ضرورت آماده باش فوری حکومت و ملت

شفاآنلاین :اجتماعی >سلامت >یادداشت >زمانی که بزرگ‌ترین حق طبیعی و خدادادی انسان که «حق زندگی» است در معرض مخاطره واقع شود، آن هم مخاطره‌ای در ابعاد ملی و جهانی، باید تمامی توان حکومت‌ها و ملت‌ها به حالت آماده باش فوری درآید. بنابراین در مدیریت این‌گونه بحران‌ها و فاجعه‌های زیستی هر کارگزار حکومت و هر شهروند سهم و وظیفه‌ای دارد که ضروری است به‌طور هماهنگ و تنگاتنگ و با سرعت آن را به‌عمل درآورد. این فرآیند حیاتی و حیاتبخش وقتی می‌تواند در سطح مطلوب پیش رود که در کشوری چون ایران که یکی از 10 کشور حاثه خیز دنیا است، این آمادگی از قبل با پیش‌بینی خطرات احتمالی و توسعه زیرساخت‌های علمی، بهداشتی، اطلاعاتی، تجهیزاتی، فرهنگی و اجتماعی، پشتیبانی و تأمین منابع مالی و بویژه آموزش نیروهای تخصصی مورد نیاز، انجام گرفته باشد. خوشبختانه در کشور ما با توجه به رتبه برتر توسعه انسانی بویژه در زمینه علوم پزشکی، این آمادگی در برخورد با بحران کرونا خود را در حضور سریع کادر‌های بهداشتی-درمانی در خط اول دفاع جانانه از سلامت جامعه بخوبی نشان داد. هرچند از نظر مدیریت ملی و راهبردی بحران، همکاری‌های بین بخشی، تأمین امکانات و تجهیزات ایمنی و حمایتی بهداشتی - درمانی ضعف داشته‌ایم و رویکردهای خرافی و متحجرانه و دخالت‌های غیرعلمی نیز مزید بر علت شده و موجب گردیده فرصت‌های طلایی تشخیص و ارزیابی بموقع دامنه خطر آلودگی، موارد ناقل ویروس یا مبتلا، جدا‌سازی و قرنطینه بیماران و شهر‌ها را از دست بدهیم. متأسفانه تاوان چنین ضعف‌های ساختاری و ناهماهنگی‌ها و سیل بستری شدن بیماران در بیمارستان‌ها و بخش‌های مراقبت ویژه را پزشکان و پرستاران و سایر کادرهای پزشکی با بذل سلامتی، زندگی و جان خود داده‌اند که هنوز هم ادامه دارد! این سهم، سهم عادلانه و عالمانه و مدبرانه‌ای برای جامعه پزشکی نبود! واقعیت این است که لطمات اصلی این خسارت انسانی در سطح زبده‌ترین استادان و نیروهای تخصصی پزشکی برای مردم به‌عنوان قربانیان اصلی خواهد بود. حق این است که نه فقط متخصصان، درمانگران و حافظان سلامت جامعه، بلکه سایر بخش‌ها، گروه‌های اجتماعی و نیز مدیران کشور هم سهم خود را متناسب با سطح مسئولیت‌شان بپذیرند و پاسخگو باشند. سیاستگذاران و برنامه ریزان کلان، اعضای دولت و دستگاه‌های اجرایی، قانونگذاران و مسئولان قضایی نیز همگی خود را در خط مقدم رفع بحران بدانند و سهم خدمت خود را به مردم ادا کنند. سهم نخبگان علمی، متفکران، نویسندگان، هنرمندان، رسانه‌ها و سایر نهادهای مدنی... همچنین افراد متمکن و ثروتمندان هم در آموزش و دادن آگاهی و امید به توده جامعه، حمایت مالی از خانواده‌های آسیب دیده و در معرض آسیب، اقشار محروم و در تنگنای معیشت هم به جای خود محفوظ است!ایران