از آغاز، زبان کودک واقعا مبتکرانه است؛ بسیاری از این جملات هرگز دقیقا به همین صورت توسط یک بزرگسال گفته نشده اند
شفاآنلاین>اجتماعی>از آغاز، زبان کودک واقعا مبتکرانه است. بسیاری از جملات هرگز دقیقا به همین صورت توسط یک بزرگسال گفته نشده اند.
به گزارش شفاآنلاین، بررسی اولین تلاش های کودکان برای گفتارهای دو کلمه ای را همچنان که MLU از 1 به 2 رشد میکند است. بیشتر جملات کودک دو کلمه ای هستند، با این حال بعضی جمله ها ممکن است 3 و یا حتی 4کلمه ای باشند.
از آغاز، زبان کودک واقعا مبتکرانه است؛ بسیاری از این جملات هرگز دقیقا به همین صورت توسط یک بزرگسال گفته نشده اند.
ترکیب خاص کلماتی که توسط کودکان مرحله ی 1 ساخته می شوند نوآورانه و یکتاست نه تقلید صرف از جملات بزرگسالان. محققان دریافتند اولین جملات کودکان با الگویی ساخته میشوند که اجزای زیادی از جمله در آن الگوها ثابت هستند(مانند "من می خواهم") و تنها یک یا دو کلمه فرق می کنند.
دوم، این جملات در مقایسه با جملات بزرگسالان ساده هستند و ساده سازی به صورت سیستماتیک انجام میشود. کلمات خاصی که کلمات محتوایی و یا کلمات کلاس آزاد نامیده میشوند، اکثر تکلم کودکان را تشکیل میدهند.
به این ترتیب جملات آنان در ابتدا از اسامی، فعل ها و صفات تشکیل می شود. این گروه بزرگ کلمات، آزاد خوانده می شوند چراکه با پیشرفت زبان، آزادانه بخش های جدید را به عنوان جایگزین بخش های قدیمی میپذیرند.
بیشترین کلمات تکرار شونده در کلاس آزاد اسم ها هستند، که بیشترین قسمت گفتار <Speech>کودکان کم سن را در این مرحله تشکیل می دهند. در مقابل، کلمات دستوری یا کلمات کلاس بسته، معمولا در این مرحله از توسعه ی زبان یافت نمی شوند.
کلمات کلاس بسته(شامل حروف اضافه، حروف ربطی، کلمات شرطی، ضمایر، حروف کمکی، و صرف فعل ها) بسیار کوچکترند و به راحتی تغییر ترکیب نمیدهند. غیاب این جملات دستوری باعث ساده سازی می شود.
همچنین میتوان فهمید در هر کودک بعضی کلمات بیشتر تکرار میشوند و ترتیب کلمات کاملا منظم است. در آخر ، اگر به موضوع صحبت های کودکان توجه کنیم، میتوانیم ببینیم که موضوعات به خصوصی (مانند اجازه گرفتن، مکان، و تعریف کردن) بسیار شایع هستند.
محققان زبان کودک علاقه مند هستند هرچه بهتر زبان مرحله 1 را توصیف کنند. با تغییر تمرکز از یک جنبه ی قابل توجه به جنبه های دیگر، تعدادی تغییر در این توصیفات صورت گرفته است. با این حال این تغییرات باعث ایجاد تغییر در داده ها نمی شوند بلکه باعث تغییر نوع دسته بندی اطلاعات که توسط محققان مختلف صورت میگیرد می شوند. چالش اینجاست که نه دانشی بیش از اندازه و نه کمتر از حد را برای زمینه های صرف و نحو کودکی که تازه به شروع به آموزش زبان کرده است نسبت دهیم.
زبان تلگرافی
یک توصیف اولیه از مرحله 1 زبان، بر تضاد بین کلمات کلاس آزاد و کلاس بسته تمرکز دارد. محققان این گفتارهای دوکلمه ای را زبان تلگرافی نامیدند، چراکه حذف کلمات کلاس بسته آنها را شبیه به تلگراف میکند. مانند پیام های سریع امروزی (IM ها)، تلگراف ها فرستنده های پیام را تشویق میکنند که در انتخاب کلمات صرفه جویی کنند، که باعث ایجاد پیامهایی مانند "ورشکسته شدم --- پول بفرست" میشود.
Gleitman و Wanner (1982) اشاره کردند که کودکان در واقع کلمات کلاس آزاد و کلاس بسته را کاملا جداگانه می آموزند. بنا به نظرمحققان دستیابی سریع تر به کلمات کلاس آزاد بر اساس برجستگی ادراکی است و بنابراین نمونه ی خوبی از جنبه ی عروضی است که به کودک کمک میکند ساختار اساسی زبان را درک کند.
این ایده که مرحله 1 زبان در درجه اول از کلمات کلاس آزاد تشکیل شده است، از تحقیق بر روی فراگیری زبان انگلیسی به دست آمده است.
تحقیقات اخیر فراگیری سایر زبان ها توسط کودکان را بررسی کرده اند. برای مثال ایتالیایی ترکی، و یا عبری، که سیستم مورفولوژیک بسیار غنی تری دارند و ممکن است برای بیان روابط گرامری، کمتر به کلمات وابسته باشند، نشان داده است که حتی در ابتدایی ترین مراحل، کودکانی که این نوع زبانها را می آموزند، شروع به یادگیری<Learning> بعضی از کلمات کلاس بسته هم میکنند.
محققان دریافتند که علم عروضی به کودکانی که زبان تایوانی می آموزند کمک میکند در این مرحله از توسعه ی زبان کلمات کلاس بسته را بیاموزند. مطالعات بر روی یادگیری زبان های دیگر همچنین باعث ایجاد این سوال شده است که آیا واقعا همانطور که Imai و Genter (1987) ادعا کردند، اسم ها قبل از فعل ها آموخته میشوند؟ برای نمونه مطالعه بر زبان های کره ای و چینی نشان میدهد که در این زبان های آسیایی، افعال بعد از اسم ها پدیدار نمیشوند.
روابط معنایی
مطالعات بر روی کودکان سراسر جهان در مرحله ی 1 ، که از جملات دوکلمه ای استفاده میکنند، نشان داده است که یک ویژگی جهانی این مرحله این است که فقط یک گروه کوچک از معانی و یا روابط ، در زبان کودکان استفاده میشود.
در سالBloom1970 اولین بار این موضوع را در تحقیق خود بر روی 3 کودک آمریکایی مشاهده کرد. پس از آن،در سال Brown 1973 یافته های او را به کودکانی که زبان های فنلاندی، سوئدی، ساموایی، اسپانیایی، فرانسوی، روسی، کره ای، کره ای، ژاپنی و عبری را می آموزند توسعه داد.
در طول مرحله ی 1 ، کودکان به اندازه ی زیادی در مورد اشیاء صحبت میکنند: آنها را نشان میدهند و نامگذاری میکنند(اسم اشاره) و در مورد محلی که اشیاء هستند صحبت میکنند(مکان)، اینکه به چه چیزی شبیه هستند(اسنادی)، چه کسی مالک آنهاست(تملک)، و اینکه چه کسی کاری را بر روی آنها انجام میدهد(عمل-عامل)، کارهای انجام شده بر روی اشیاء(عمل-شیئ)، و جهت آنها نسبت به یک مکان خاص(عمل-مکان). به این ترتیب اشیاء ، اشخاص، افعال و روابط میان آنها ذهن کودکان نوپا را در تمام جهان اشغال میکند. و همانطور که Brown اشاره میکند، اینها دقیقا مفاهیمی هستند که در طول مرحله ای که piaget مرحله ی توسعه ی ادراک حسی حرکتی می نامد، از یکدیگر تفکیک میشوند.
مجموعه ای از روابط معنایی غالب در طول مرحله ی 1
رابطه ی معنایی مثال
- شخص+عمل / مادر می آید، پدر بنشین
- فعل+شی/ راندن اتوموبیل، خوردن انگور
- شخص+شی/ جوراب مادر، کتاب کودک
- عمل+مکان /برویم پارک، بنشین اینجا
- نهاد+مکان/ میز فنجان،زمین بازی
- مالک+شی /تملک شده عروسک من، لباس مادر
- نهاد+ویژگی/ جعبه ی درخشان، مداد بزرگ
- اسم اشاره+نهاد /آن پول، این تلفن
گرامر زودهنگام
یک جنبه ی مهم دیگر از گفتارهای دوکلمه ای کودکان، ترتیب ثابت کلمات آنهاست. در سال Braine1976 ، استفاده ی نوآورانه ی زودهنگام از قوانین ترتیب کلمات برای کودکانی که زبان های مختلف را می آموزند، ثبت کرد. باین حال، او متوجه شد ترکیبات زودهنگام دوکلمه ای ، طرح محدودتری از آنچه Bloom و Brown پیشنهاد داده بودند دارند، که آن را "فرمول هدف محدود" نامید.
به علاوه،Braine نشان داد تفاوت های جداگانه ی بزرگی در ترتیبی که روابط معنایی مختلف در آن قرار میگیرند وجود دارد. در یک تحقیق جالب، Tomasello و همکارانش به کودکان بسیار جوان، در این مرحله از فراگیری زبان، اسم ها و فعل های جدید آموختند.
آنها دریافتند که در حالی که کودکان میتوانستند کلمات جدید را با سایر کلمات ترکیب کنند، با این حال قادر نبودند برای افعال نیز همین کار را بکنند. این موضوع فاصله ی زمانی بین دستیابی به اسم ها و فعل ها را ، حد اقل در کودکان انگلیسی زبان ، نشان میدهد.(سیارک)
در سال های Pinker 1984 ، 1987 از نتایج تحقیقات در مورد مرحله ی 1 زبان استفاده کرده است تا نشان دهد کودکان از معانی برای دستیابی به کلید خودآموزی زبان استفاده میکنند.
کودک میتواند از تشابه چیزها و نام ها برای تشخیص ساختار زبانی اسم ها استفاده کند. نام های ویژگی های فیزیکی و یا تغییرات حالت به صورت فعل نمایش داده میشوند. از آنجا که معنای تمام جمله ها در این مرحله ضرورتا عامل معنایی هستند، کودکان میتوانند از این تشابه معنایی و ترکیبی استفاده کنند تا شروع به فهمیدن خلاصه روابط گرامری برای ترکیب های پیچیده تر کنند که نیاز به موضوع دارند ولی به عامل نیازی ندارند.سیارک
نظرشما
آخرین اخبار