کد خبر: ۲۴۳۵۷۶
تاریخ انتشار: ۱۹:۳۰ - ۱۵ مهر ۱۳۹۸ - 2019October 07
انواع مختلفی از شکستگی‌ها در مچ دست ایجاد می‌شوند ولی شکستگی‌های پایین استخوان رادیوس ( زند بالایی) ساعد دست از همه شایع‌تر هستند که به این شکستگی‌ها کالیس می‌گویند
شفا آنلاین>سلامت>عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران گفت: شکستگی کالیس شایع‌ترین شکستگی مچ دست در افراد بالای ۴۰ سال، به ویژه زنان است.

به گزارش شفا آنلاین، پریسا ارزانی، عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران درباره انواع شکستگی‌های مچ دست اظهار کرد: انواع مختلفی از شکستگی‌ها در مچ دست ایجاد می‌شوند ولی شکستگی‌های پایین استخوان رادیوس ( زند بالایی) ساعد دست از همه شایع‌تر هستند که به این شکستگی‌ها کالیس می‌گویند.

این عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی(Physiotherapy) ایران بیان کرد: شکستگی کالیس شایع‌ترین شکستگی در افراد بالای ۴۰ سال به ویژه زنان است. مکانیسم شکستگی کالیس اغلب زمین خوردن با دستان باز است، به این صورت است که فرد هنگام افتادن یا زمین خوردن برای اجتناب از بروز آسیب به شکل غیر ارادی دست خود را به جلو دراز می‌کند، بنابراین نخستین عضوی که با زمین برخورد می‌کند، کف دست است.

او افزود: ضربه شدید زمین به کف دست علاوه بر شکستگی استخوانی موجب می‌شود که قطعه شکسته شده هم به سمت پشت حرکت کند، مچ دست بیمار پس از این شکستگی دردناک و متورم می‌شود، حرکت یا لمس ناحیه آسیب دیده با درد همراه می‌شود در برخی موارد هم شکل دست تغییر پیدا می‌کند و به شکل یک چنگال وارونه درمی‌آید.

روش تشخیص شکستگی کالیس چگونه است؟

ارزانی تأکید کرد: دقیق‌ترین روش برای تشخیص شکستگی کالیس رادیوگرافی ساده است، پزشک بر اساس نتیجه رادیوگرافی تصمیم لازم را می‌گیرد. در مواردی که شکستگی بدون جابه‌جایی باشد نیازی به جا اندازی نیست و درمان تنها با گچ‌گیری دست انجام می‌شود، ولی در موارد دیگر که شکستگی با جابه‌جایی همراه باشد درمان به شکل جا اندازی انجام می‌شود سپس به کمک گچ محل شکستگی را بی‌حرکت نگه می‌داریم، گچ اغلب پس از ۶ هفته باز می‌شود.

این عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران درباره شکستگی‌های کالیس(Callis fractures) ناپایدار تصریح کرد: در این نوع شکستگی‌ها پس از جا اندازی، گچ نمی‌تواند قطعات شکسته شده را در کنار هم نگه دارد در این موارد از پین‌گذاری یا فیکساتور‌های خارجی کمک می‌گیریم، در مواردی که شکستگی بدون جابه جایی باشد، گچ زودتر از ۶ هفته (پس از ۳ تا ۴ هفته) خارج می‌شود. در درمان شکستگی‌های کالیس فیزیوتراپی بسیار اهمیت دارد، مبتلایان به شکستگی‌های کالیس اغلب هنگامی به فیزیوتراپیست مراجعه می‌کنند که از درد، ورم، کاهش دامنه حرکتی مفاصل، عملکرد دست و ضعف عضلات دست شکایت دارند.

او گفت: فیزیوتراپیست برای کاهش درد و بازگشت دامنه حرکتی از روش‌های مختلف مانند سرما درمانی، گرما درمانی مانند حمام پارافین، هات پک و مادون قرمز و روش‌های الکتریکی مانند تنس استفاده می‌کنند. بیمار علاوه بر این روش‌ها به تمرین درمانی، درمان‌های دستی و ماساژ هم نیاز دارد.

این عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران اظهار کرد: پس از گچ گیری بیمار باید چند بار در طول روز دراز بکشد و مچ دست خود را بالاتر از قلب روی بالش بگذارد تا ورم دست کاهش پیدا کند همچنین او باید انگشت شست و سایر انگشتان دست را در طول روز چندین بار در دامنه کامل حرکت دهد تا ورم انگشتان زودتر کاهش پیدا کند و به علت بی تحرکی، انگشتان خشک نشوند، بنابراین در مدتی که دست بیمار در گچ بی حرکت است، او باید تشویق شود تا انگشتان دست و شانه‌های خود را به طور مرتب حرکت دهد.

ارزانی بیان کرد: تمرین و ورزش بخش جدانشدنی درمان مبتلایان به شکستگی کالیس است. فیزیوتراپیست در مرحله نخست تلاش می‌کند که از هفته هفتم یا هشتم پس از شکستگی مچ دست را به حرکت درآورد البته در مواردی که به وسیله فیکساتور‌های خارجی، شکستگی ثابت شده باشد، به حرکت در آوردن مچ دست از همان هفته نخست پس از جراحی آغاز می‌شود. تمرین‌ها وقتی مؤثر هستند که با دقت و به تعداد کافی انجام شوند، بنابراین بهتر است تمرین‌ها هر چند ساعت یکبار، ۱۰ تا ۲۰ مرتبه تکرار شود. بیمار باید به تدریج به تعداد تمرین‌های روزانه خود اضافه کند.

تمرین‌های ورزشی برای درمان شکستگی کالیس

این عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران افزود: در تمرین نخست فرد باید دست خود را از لبه صندلی آویزان کند سپس از مچ دست، دست را بالا و پایین بیاورد و در انتهای دامنه حرکت، مکث کند.




او تأکید کرد: در تمرین دوم شخص باید کف دست خود را روی میز بگذارد سپس دست را به چپ و راست ببرد.

ارزانی تصریح کرد: در تمرین سوم فرد باید ساعد دست را روی میز بگذارد سپس کف دست خود را به نحوی بچرخاند که کف دست یکبار به  طرف سقف و بار دیگر به سمت کف زمین قرار بگیرد.

این عضو هیئت مدیره انجمن فیزیوتراپی ایران گفت: در تمرین چهارم شخص باید با نوک انگشت شست نوک بقیه انگشتان خود را لمس کند و به‌تدریج سرعت انجام این کار را افزایش دهد.

او اظهار کرد: در تمرین پنجم فرد باید با تمام قدرت دست خود را مشت کند سپس مشت دست خود را باز کند، در صورت نیاز می‌توان از دست دیگر برای مشت کردن کمک گرفته شود.

ارزانی یادآوری کرد: در تمرین ششم شخص باید انگشت شست را در جهات مختلف (به سمت سقف، زمین، کف دست و خارج) بچرخاند.
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: