود و گفتگوی نزدیک و با توجه و علاقه به کودک را از مهمترین اصول انجام یک گفت وگوی سازنده بین والدین و فرزندان برشمرد.
این کارشناس بهزیستی درباره «پرسیدن یک سوال باز از کودک و گوش دادن فعال به آنها» گفت: به عنوان نخستین گام، شروع صحبت می تواند از طریق دعوت از کودک جهت گفت وگو و طرح مشکلات برای فهمیدن میزان فهم اولیه فرزند از بیماری و آمادگی او برای پذیرش راهنمایی بعدی شروع شود. ذکر این نکته ضروری است چنانچه سن کودک پایین است و تابحال نیز چیزی درباره شیوع پدیده نشنیده باشد ضرورتی به طرح موضوع نیست و گفتن مواردی مانند رعایت اصول اولیه بهداشتی بدون ایجاد ترس در ذهن کودک کافی است.
جعفری سدهی افزود: مهمترین اقدامی که والدین می توانند انجام دهند این است که کودک را مطمئن سازند که محیط زندگی آنها مکانی امن است و اینکه به فرزند خود اجازه دهند که به صورت آزادانه و درفضایی فارغ از ترس صحبت کند.
وی ادامه داد: استفاده از ابزارهایی مانند نقاشی، قصه گویی و سایر فعالیت ها، ممکن است به ایجاد یک گفت وگوی باز کمک کند علاوه بر آن داشتن جدول زمانی روزانه که نحوه صرف زمان را طبق برنامه دقیق در قالب فعالیت هایی مانند بازی، ارتباط با دوستان از طریق تلفن و فضای مجازی با نظارت والدین، کمک به تهیه ناهار و شام و سایر فعالیتها می تواند به پیشبرد این هدف کمک کند.
این جامعه شناس گفت: مهمتر از همه باید از کوچک سازی دغدغه های ذهنی کودک و بی توجهی به نگرانی ها و دلواپسی‌های کودک اجتناب شود. احساس ترس و هراس کودک باید پذیرفته شود. همچنین باید به کودک اطمینان داده شود که آنها هر وقت که دوست داشته باشند می توانند با والدین خود صحبت کنند.
با فرزندتان صادق و رو راست باشید
وی گفت: مطابق با اصل صادق و روراست بودن با فرزندان، والدین باید حقایق را به شیوه صادقانه و دوستانه به فرزندان خود توضیح دهند زیرا کودکان حق دارند اطلاعات درستی درباره چیزی که در اطراف آنها می گذرد، داشته باشند. بزرگسالان مسئولیتی برای حفظ امنیت و سلامتی کودکان در مقابل فشارها دارند.
جعفری سدهی افزود: استفاده از زبان متناسب با سن کودک، توجه به واکنش ها و حساسیت داشتن به سطح اضطراب و نگرانی کودک مهم تلقی می شود. اگر والدین نتوانند به سوالات فرزندان پاسخ درست و منطقی بدهند نباید متوسل به حدس و گمان شوند بلکه باید از آن به عنوان فرصتی برای جستجو و پاسخ به سوالات مطرح شده با همکاری یکدیگر استفاده کنند.
وی اضافه کرد: یکی از بهترین راهها برای حفظ امنیت و سلامتی کودک در مقابل کرونا و سایر بیماری‌ها، شستن مرتب دستها است. برای این کار نیازی به داشتن یک گفت و گوی ترسناک نیست. علاوه بر این والدین می توانند درباره نحوه عطسه کردن محافظت شده و نزدیک نشدن به افرادی که نشانه های بیماری را دارند توضیحات روشن و دقیقی ارایه دهند.
این جامعه شناس گفت: هنگامیکه کودک در حال تماشای تصاویر دلخراش و ترسناک از صفحه تلویزیون یا سایر رسانه ها درباره کرونا است، شاید این احساس را پیدا کند که این بیماری، بحرانی فراگیر و همه جایی است زیرا کودکان قادر نیستند تمایزی بین تصاویر روی صفحه نمایش و واقعیت شخصی خود قایل شوند و ممکن است باور کنند که آنها در معرض یک خطر قریب الوقوع هستند.
جعفری سدهی افزود: در چنین شرایطی والدین می توانند به فرزندان خود کمک کنند تا فرصتی برای سازگاری با استرس‌ها را از طریق بازیها و تکنیکهای آرام سازی، انجام فعالیتهای روزمره بصورت منظم قبل از رفتن به تختخواب داشته باشند. این حمایت ها می تواند به خلق یک انسان جدید در یک محیط نو منجر شود.
وی ادامه داد: شیوه دیگر حمایت، به ویژه در مناطقی که بیماری در حال شیوع هست، یادآوری این نکته است که احتمال اینکه کودکان به کرونا مبتلا شوند کم هست و اینکه اکثر افرادی که ویروس کرونا دارند بیمار نمی شوند و نیاز به بستری پیدا نمی کنند.
جعفری سدهی گفت: همچنین باید به کودک اطمینان داد که آنها همه تلاش و توان خود را برای ایمن نگه داشتن خانواده بکار می برند. والدین باید به فرزندان توضیح دهند که اگر آنها بیمار شدند باید برای حفظ ایمنی و سلامتی خود در خانه یا بیمارستان بمانند. والدین باید به فرزندان خود اطمینان دهند که هرچند ماندن در خانه سخت و دشوار است اما پیروی از قوانین به ایمنی همه افراد کمک می کند.
جستجو و دنبال کردن حامیان و فعالین سلامتی
این کارشناس بهزیستی گفت: مهم است که کودکان بدانند افرادی در حال کمک به دیگران بصورت سخاوتمندانه و مهربانانه هستند. برای این منظور، والدین باید قصه هایی از فعااین سلامت اعم از داشنمندان، افراد جوان و همه کسانی را که برای توقف شیوع و ایجاد جامعه سالم تلاش می کنند به اشتراک بگذارند.
جعفری سدهی افزود: والدین زمانی می توانند از فرزندان خود در مقابل کرونا حمایت کنند که خود افرادی منعطف و سازگار باشند. معمولا کودکان ارزیابی دقیق از والدین خود دارند و آنها را به خوبی می شناسند. کودکان معمولا به واکنش والدین در برابر رویداد و اخبار مربوط به آن توجه می کنند بنابراین پاسخ و تسلط بزرگسالان به مهارت‌های سازگارانه به کودکان کمک می کند که دریابند والدین آنها آرام هستند و اوضاع در کنترل آنها است.
وی ادامه داد: اگر والدین نگران و مضطرب هستند، باید زمانی را به خودشان اختصاص دهند و با سایر اعضای خانواده، دوستان و افراد معتمد ارتباط برقرار کنند و زمانی را برای انجام دادن کارهایی که به آرامش و تجدید انرژی آنها کمک می کند اختصاص دهند.
گفت وگوی نزدیک و با علاقه با کودک
این جامعه شناس و کارشناس بهزیستی گفت: یکی از اصول مهم برای کاهش استرس در کودکان این است که اطمینان یابند، والدینشان هیچگاه آنها را در شرایط سخت و دشوار رها نمی کنند. والدین می توانند همانگونه که صحبتشان با کودک در حال اتمام است سعی کنند سطح اضطراب کودک را از طریق دیدن زبان بدن، تن صدا و نحوه تنفس کودک ارزیابی کنند.
جعفری سدهی افزود: آگاهی و مهارت والدین به اصول مطرح شده فوق می تواند گامی مهم جهت درک منطقی و اصولی نیازها و چالش های ذهنی کودکان در شرایط شیوع بیماری، تقویت عوامل محافظت کننده و درنهایت ارتقای سلامت روانی در آنها بیانجامد.ایرنا
