نفسی که ما را قربانی پشه ها می‌کند

بازدم ما پراز گاز دی اکسید کربن است. این گاز عامل جذب از راه دور پشه‌هاست که با کمک آن می‌توانند هدف بعدی تغذیه خود که ممکن است تا 30 متر دورتر از آنها باشد را پیدا کنند

شفا آنلاین >سلامت> مطالعات نشان می‌دهد که دو حس بویایی و بینایی در انتخاب منبع تغذیه به پشه‌ها کمک می‌کند. در مورد ما انسان‌ها این تنفس ماست که ما را قربانی پشه‌ها می‌کند!

به گزارش شفا آنلاین:آنها ابتدا بوی مان را استشمام می‌کنند و بعد به دنبال ما می‌گردند.گفتنی است تنها پشه‌های ماده اند که از خون تغذیه می‌کنند. یک تحقیق تازه با استفاده از آزمایش‌های رفتاری و ثبت لحظه‌ای واکنش‌های مغز پشه‌های ماده به بررسی این امر پرداخت که پشه‌ها چگونه سیگنال‌های دو سیستم حسی بویایی و بینایی را با یکدیگر ترکیب می‌‌کنند تا قربانی بعدی خود را برای تغذیه شناسایی، ردیابی و پیدا کنند.

این یافته‌های جدید که ماه گذشته میلادی در مجلهCurrent Biology منتشر شد، نشان می‌دهد که بویایی، مغز پشه را تحریک می‌کند تا در جستجوی شکل‌های خاص، شروع به پردازش محیط اطراف و پرواز به سمت آنها کند.

بویی که در این تحقیق روی آن مطالعه شد، دی اکسید کربن بود. برای پشه‌ها استشمام بوی CO2 سرنخِ یافتن منبع تغذیه بعدی آنهاست.

«جفری ریفل» استاد زیست‌شناسی دانشگاه واشنگتن و یکی از نویسندگان مقاله مربوط به این تحقیق گفت: بازدم ما پراز گاز دی اکسید کربن است. این گاز عامل جذب از راه دور پشه‌هاست که با کمک آن می‌توانند هدف بعدی تغذیه خود که ممکن است تا 30 متر دورتر از آنها باشد را پیدا کنند.

وی افزود: این شکار بالقوه می‌تواند انسان یا یک حیوان خونگرم دیگر باشد. تحقیقات قبلی نشان داد که استشمام دی اکسید کربن می‌تواند سیستم بینایی پشه‌ها را آماده کند تا میزبان تازه خود را پیدا کنند.

در این تحقیق تازه محققان این امر را بررسی کردند که چگونه CO2 باعث به وجود آمدن تغییرات خاصی در رفتار پروازی پشه‌ها می‌شود؛ آنها چگونگی پاسخ مغز پشه‌ها به ترکیب سرنخ‌های بویایی و دیداری را به تصویر کشیدند.

ریفل می‌گوید: ما دریافتیم که دی اکسید کربن بر توانایی پشه‌ها در چرخیدن به سوی هدفی که در مسیر مستقیم پرواز آنها قرار ندارد تاثیر می‌گذارد. آنها وقتی بوی دی اکسید کربن را استشمام می‌کنند سریعتر به طرف هدفی که در میدان دید آنها قرار دارد تغییر مسیر می‌دهند و این کار را نسبت به زمانی که بوی دی اکسید کربن را استشمام نمی‌کنند سریعتر انجام می‌دهند.

ریفل افزود: بر اساس نتایج این مطالعه حس بویایی پشه‌ها تا فاصله 30 متری از هدف هم کار می‌کند. بویایی در پشه‌ها حس عمل‌کننده از راه دور است، اما بینایی آنها در فاصله کوتاه از هدف عمل می‌کند. بنابر این منطقی است که می‌بینیم یک بو (در این مورد دی اکسید کربن) بر بخش‌هایی از مغز پشه که بینایی را کنترل می‌کند تاثیر می‌گذارد و عکس این مساله صادق نیست.