گاهی جامعه و کلیشه‌های مربوط به سن یا جنسیت برای افراد محدودیت‌هایی را اعمال می‌کند که نیاز به بررسی و تامل بیشتر و گاه حتی تغییر دارد
مردی 41 ساله‌ام و نمی‌دانم چرا آرام و قرار ندارم! اطرافیانم می‌گویند از لحاظ سرزندگی و جنب و جوش مانند جوان‌های 20 ساله هستم. به نظرم به اختلال بیش فعالی در بزرگ سالی دچار هستم. چه باید بکنم؟
منظور شما از نداشتن آرام و قرار را به خوبی متوجه نشدم. آیا دایم احساس تنش، اضطراب و بی قراری می‌کنید؟ آیا تمایل به انجام کارهای هیجان‌انگیز برای مثال مسابقات اتومبیلرانی یا پرش از ارتفاع دارید؟ دقیقا مشکل بی‌قراری‌تان چگونه خود را نشان می‌دهد؟ یک فرد 40 ساله در اواسط دوران بزرگ سالی خود است و در صورتی‌که مشکلی در بررسی سود و زیان انتخاب‌هایش نداشته باشد و تصمیماتش صدمه‌ای به خانواده، اطرافیان و شغلش نزند کاملا طبیعی و حتی خوشایند است که بخواهد سرزنده باشد و از زندگی‌اش لذت ببرد. گاهی جامعه و کلیشه‌های مربوط به سن یا جنسیت برای افراد محدودیت‌هایی را اعمال می‌کند که نیاز به بررسی و تامل بیشتر و گاه حتی تغییر دارد.
اما اگر تصمیماتی می‌گیرید که برای شما یا دیگران تولید رنج می‌کند یا کارهایی که از نظر بخش مهمی از اطرافیان و عزیزان‌تان پذیرفته شده نیست از یک متخصص کمک بگیرید تا به بررسی دقیق‌تر موضوع بپردازد که آیا مسئله مطرح شده تنها ناشی از قضاوت بر مبنای یک سری کلیشه‌های نه چندان قابل اعتناست یا یک مشکل جدی است که نیاز به ارزیابی و درمان دارد.
به خودتان برچسب نزنیداختلال بیش فعالی و کمبود توجه جزو آن دسته از اختلالاتی است که در میان عامه مردم بیش از اندازه به دیگران نسبت داده می‌شود.
بنابراین تشخیص این بیماری در حیطه تخصص یک روان شناس بالینی یا روان پزشک است. به شما توصیه می‌کنم از کمک یک فرد حرفه‌ای و متخصص بهره‌مند شوید.خراسان
.نویسنده : تینا امیری | روان شناس بالینی و دانش آموخته انستیتو روان پزشکی
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار