هپاتیت B یک عفونت کبدی است که در اثر ویروس هپاتیت B ایجاد می‌شود. انواع دیگری از این عفونت شامل هپاتیت A، C، D و E هستند که هرکدام توسط نوع دیگریاز ویروس‌ها ایجاد می‌شوند. این نوع عفونت می‌تواند حاد یا مزمن باشد
شفا آنلاین>سلامت>آبریزش بینی، تب و سرفه تنها نشان دهنده ابتلا به سرماخوردگی نیست و می‌تواند از بروز یک بیماری خطرناک خبر دهد.
به گزارش شفا آنلاین: هپاتیت B یک عفونت کبدی<Liver infection> است که در اثر ویروس هپاتیت B ایجاد می‌شود. انواع دیگری از این عفونت شامل هپاتیت A، C، D و E هستند که هرکدام توسط نوع دیگریاز ویروس‌ها ایجاد می‌شوند. این نوع عفونت می‌تواند حاد یا مزمن باشد.
در نوع حاد علائم در بزرگسالان به سرعت ظاهر شود ، اما نوزادان آلوده در بدو تولد به ندرت به هپاتیت حاد مبتلا می‌شوند و تقریباً همه عفونت‌های هپاتیت B در نوزادان مزمن می‌شوند. نوع مزمن به آرامی پیشرفت می‌کند وعلائم آن ممکن است مورد توجه قرار نگیرد مگر اینکه عوارض ایجاد شود.
هپاتیت B بسیار مسری است و از طریق تماس با خون آلوده و برخی مایعات دیگر بدن منتشرمی‌شود. هرچند این ویروس در بزاق هم یافت می‌شود، اما از طریق به اشتراک گذاشتن وسایل آشپزخانه، بوسیدن، عطسه، سرفه یا شیردهی گسترش نمی‌یابد.
علائم این بیماری ممکن است به مدت 3 ماه پس از مواجهه با ویروس ظاهر نشود و پس از بروز می‌تواند برای 2 تا 12 هفته ادامه داشته باشد. شایعترین علائم آن شبیه علائم یکسرماخوردگیمعمولی استکه خود را به صورت آبریزش بینی، تب و سرفه نشان می‌دهد. خستگی، ادرار تیره، درد مفاصل و عضلات، از دست دادن اشتها، تب، اختلالات گوارشی، ضعف، زردی چشم‌ها و پوست از علائم دیگر این بیماری هستند.
این علائم نیاز به ارزیابی فوری دارد و در افراد بالای 60 سال حادتر خواهد بود. اگر در معرض ابتلا به هپاتیت B قرار دارید، سریعاً به پزشک اطلاع دهید، زیرا ممکن است بتوانید از عفونت جلوگیری کنید.
روش‌های ممکن برای انتقال هپاتیت B، شامل هرگونه تماس مستقیم با خون یا مایعات بدن فرد آلوده، انتقال از مادر به نوزاد در هنگام تولد، استفاده از وسایل مشترک که ممکن است به خون فرد مبتلا آلوده باشد، است.
برخی از گروه‌ها در معرض خطر ویژه‌ای از ابتلا به ویروس HBV قرار دارند که از آن جمله می‌توان به کارمندان خدمات درمانی، افرادی که از دارو‌های IV استفاده می‌کنند، افراد با رفتار‌های پرخطر، مبتلایان به بیماری مزمن کبد و کلیوی، افراد بالای 60 سال مبتلا به دیابت و کسانی که به کشور‌هایی با شیوع بالای عفونت HBV مسافرت می‌کنند، اشاره کرد.
پزشکان معمولاً می‌توانند این بیماری را با آزمایش خون تشخیص دهند. از آزمایش آنتی بادی سطح هپاتیت B برای بررسی ایمنی در برابر ویروس مربوط به آن استفاده می‌شود. یک آزمایش مثبت به معنای مصون بودن در برابر هپاتیت B است. مثبت بودن این ازمایش دو دلیل می‌تواند داشته باشد؛ ممکن است شما واکسینه شده باشید، یا ممکن است از عفونت حاد HBV بهبود یافته و دیگر عامل سرایت نباشید.
آزمایش عملکرد کبد هم در افراد مبتلا به هپاتیت B یا هر بیماری کبدی بسیار مهم است. آزمایشات عملکرد کبد، خون فرد را از نظر میزان آنزیم‌های ساخته شده توسط کبد بررسی می‌کند. مقادیر زیاد آنزیم‌های کبدی حاکی از کبد آسیب دیده یا ملتهب است. همچنین این نتایج می‌تواند به تعیین اینکه کدام قسمت از کبد شما ممکن است عملکرد غیرعادی داشته باشد، کمک کند.
اگر این آزمایش مثبت باشد، ممکن است نیاز به آزمایش هپاتیت B، C یا سایر عفونت‌های کبدی داشته باشید. ویروس‌های هپاتیت B و C عامل اصلی آسیب کبدی در سراسر جهان است و به احتمال زیاد فرد نیاز به سونوگرافی از کبد یا سایر آزمایش‌های تصویربرداری خواهد داشت.جهان نيوز
در نوع حاد علائم در بزرگسالان به سرعت ظاهر شود ، اما نوزادان آلوده در بدو تولد به ندرت به هپاتیت حاد مبتلا می‌شوند و تقریباً همه عفونت‌های هپاتیت B در نوزادان مزمن می‌شوند. نوع مزمن به آرامی پیشرفت می‌کند وعلائم آن ممکن است مورد توجه قرار نگیرد مگر اینکه عوارض ایجاد شود.
هپاتیت B بسیار مسری است و از طریق تماس با خون آلوده و برخی مایعات دیگر بدن منتشرمی‌شود. هرچند این ویروس در بزاق هم یافت می‌شود، اما از طریق به اشتراک گذاشتن وسایل آشپزخانه، بوسیدن، عطسه، سرفه یا شیردهی گسترش نمی‌یابد.
علائم این بیماری ممکن است به مدت 3 ماه پس از مواجهه با ویروس ظاهر نشود و پس از بروز می‌تواند برای 2 تا 12 هفته ادامه داشته باشد. شایعترین علائم آن شبیه علائم یکسرماخوردگیمعمولی استکه خود را به صورت آبریزش بینی، تب و سرفه نشان می‌دهد. خستگی، ادرار تیره، درد مفاصل و عضلات، از دست دادن اشتها، تب، اختلالات گوارشی، ضعف، زردی چشم‌ها و پوست از علائم دیگر این بیماری هستند.
این علائم نیاز به ارزیابی فوری دارد و در افراد بالای 60 سال حادتر خواهد بود. اگر در معرض ابتلا به هپاتیت B قرار دارید، سریعاً به پزشک اطلاع دهید، زیرا ممکن است بتوانید از عفونت جلوگیری کنید.
روش‌های ممکن برای انتقال هپاتیت B، شامل هرگونه تماس مستقیم با خون یا مایعات بدن فرد آلوده، انتقال از مادر به نوزاد در هنگام تولد، استفاده از وسایل مشترک که ممکن است به خون فرد مبتلا آلوده باشد، است.
برخی از گروه‌ها در معرض خطر ویژه‌ای از ابتلا به ویروس HBV قرار دارند که از آن جمله می‌توان به کارمندان خدمات درمانی، افرادی که از دارو‌های IV استفاده می‌کنند، افراد با رفتار‌های پرخطر، مبتلایان به بیماری مزمن کبد و کلیوی، افراد بالای 60 سال مبتلا به دیابت و کسانی که به کشور‌هایی با شیوع بالای عفونت HBV مسافرت می‌کنند، اشاره کرد.
پزشکان معمولاً می‌توانند این بیماری را با آزمایش خون تشخیص دهند. از آزمایش آنتی بادی سطح هپاتیت B برای بررسی ایمنی در برابر ویروس مربوط به آن استفاده می‌شود. یک آزمایش مثبت به معنای مصون بودن در برابر هپاتیت B است. مثبت بودن این ازمایش دو دلیل می‌تواند داشته باشد؛ ممکن است شما واکسینه شده باشید، یا ممکن است از عفونت حاد HBV بهبود یافته و دیگر عامل سرایت نباشید.
آزمایش عملکرد کبد هم در افراد مبتلا به هپاتیت B یا هر بیماری کبدی بسیار مهم است. آزمایشات عملکرد کبد، خون فرد را از نظر میزان آنزیم‌های ساخته شده توسط کبد بررسی می‌کند. مقادیر زیاد آنزیم‌های کبدی حاکی از کبد آسیب دیده یا ملتهب است. همچنین این نتایج می‌تواند به تعیین اینکه کدام قسمت از کبد شما ممکن است عملکرد غیرعادی داشته باشد، کمک کند.
اگر این آزمایش مثبت باشد، ممکن است نیاز به آزمایش هپاتیت B، C یا سایر عفونت‌های کبدی داشته باشید. ویروس‌های هپاتیت B و C عامل اصلی آسیب کبدی در سراسر جهان است و به احتمال زیاد فرد نیاز به سونوگرافی از کبد یا سایر آزمایش‌های تصویربرداری خواهد داشت.جهان نيوز
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار